سفرنامه قزوین: روزی روزگاری نرگس

این اثر توسط یکی از شرکت کنندگان هزارویک سفر (مسابقه سفرنامه نویسی اسمارتک نیوز-1401) و در مجله گردشگری اسمارتک نیوزمنتشر شده است.

بعد از اینکه چشمانم به کمک اشک خود را از شر خاک خلاص کردند، برای اولین بار روستای اجدادمان را می بینم. دیوارهای کاهی و درختانی که در طرف دیگر دیوار رشد می کنند. نرگ، بر خلاف نرگ در نقشه های موجود، این نام زبان بومی مردم آن است.

هرگز نمی توانم آن روز، آن لحظه و آن احساس را فراموش کنم. نمی دانم چرا، اما به نظرم آمد که دیوارهای ساده یک روستا زیباترین سازه های ساخته شده به دست انسان است.

روستائیان مهربان و زحمتکش با قیافه ای آشنا و آشنا، سوار بر اسب یا الاغ به سمت باغ و زمین کشاورزی می رفتند.

پس از مشاهده حرکت ده نفر، در کنار، بیرون در چوبی خانه، پیرمردی را دیدم که روی صندلی پلاستیکی کوچکی نشسته بود و بی توجه به تمام دنیا، چنان عمیق به دوردست نگاه می کرد که گویی در حال تماشای خانه است. پایین دنیا

به هر حال بارها با دلی از چشمان مهربانش دور دنیا سفر کرده بود، بدون اینکه مجبور باشد شهرش را ترک کند.

می دانستم و می دانم که زندگی ساده روستا آنقدر او را بی نیاز کرده است که حاضر نیست جایی جز هیچ فرصتی آنجا باشد.

سپس به تپه زرلان رفتم، جایی که تاریخ شهر در آن سال ها مدفون است. جالب اینجاست که مردم ده بر این باور بودند که در این تپه گنجی نهفته است و مار بزرگی از آن محافظت می کند.

اکنون با کاوش‌های باستان‌شناسان مشخص شده که این شهر قدیمی‌تر از خود شهر قزوین بوده که هم‌اکنون یکی از توابع آن است.

گفته می شود این مکان از 2000 سال پیش شهری مهم بوده و آثاری از آن از دوران مختلف قبل و بعد از اسلام کشف شده است. تکه های سفال هنوز روی زمین دیده می شود. چه خوب که دیوارهای قدیمی هنوز پای تاریخ ایستاده اند.

نزدیک همین تپه امامزاده زرلان قرار دارد. ساختمانی که هنوز هم اهالی شهر از آن مراقبت می کنند. منحصر به فرد، با گنبد گلی بزرگ و گل.

بدون شک اجداد من و مردم این شهرک تمام تلاش خود را برای ساخت آن انجام داده اند که بسیار دیدنی و خاص است.

در پایان گشت روستای اژدادی، نوبت به خوردن انگور بی نظیر آنها، احتمالاً محصول رایج این منطقه رسید!

آن روز هر چه بود، پس از دیدارم، احساس کردم که با تمام دوران این شهر در ارتباط هستم و هیچ چیز برایم عجیب به نظر نمی رسید، زیرا در آنجا صداقت، سادگی، انسانیت و زیبایی را در هم آمیخته دیدم.