او می گوید: دهه 80 دوران بسیار جالبی بود، زیرا هنوز تصویر واضحی از قهرمان اکشن شکل نگرفته بود. حول محور شوخ طبعی و کنایه های کلامی می چرخید.”
سیلوستر استالونه و آرنولد شوارتزنگر آنها عمدتاً به خاطر فیلم های اکشن دهه 80 خود شناخته می شوند و استالونه رقابت گذشته خود با شوارتزنگر را در بخشی از مجموعه مستند نتفلیکس به یاد می آورد.
استالونه می گوید: “دهه 80 زمان بسیار جالبی بود، زیرا هنوز تصویر واضحی از قهرمان اکشن وجود نداشت. تا آن زمان، اکشن مانند تعقیب و گریز ماشین مانند “Bullett” یا “The French Connection” بود و کل فیلم حول محور می چرخید. شوخ طبعی و تلقین های کلامی استالونه معتقد است که با اکران فیلم First Blood در سال 1982 بود که فیلم‌های اکشن «واقعاً خودشان را پیدا کردند». در بدن شما برای گفتن داستان، او می گوید. دیالوگ لازم نبود. دیدم فرصتی وجود دارد زیرا هیچ کس دیگری آن را انجام نمی دهد… به جز مرد دیگری از اتریش که نیازی به صحبت زیاد نداشت. “
استالونه به تمایل شوارتزنگر برای فشار دادن به خود و رقابت اشاره می کند و معتقد است که هر بار که استالونه فیلم جدیدی مانند رمبو 2 داشت، شوارتزنگر راهی برای انجام کار بهتر از استالونه پیدا می کرد.
شوارتزنگر با فیلم هایی مانند ترمیناتور و کماندو به رقیب استالونه تبدیل شد و محیط بسیار رقابتی شد.
استالونه می‌گوید آنها مانند محمد علی و جو فریزر یا جنگجویان بزرگی بودند که در یک مسیر حرکت می‌کردند: “فقط برای یکی از ما جا بود.” اگرچه آنها هر دو ستاره اکشن بودند، استالونه به شوارتزنگر برتری می دهد و می گوید: “او بود.” “او همه چیز را داشت. او بدن خوبی داشت. او قدرت داشت و همه اینها بخشی از شخصیت او بود.” استالونه خاطرنشان می کند که در فیلم های اکشن معمولاً نقش شخصیتی را بازی می کرد که رنج زیادی می کشید و باید در موقعیت های سخت و دردناکی قرار می گرفت.
از سوی دیگر، آرنولد شوارتزنگر به ندرت در نقش های خود دچار آسیب های جدی می شد و معمولاً در پایان مبارزات بدون آسیب دیدگی پیروز ظاهر می شد.
استالونه به آرنولد به شوخی گفت: “آرنولد، تو می توانی با اژدها بجنگی و فقط با یک چسب زخم برگردی.” شوارتزنگر خاطرنشان کرد که “بدون استالونه، شاید در دهه 80 انگیزه کافی برای ساختن فیلم هایی که ساخته ام را نداشتم. من سخت کار می کنم.”
