از سال گذشته که کیانوش عیاری در پاسخ به سوال خبرنگاری گفت: ویلای ساحلی را با پول ساختم، شاید بتوان حدس زد که این دلال به زودی در خانه دیگر سینماگران پیشکسوت بخوابد. نگاهی گذرا به کارنامه فیلمسازان نشان می دهد که آنها چقدر نگران بودند و حرفی برای گفتن داشتند.
سعید سهیلی پنج سال پیش در اعتراض به پدیده ریشه دار اما آن روزها جریان مردسالاری مقابل دوربین تلویزیون نشست و گفت: من با ژن خوک این پدیده را نقد کردم و پای آن ایستاده ام. پدیده ای که در این فیلم اخیر کارگردان نه تنها نگاه انتقادی به آن نداشت و در دنیای این فیلم تنفری نسبت به اشراف وجود ندارد، بلکه همه شخصیت ها با هم رقابت کردند تا در منظره نجیب بودن از یکدیگر پیشی بگیرند. آخرین ساخته سهیلی یک کمدی تخت است که بر اساس همان فیلم های دختر و پسر دهه 80 بسیار دیرتر از آنها مانند پول، عشق و فقر ساخته شده است. با این سه مفهوم آنقدر سطحی برخورد می شود که به ورطه ابتذال می افتند.
شاید سهیلی وقت نداشته باشد به سوال عیاری درباره پول و مهمانی پاسخ دهد، اما نام فیلم پاسخ قطعی است. به نظر می رسد پول و پارتی قرار بود در اواسط تولید سریال گشت ارشاد به سبک کلاشینکف و ژن خوک مهلتی باشد و یک تغییر کوچک تا بتواند روی هدف بعدی اش یعنی گشت ارشاد سرمایه گذاری کند. . 4.
با این حال کلاشینکف و ژنرال خوک دغدغه های سال های سهیلی را به دوش می کشیدند و می شد درباره آن صحبت کرد، اما متأسفانه پول و پارتی جایی برای نوشتن باقی نگذاشت.
آخرین ساخته سهیلی یک کمدی تخت است که بر اساس همان فیلم های دختر و پسر دهه 80 بسیار دیرتر از آنها مانند پول، عشق و فقر ساخته شده است. با این سه مفهوم آنقدر سطحی برخورد می شود که به ورطه ابتذال می افتند.
مفهوم زن و خانواده مفروض ترین مفهوم در این فیلم است. چه کسی آنچنان نماینده ای از خانواده ارائه کرد که کارگردان فکر می کرد در هر تصمیم شخصی همه اعضای خانواده باید حق اظهار نظر و رای داشته باشند؟ همان بازی که منجر به اختلال سلامتی یکی از اعضا می شود و نتیجه آن در هیچ درامی که واقعی یا فانتزی بودن آن برای مخاطب مشخص نیست نمی گنجد.
جذابیت «پول و مهمانی» برای مردم چیست؟
از سوی دیگر سه زن در فیلم ایفای نقش می کنند. دنیا با بازی پردیس احمدیه، خواهر شهید با بازی آزاده زارعی و همسر پدر شهید با بازی نیوشا دیغمی. هر سه ویژگی های مشترک دارند. حرص به پول، شهوت و دیده شدن. ضیغمی که در مقایسه با بازی‌های قبلی‌اش هیچ امتیاز جایزه‌ای ارائه نمی‌کرد، زنی وابسته است که میزان آرایش و پروتز صورتش نشان می‌دهد که او کجاست. آنچه در این فیلم بیش از همه مطرح می شود مفهوم زن و خانواده است. در فیلم سه زن به ایفای نقش می پردازند و هر سه ویژگی های مشترکی دارند. حرص به پول، شهوت و دیده شدن.
زارعی هم همین لحن آوای باران را بدون هیچ تغییری اینجا آورد تا برای چندمین بار به همه ثابت کند که بازیگران می توانند در نقش های اولیه ای که باعث شهرتشان می شود بمانند و در نهایت به آنجا برسند. این رویه فقط در صورتی اصلاح می شود که کارگردانان بعدی بتوانند کم کم این تصویر را تغییر دهند و نقش جدیدی را از بین ببرند. این اتفاق در اینجا نمی افتد.
دنیایی که احمدیه بازی می کند، اما جالب تر از دو نوع قبلی است. در واقع دو نقش را ایفا می کند. دختر پولدار یک آقازاده و دختر فقیر یک خانه دار. او برای به دست آوردن پول می جنگد و از هیچ چیز ابایی ندارد. لحن کنایه آمیز زارعی نیز در او نمایان است و این در اوج فیلم بسیار لذت بخش است. گویی فیلمساز به جز مثلث فوق الذکر هیچ نماد دیگری از زنان را در زندگی خود ندیده بود.
از آنجایی که فیلم جایی برای صحبت در مورد مسائل فنی باقی نمی گذارد، باید گفت شعاری که فیلم در تبلیغاتش به کار می برد در طول داستان نیز بر خلاف آن عمل می کند. تماشاگرانی که انتظار دیدن یک عشق عاشقانه را زیر برچسب یک کمدی عاشقانه دارند، آنقدر در فیلم غرق شده اند که اگر سهیلی مراسم عقد شهید و دنیا را در پایان برگزار می کرد، نمی توانست ببیند چه اتفاقی در فیلم افتاده است. یک ساعت و نیم گذشته مخاطبان داده را جبران کرد.
