عباس عبدی در یادداشتی با عنوان «این آن چیزی نبود که ما انتظار داشتیم» در روزنامه اعتماد نوشت: روز اعدام می توانستیم انتظاری جز صحبت های آقای حددادال داشته باشیم. آقای حداد اصولگرای ریش سفیدی است که از چنگال نئوبنیادگرایی افتاده است. حالا شما به نادرست و شاید به نظر خودتان زیرکانه اتهام آشکاری را به آقای مدشکیان وارد می کنید، حتی در آن شرایط. رهبران توصیه های مفصلی در مورد تعامل مجلس و ریاست جمهوری داده اند و انتظار می رفت حداقل با وی در فضای مجازی صحبت کنند، اما در یک برنامه تلویزیونی درباره رای اعتماد مجلس به کابینه احتمالی آقای مزیکیان. ، گفتند: اگر آقای مزیکیان که در مجلس می شناختیم، خودش تصمیم می گرفت، فکر نمی کنم مشکلی داشته باشند. آنها معمولاً تصمیمات خود را می گیرند. حرف من نباید جسورانه تلقی شود، اما اگر خدای ناکرده لیستی به آنها ارائه شود و بگویند آن را به مجلس ببرید، می تواند مشکل ساز شود.
آقای حددادال استاد فلسفه است و کتاب های یکی از بزرگترین فیلسوفان اروپا را ترجمه کرده است. آیا فکر می کنید او قدرت کافی ندارد؟ در این صورت از پیروان محترم اصولگرایی چه انتظاری می توان داشت؟ اگر اعتقاد بر این است که پزشکان “به طور معمول خود تصمیم می گیرند”، چه چیزی برای بحث در مورد سایر موقعیت ها باقی می ماند؟ و اگر معتقدید که پزشکان کسانی هستند که باید لیستی برای بردن به مجلس به آنها داده شود، پس چه چیزی بالاتر از این؟ چه تناسبی بین اولین قانون شما و این پیشنهاد اخیر برای ارائه فهرستی به مجلس وجود دارد؟ اگر صمیمانه است باید با عذرخواهی جبران شود. با گفتن اینکه این کلمه نباید پررنگ تلقی شود مشکلی حل نمی شود.
آیا می توان این نوع پسوندها را به آنها اطلاع داد و یادآور شد که پررنگ محسوب نمی شوند؟ شاید این مقایسه با ایگو باشد و آقای پزشکی هم قرار است مثل بقیه لیستی را بگیرد و به مجلس ببرد. کافی است گزارش «خیابان امام، پلاک 16» که در 7 تیرماه در کانال تلگرام بنده از تجربه یک کاندیدای وزارتی در دولت سیزدهم مورد علاقه اصولگرایان نوشته شده است را بخوانید تا متوجه شوید وزیر چگونه و در چه روندی است. در دولت اصولگرا انتخاب شد. گفتند همه مردم ایران از این شیوه انتخاب وزیر پشیمان هستند. آن گزارش نیز تکذیب نشد. اکنون مقایسه کنید با روند انتخاب وزیر در کوتاه ترین زمان ممکن در دولت جناب. امیدوارم در پایان این روند گزارش مفصلی از روند انتصاب وزیر و افرادی که در آن دخالت کردند منتشر شود. ، به آنها اطلاع دهند که بیش از 500 کارشناس از کشور در فرآیند امتیازدهی شرکت کردند. و سپس تشریفات تفصیلی در هیات مدیره و در مراحل پایانی ((که هنوز نهایی نشده است) آقای مدشکیان با مشورت معتمدان خود وزرا را انتخاب می کند.
این روند را با روندهای مشابه در جریان اصولگرا و دولت سیزدهم مقایسه کنید تا مشخص شود هیچکس لیستی به آقای مزیکیان نمی دهد، مگر اینکه علاوه بر آن لیست، مجموعه وسیعی از اطلاعات دقیق و قضاوت های گسترده نیز در دسترس باشد. او نیز می تواند از میان آنها و با توجه به ملاحظات سیاسی خود افراد مناسبی را انتخاب کند. قطعا در این مجموعه هیچ فردی نیست که فکر کند با یک میلیون تومان می تواند شغل ایجاد کند!! یا اونایی که فکر میکنن بدون هیچ کاری تورم رو 15 درصد کم میکنن!! یا می توانند بگویند که هر سال یک میلیون شغل یا یک میلیون خانه ایجاد می کنند. همه حداقل های لازم را برای این مسئولیت خواهند داشت، اگر برخی از نمایندگان به دنبال افراد کم صلاحیت نباشند و نخواهند تجارت کنند، همه رای می دهند.
البته تاکید می کنم با توجه به سیاست های فعلی و به نظر من، توانایی آقای مدشکیان در انتصاب وزرا از 10 درصد ظرفیت کارشناسان و مدیران کشور فراتر نمی رود و 90 درصد مابقی کشور را ترک کرده اند. خدمت و به دلایل مختلف منصوب یا منتخب و ادارات دولتی شدند. حداقل آقای حداد می تواند کمک کند که این ظرفیت 10 درصدی به دلیل سیاست های تقابلی مجلس به 5 درصد یا کمتر کاهش پیدا نکند. آقای حددادال می داند که لیستی به آقای مدزیکیان داده شده است که تعدادی از آنها در لیست پیشنهادی کارگروه های هیات مدیره قرار دارند. این سیاست پزشکانی است که حتی لیست پیشنهادی را هم برداشته اند، در حالی که طرف مقابل نیروها را منهدم می کند و آخرین نیروهای خود را در موقعیت هایی قرار می دهد که صلاحیت کافی ندارند.
