بچه های سخنگو واقعاً شیرین و جذاب هستند، اما آیا تا به حال یک روز کامل را با کودکی گذرانده اید که مدام صحبت می کند؟ فرض کنید کودک نوپایی دارید که صدها بار در روز می گوید “مامان” و اصرار دارد که به هر جمله ای که می گوید پاسخ دهید. اگر به صحبت های والدین با فرزندان خردسال گوش دهید، به احتمال زیاد آنها از اینکه فرزندشان زیاد صحبت می کند شکایت دارند. در این مقاله در مورد دلیل پرحرفی کودکان صحبت می کنیم. با ما بمان.
نشانه کودکان پرحرف چیست؟
کودکان با حرف زدن بی وقفه صبر و استقامت والدین را محک می زنند. هر مرحله از رشد کودک چالش های خاص خود را دارد. در مرحله ای که کودک یاد می گیرد با کلمات مختلف جملات معنی دار بسازد، به تدریج میزان گفتار افزایش می یابد. صحبت کردن و سوال پرسیدن روش هایی است که کودک برای شناخت بیشتر محیط و شناخت بیشتر دنیای اطراف خود از آنها استفاده می کند.
اگرچه گاهی اوقات بی وقفه صحبت کردن کودک بسیار آزاردهنده است و ممکن است بخواهید به دنبال راه هایی برای ساکت کردن کودک تحت عنوان “چگونه کودک را کمتر صحبت کنیم؟” به دنبال راه حل باشید، باید بدانید که این وضعیت موقتی است. با بزرگتر شدن کودک و افزایش درک او از محیط، کمتر صحبت می کند. صبور باشید و بدون عصبانی شدن فرزندتان را با دنیای اطرافش آشنا کنید.
علت پرحرفی کودکان چیست؟
1. اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD)
گاهی دلیل روانشناسی ارتباطی کودک برخی اختلالات رفتاری است. به طور کلی، کودکان مبتلا به اضطراب، اختلال کم توجهی بیش فعالی و سایر اختلالات رفتاری تمایل بیشتری به صحبت کردن دارند. اگر پرحرفی کودکان نشانه تکانشگری باشد و از اختلال کم توجهی و بیش فعالی رنج می برند، کودک بدون توجه به محیط و اطرافیانش بی وقفه صحبت می کند و مدام حرف دیگران را قطع می کند.
2. اضطراب
اگر کودک در حین صحبت مدام استرس دارد، دلیل پرحرفی او اضطراب درونی اوست. اگرچه اضطراب کودک اغلب با رفتارهایی مانند کمرویی یا گوشه گیری همراه است، اما گاهی اوقات کودکان خردسال با صحبت کردن اضطراب خود را نشان می دهند.
3. هوش بالا
حرف زدن زیاد کودک همیشه نشان دهنده اختلالات رفتاری متفاوت نیست و گاهی اوقات می تواند نشانه ای از توانایی کلامی فوق العاده او باشد که در کودکان تیزهوش رایج است. یافتن راه‌های دیگری برای ابراز وجود و ارتباط فرزندتان با دیگران می‌تواند وابستگی او به صحبت کردن با شما را کاهش دهد.
4. اوتیسم
اگر صحبت های بی وقفه کودک با مشکلات اجتماعی دیگری مانند ارتباط چشمی ضعیف، وسواس بیش از حد نسبت به موضوعی یا مشکل در برقراری ارتباط با دیگران همراه باشد، ممکن است نشانه اختلال طیف اوتیسم باشد. اگر نگران این هستید که فرزندتان زیاد حرف بزند، بهتر است با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید.
راهکارهایی برای مقابله با پرحرفی کودکان
دلیل پرحرفی کودکان هرچه باشد، گاهی والدین از این همه پرسش و پاسخ بسیار خسته می شوند. اگر اکنون خود را در این موقعیت می بینید و وسوسه می شوید که به کودک بگویید “خفه شو”، بدانید که این راه حل موثری نیست. ممکن است در لحظه کودک را ساکت کند، اما تاثیر مثبت پایداری بر او ندارد.
1. تعیین کنید که کدام مکالمات نیاز به پاسخ دارند.
تمام حرف های کودک متوجه شما نیست و گاهی در حین بازی با خودش صحبت می کند و واقعاً نیازی به پاسخ والدین ندارد. به سخنان و سؤالات کودک با مهربانی پاسخ دهید، اما در مکالمه او با خودش یا اسباب بازی هایش دخالت نکنید و اجازه دهید به تنهایی بازی کردن را یاد بگیرد. مثلاً اگر بگوید می خواهم با رنگ های آبی، قرمز و بنفش نقاشی کنم، این عبارت نیازی به پاسخ یا واکنش شما ندارد. اما اگر به شما بگوید: «مامان، این نقاشی را ببین، درست انجام دادم؟»، به این معنی است که باید به تصویری که او خلق کرده توجه کنید و نظر محبت آمیز را به او بدهید.
