یک هنرمند عروسکی با اشاره به اقداماتی که کشوری مانند ژاپن برای حفظ هنرهای سنتی خود انجام می دهد، گفت: شرایط بازی و هنر عروسکی در ایران بسیار سخت و دشوار است و روزی که یک هنرمند سنتی به پسرش اجازه بازی نداد. با ابزار هنری تا زمانی که پسرش شغل مناسبی داشت، هنر سنتی مرد.
به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی گروه سینمایی «هنر و تجربه»، شب گذشته یکشنبه ششم آبان ماه نشست نقد و بررسی مستند «بازیگر» به تهیه کنندگی و کارگردانی پوریا نوری توسط «هنر و تجربه» برگزار شد. گروه «گروه فیلم در پردیس سینمایی چارسو.
این دیدار با یک دقیقه سکوت و قرائت فاتحه و ادای احترام به زینب علیپور خبرنگار تازه درگذشته روزنامه جام جم آغاز شد.
پوریا نوری در ابتدای این نشست به تشریح دغدغه ساخت این فیلم پرداخت و گفت: «بازیکن» اولین فیلمی بود که فیلمبرداری آن را شروع کردم. ابتدا به جذابیت موضوع علاقه مند شدم و کم کم متوجه شدم که هنر عروسکی برای عموم و برای من بسیار جذاب است. آقای سیاوش ستاری نیز یکی از عوامل مهم دلبستگی من به هنر نمایش عروسکی و ساخت این مستند بود. تا پیش از این هیچ فیلمی به صورت مستقل در محوطه خیمه شب بازی ساخته نشده بود و در برخی فیلم ها فقط هنرمندان این منطقه برای دقایقی حضور داشتند.
ستاری در ادامه این نشست درباره شرایط خیمه شب بازی در کشور گفت: شرایط خیمه شب بازی و هنر خیمه شب بازی در ایران بسیار سخت است. باید ببینیم هنرهای سنتی ما چگونه افول کرده است. به نظر من روزی که یک هنرمند سنتی به فرزندش اجازه نمی دهد با وسایل هنری بازی کند به این امید که شغل مناسبی پیدا کند، هنر سنتی به دلیل یکی از اشکال مرد. هنر را بیاموزید سنتی است که با ابزارهای هنری بازی کنید و آنها را خودآموز یاد بگیرید.
وی تصریح کرد: چند سال پیش از کار هنری دست کشیدم و بعد از سال ها به تهران آمدم و یک روز در محوطه تئاتر شهر نمایش های خیمه شب بازی را دیدم که فاجعه بود. آنجا احساس کردم که باید از هنرهای رزمی استفاده کنم و به هر قیمتی این هنر را آموزش دهم.
سیاوش ستاری با اشاره به لزوم توجه کشورها به هنرهای سنتی خود گفت: کشورهای هوشمند در روند جهانی شدن هنرهای سنتی خود را نمادی از تفاوت کشورها می بینند زیرا هنر حاصل ذوق یک ملت است. امروزه کشوری مانند ژاپن به جای شیوه سنتی آموزش هنر، مدارسی ساخته است که در آن به کودکان تا رسیدن به سطح استادی، هنر را به صورت بازی آموزش می دهند. قطعا اگر دولتی فهیم نباشد و میراث ملی خود را حفظ نکند، اقبال خوبی نخواهد داشت. باید بپذیریم که دولت ها فرهنگ سازی نمی کنند بلکه می توانند تسهیل گر باشند.
آرمین ابراهیمی منتقد مهمان نیز درباره شکل روایی فیلم «بازیکن» گفت: چند سال پیش در جشنواره فیلم فجر مستندی به نام «مجتبی» ساخته محمدحسن دامن زن را دیدم که درباره یک میانه است. سن شخصیت پیر عروسک‌بازی سالخورده است که از شرایط زندگی خود ناراضی است. این فیلم به طور کلی در مورد آن شخصیت است تا هنر عروسکی. وقتی فیلم «گیمر» را دیدم متوجه شدم که با آن فیلم تفاوت زیادی دارد. وقتی آقای ستاری را در این فیلم می بینیم، احساس می کنیم که احتمالاً درباره او به عنوان یک قهرمان و دغدغه ها و چالش های اوست. اما نکته مهم در مورد این فیلم دور شدن از شخصیت و پرداختن به هنر عروسکی است، یعنی به جای اینکه یک پرتره مستند باشد، به هنر عروسکی نزدیک شده و در سطح اطلاعات صرف نمی ماند.
انتهای پیام
