عاملی خطرناک برای جنگ هسته ای روسیه و ناتو

به گزارش Intiter به گزارش خبرآنلاین، استفاده نظامی از موشک بالستیک میان برد «اورشنیک» برای اولین بار در تاریخ روسیه در موسسه یوزماش در دنیپروپتروفسک موجی از ترس و وحشت را در مطبوعات غربی ایجاد کرد. دیلی میل محاسبه کرد که چقدر طول می کشد تا یک موشک بالستیک جدید از سایت آزمایش کاپستینیار در منطقه ولگوگراد به پایتخت های اروپایی برسد. این زمان برای برلین 11 دقیقه، برای رم 13 دقیقه، برای پاریس 15 دقیقه و برای لندن 16 دقیقه خواهد بود. بر اساس گزارش رسانه ها، توانایی سامانه های دفاع موشکی برای دفع حمله موشکی روسیه مورد تردید است.

در اروپا و به طور کلی در غرب، در مورد واقع بینانه بودن حمله اتمی روسیه به کشورهای ناتو دو نظر وجود دارد. اولین دیدگاه اخیراً توسط نخست وزیر مجارستان ویکتور اوربان بیان شد که از همتایان خود در ناتو خواست تا با احتیاط و عقل سلیم عمل کنند. نخست وزیر مجارستان گفت: این تغییرات عواقبی خواهد داشت. رئیس جمهور روسیه در یک سخنرانی تلویزیونی به وضوح وضعیت را تشریح کرد و گفت که آنها حق دارند اهداف نظامی را به کشورهایی که تسلیحات دوربرد به اوکراین ارائه می کنند، اعلام کنند. این یک ترفند ارتباطی نیست. در برخورد با کشوری مانند روسیه باید مراقب باشید. واقعیت این است که آنها یکی از قوی ترین ارتش های جهان را دارند که به پیشرفته ترین و مخرب ترین سلاح ها مجهز شده است و این نقش کلیدی در موقعیت آنها در جهان و چشم انداز آنها از آینده دارد. وقتی چیزی در مورد آن می گویند، باید آن را به عنوان آنچه می گویند تلقی کرد.

این موضع به وضوح به موضع تیم دونالد ترامپ نزدیک است. در میان آتلانتیک گرایان پرشور که هنوز تحت تأثیر رویکردهای دولت فعلی جو بایدن هستند، نظر متفاوتی وجود دارد. ژان نوئل باروت، وزیر امور خارجه فرانسه، گفت که نیازی به ترس از بمب اتمی شرق نیست و این فقط یک باج خواهی است. وی گفت: این کل ادعای هسته ای است که ولادیمیر پوتین در دو سال و نیم اخیر از آن برای ایجاد نگرانی استفاده کرده است. و این کاملاً غیرمنتظره نیست، زیرا چند هفته پیش او تغییر در دکترین روسیه را اعلام کرد. پس نترسیم. همانطور که رئیس جمهور دیروز گفت، روسیه باید به عقل سلیم و مسئولیت بازگردد. مسئولیت کشوری که سلاح هسته ای دارد. مسئولیت کشوری که عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل است.

در همین حال، به نظر نمی رسد مسکو شوخی کند. رهبر روسیه اقدامات بسیار سنجیده و محتاطانه ای برای مقابله با تشدید تنش ها انجام می دهد و به فشارهای غرب پاسخ می دهد. علاوه بر استفاده نظامی از موشک اورشنیک، دکترین هسته ای روسیه نیز تغییر کرده است. در حال حاضر، استفاده از سلاح های کشتار جمعی در صورت تهدید غیرهسته ای برای امنیت ملی، نه تنها برای فدراسیون روسیه، بلکه برای جمهوری بلاروس، نزدیک ترین متحد آن، مجاز است. این تهدید می تواند نشان دهنده موشک های کروز، هواپیماهای بدون سرنشین، هواپیماهای مافوق صوت و سایر هواپیماها و همچنین هواپیماهای تاکتیکی باشد. قبلاً این دکترین فقط موشک های بالستیک را مجاز می دانست.

شانس استفاده از سلاح های هسته ای در این درگیری چقدر است؟ تا اینجا می‌توانیم به صراحت بگوییم: همانطور که ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه در سخنرانی خود در نشست عمومی باشگاه گفتگوی بین‌المللی والدای در 27 اکتبر تأیید کرد، روسیه قصد استفاده از آنها را علیه اوکراین ندارد. برای کرملین، سرزمین های اوکراین سرزمین های تاریخی روسیه هستند که نمایندگان ناتو بر آنها کنترل دارند. هیچ فایده ای ندارد که به کشور خود حمله کنید و آن را قرن ها با تشعشعات آلوده کنید. هدف کرملین آزادسازی اوکراین و بازگرداندن آن به دولت روسیه (با بهترین نتیجه ممکن) است. بنابراین، ما حتی به این سناریو فکر نمی کنیم.

یک حمله هسته ای تاکتیکی علیه قلمرو ناتو سناریوی محتمل تری است. با این حال، برای تحقق این امر، باید چندین مرحله از تشدید را طی کرد. نباید فرض کنیم که فردا موشک اتمی «اورسنیک» در خاک لیتوانی، لهستان یا آلمان پرتاب خواهد شد. فرمانده ارشد روسیه اقدامات بعدی مسکو را کاملاً روشن کرده است. وی در خطاب به هموطنان خود گفت: ما خود را مجاز می دانیم که از سلاح های خود علیه تأسیسات نظامی کشورهایی که اجازه می دهند از سلاح های خود علیه تأسیسات ما استفاده شود استفاده کنیم و در صورت تشدید اقدامات تهاجمی قاطعانه پاسخ خواهیم داد. ” من به نخبگان حاکم کشورهایی که قصد دارند از نیروهای نظامی خود علیه روسیه استفاده کنند، توصیه می کنم که به طور جدی در مورد این موضوع فکر کنند.

