به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات، «شـرف المـکان بالمـکین»، اعتبار مکانها به انسان هایی است که در آن زندگی می کنند و چه زیبا می توان این دو وادی را در جایگاه عـشقِ به معـبود با هم مقایسه کرد؛ فضاهایی که تنها با شهـدا معنـا می شوند.
چه زیبا گفته اند که جبـهه چـه در ایـران یا فلسـطین، حــرم راز با خـداست و پاسـداران این حــریم شهدایند؛ شهدایی که در آن، چشم مکاشفه بر جهــان غیب گشودند؛ شــهدایی که همسـفران عــرشی امــام بـودند.
این جوان دزفولی، تنها رزمندهی خوزستانی است که در انتفاضه فلسطین به شهادت رسید و کمتر کسی نامش را شنیده است.
شهید محمد حسین اثنی عشری که در مبارزه با رژیم ستمشاهی در صفوف اول قرار داشت بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در سپاه پاسداران مشغول به فعالیت شد اما بعد از اطمینان کامل از پیروزی انقلاب دلش بی قرار دیگر ملتهای مسلمانی بود که آسایش در کشورشان حاکم نبود و تحت ستم بودند.
محمدحسین ماندن و دست روی دست گذاشتن را جایز ندانست و همراه با گروهی از سپاهیان اسلام به سرپرستی شهید محمد منتظری برای مبارزه با اشغالگران قدس عازم لبنان شد.
محمد حسین تنها رزمنده انتفاضه خوزستانی است که شجاعت ها و ابتکاراتش، باعث شناسایی او توسط نیروهای رژیم صهیونیستی شد و سرانجام در عملیاتی که در دهم آذرماه سال ۱۳۵۹ در سواحل جنوب لبنان انجام شد، قایق حامل محمدحسین و تعدادی از رزمندگان فلسطینی و لبنانی مورد اصابت قرار گرفت و به شهادت رسید و چیزی از محمد حسین برای تقدیم به مادرش باقی نماند.
خواهر شهید میگوید: «محمدحسین برای جلب رضایت مادرم اصرار داشت ازدواج کند. گفته بود یک دوره ۶ماهه به فلسطین میرود و بعد از برگشت به خواسته مادرم عمل میکند و اینگونه مادرم راضی به رفتن محمدحسین شد. یک روز که مشغول تماشای تلویزیون بودم به طور ناگهانی خبر شهادت محمدحسین از تلویزیون اعلام شد که وقتی خبر را به مادرم رساندم در کمال آرامش گفت الحمدالله که به آنچه که میخواست رسید و به گفته محمدحسین از آن پس خداوند نگهدار مادرم و خواهرانم بود».
بر اثر اصابت خمپاره، هرگز پیکری از شهید محمدحسین اثنی عشری به ایران بازنگشت و او برای همیشه جاویدالاثر ماند.