2. یک حد تعیین کنید
با زبانی ساده و قابل فهم به کودک توضیح دهید که در طول روز کارهای دیگری برای انجام دادن دارید و بازی با او را در لیست کارهای خود قرار دهید. زمانی را در طول روز به نشستن با کودک، بازی و صحبت با او اختصاص دهید. در این زمان هیچ کار متفرقه دیگری انجام ندهید و تمام حواس خود را معطوف بازی با آن کنید. با این کار نیاز کودک به بودن در کنار شما برطرف می شود و زمانی که مشغول کارهای دیگر هستید او مدام به دنبال شما نخواهد بود. وقتی زمان مشخصی از روز را برای گذراندن وقت با کودک خود اختصاص می دهید، کم کم او متوجه می شود که زمان بازی و صحبت با شما چه زمانی است.
3. مراقب لحن خود باشید
هرگز کلمات خود را با لحن تند یا با عبارات منفی به کودک نگویید. شنیدن جملاتی مانند “تو هرگز از حرف زدن دست نمی کشی!” باعث می شود تصویری منفی از خود در ذهن کودک شکل بگیرد و باعث شرمندگی او شود. به جای اینکه با لحن تند صحبت کنید، به فرزندتان بگویید: «من عاشق گوش دادن به تو هستم، اما کارهای دیگری هم برای انجام دادن دارم. وقتی تموم شد حرف میزنیم باشه عزیزم؟» این لحن صحبت کردن باعث می شود کودک بفهمد که شما همیشه او را دوست دارید و فقط وظایف دیگری دارید که نمی توانید همیشه با او باشید.
چگونه خودتنظیمی و کنترل تکانه را به کودک آموزش دهیم؟
هیچ کودکی با توانایی های متفاوت متولد نمی شود. ما والدین مهارت های مختلفی را به آنها آموزش می دهیم. همه کودکان برای تقویت مهارت های خودتنظیمی و کنترل تکانه نیاز به الگو و تمرین مکرر دارند. دلیل پرحرفی کودکان هرچه که باشد، باید خودتنظیمی را به شیوه ای سرگرم کننده به کودک خود آموزش دهید.
1. زمانی از روز را برای تمرین سکوت اختصاص دهید.
باید به تدریج تحمل کودک خود را در برابر سکوت افزایش دهید. به کودک بگویید: «بیایید چند دقیقه چیزی نگوییم و کار سرگرم کننده ای انجام دهیم، مانند نقاشی یا بازی با لگو». از زمان های کوتاه شروع کنید و به تدریج این زمان را افزایش دهید. ابتدا او را همراهی کنید و کم کم اجازه دهید تنها بازی کند. انواع اسباب بازی ها را برای افزایش انگیزه او برای بازی و کاهش زیاده روی در صحبت کردن تهیه کنید.
2. خودکنترلی را با کودک خود تمرین کنید
از طریق تمرین و بازی به کودک بیاموزید که باید همیشه با دقت به حرف های شما گوش دهد. کتاب های مرتبط با این موضوع را برای او بخوانید و اهمیت گوش دادن را در زمانی که دیگران از زبان شخصیت های داستان صحبت می کنند به او بگویید. حتی می توانید خودتان داستان جالبی بسازید و با ممنوع کردن شخصیت های پرحرف داستان، به طور غیرمستقیم به کودک بیاموزید که زیاد حرف زدن چیز خوشایندی نیست.
آخرین کلمه
در این مقاله درباره علت پرحرفی کودکان و راه های مقابله با آن صحبت می کنیم. در بیشتر مواقع، زیاد صحبت کردن کودک بسیار طبیعی و بخشی از مراحل رشد اوست. با رشد کودک، سرعت گفتار او کاهش می یابد. البته طبیعی است که از پرحرفی فرزندتان احساس ناامیدی کنید، پس احساس گناه نکنید، صبور باشید و از راه حل های ارائه شده در این مقاله استفاده کنید.
به نظر شما دلیل زیاد حرف زدن کودکان چیست؟ آیا شما هم با این چالش روبرو شده اید؟ چه راهکارهایی برای مقابله با کودکان پرحرف دارید؟ نظرات و تجربیات ارزشمند خود را با ما و کاربران عزیز در میان بگذارید.