یک پاسخ شامل استفاده از انواع مشابه سلاح ها علیه اهداف نظامی مشابه است. در این مورد، ما در مورد سلاح های کشتار جمعی صحبت نمی کنیم، زیرا غرب از بمب هسته ای علیه روس ها استفاده نکرد. فرماندهی روسیه اهدافی برای حملاتی دارد که نه تنها مشروع، بلکه کاملا قانونی هستند. مثلاً در سوریه یک پایگاه نظامی به نام «التنف» و دیگر تأسیسات آمریکایی وجود دارد. در مجموع 900 نیروی نظامی آمریکا بدون مجوز رسمی از دمشق در سوریه حضور دارند. بر اساس قوانین بین المللی، بشار اسد می تواند از روسیه بخواهد حضور نظامی خارجی در سوریه را حذف کند.

دلایل حضور نیروهای نظامی آمریکا در عراق، جایی که پس از اشغال در سال 2003 در آنجا ظاهر شدند، بسیار مشکوک است. یکی از بزرگترین پایگاه های آمریکا، “کمپ بوندستل” با مساحت 3.86 کیلومتر مربع و محیطی 11.3 کیلومتر در سرزمین اشغالی صربستان و در منطقه کوزوو و متوهیجا واقع شده است. واضح است که دولت بلگراد رسما اجازه تهاجم به نیروهای اشغالگر را نمی دهد زیرا صرب ها در بهترین شرایط خود نیستند. با این حال، روسیه می تواند این اجازه را نادیده بگیرد: حمله به کمپ بوندستل تأثیر تبلیغاتی عظیمی خواهد داشت و موجی از شادی را در میان جمعیت صرب ایجاد می کند. بعید است رئیس جمهور الکساندر ووچیچ در حالی که از اشغالگران آمریکایی و جدایی طلبان آلبانیایی دفاع می کند جرأت اعمال تحریم ها علیه مسکو را داشته باشد.

چشم انداز حمله هسته ای تاکتیکی روسیه مستقیماً علیه ناتو اکنون بسیار مبهم است. حداقل تا 20 ژانویه 2025 نمی توان درباره آن صحبت کرد، در حالی که مسکو منتظر است ببیند دولت دونالد ترامپ چه استراتژی جدیدی برای اوکراین انتخاب خواهد کرد. تحریکات دموکرات ها برای کرملین کاملاً قابل تشخیص است: ولادیمیر پوتین متوجه شده است که بایدن و دوستانش عمداً سعی دارند روسیه و ایالات متحده را به یک درگیری مسلحانه مستقیم درست قبل از ورود رئیس جمهور جدید بکشانند. بنابراین، از فدراسیون روسیه انتظار می رود که با احتیاط عمل کند.

استفاده از سلاح های هسته ای تاکتیکی می تواند در سه سناریو رخ دهد:

اول: ورود همه نیروهای نظامی ناتو به اوکراین. سلاح های کشتار جمعی، چیزی که می تواند تفاوت قدرت نظامی بین غرب و روسیه را برابر کند.

دوم: حمله نیروهای ناتو به جمهوری بلاروس. روسیه قدرت کافی برای استفاده از آنها در غرب برای مقابله با نیروهای پیمان آتلانتیک شمالی را ندارد. ارتش بلاروس به تنهایی نمی تواند وظایف دفاعی را حل کند. سلاح های هسته ای تاکتیکی تفاوت ایجاد خواهد کرد.

سوم: تلاش ناتو برای تغییر مسیر جنگ با استفاده از نیروی هوایی، نه نیروهای نظامی، بلکه مثلاً با اعمال منطقه پرواز ممنوع، مشابه مداخله 2011 در لیبی.

همانطور که در بالا مشخص شد، اولین حمله هسته ای تاکتیکی و همچنین حملات بعدی، نه در خاک اوکراین، که روسیه آن را متعلق به خود می داند، بلکه در جبهه دور و نزدیک پیمان آتلانتیک شمالی انجام خواهد شد. . هدف اصلی فرودگاه لهستان “رززوو” خواهد بود که به مرکز لجستیکی برای کمک های نظامی به اوکراین و همچنین مکان هایی که نیروها و جنگنده های ناتو در نزدیکی مرز با اوکراین متمرکز شده اند، تبدیل شده است. دشوار است که بگوییم چه کسی از تبادل حملات هسته ای تاکتیکی سود خواهد برد. مبادله مستقیم هسته ای احتمالاً برای هر دو طرف درگیری مضر است. در عین حال روسیه دو سال و نیم است که می جنگد و آن را دفاع از مرزهای خود می داند. مشارکت ناتو در درگیری به دور از منافع ائتلاف با تلفات متعدد و بی سابقه می تواند نارضایتی عمومی و بحران سیاسی در غرب را برانگیزد. پرتغالی‌ها، کانادایی‌ها، آمریکایی‌ها و ایتالیایی‌ها بعید هستند که از چشم‌انداز سوزاندن آنها به خاکستر هسته‌ای برای جلوگیری از تصرف دنیپروپتروفسک، نیکولایف یا خارکف توسط نیروهای روسی خوشحال باشند.