به گزارش «تابناق» به نقل از انصاف نیوز، محمد سرافراز رئیس سابق صداوسیما با اشاره به دیدار چند ماه قبل از استعفای خود با رهبران گفت: چند نکته را به رهبری گفتم یا این مسائل را قبول دارند یا من خواهم رفت. این هم یک چیز منطقی است. این تصمیم را به رهبران واگذار می کرد که کدام مسیر را انتخاب کنند.
سرافراز با اشاره به اصل 27 قانون اساسی گفت: یکی از اولین موضوعاتی که پس از انتصاب به سمت ریاست صدا و سیما با رهبری و خانواده ایشان مطرح کردم این بود که این بند از قانون اساسی در خصوص اعتراضات اجرا شود و محل برگزاری آن ایجاد شود. برای کسانی که با بیان نظر خود مخالفت دارند.
وی با بیان اینکه اتهام نفوذ به من نمی خورد، گفت: قبل از اینکه به صداوسیما بروم گفته بودم که این سازمان نیاز به جراحی دارد و جراحی بدون خونریزی انجام نمی شود. وضعیت کشور هم همینطور است.
بخش هایی از گفتگوی سرافراز را در ادامه می خوانید:
رادیو با دو نوع چالش مواجه است. اول، چالشی که با خارج از سازمان (با سیستم حاکمیتی از یک سو و با مردم از سوی دیگر) دارد. و چالش دیگری که درونی است، این است که رسانه ملی چگونه باید مدیریت شود که کارآمد و مستقل باشد و در آن تعارض نباشد و در یک کلام «رسانه» است.
* رسانه های ملی رسانه های مرتبط با حکومت هستند. این رسانه چگونه می خواهد روابط خود را با نظام حکومتی که شامل سه قوه (به ویژه دولت)، نهادهای امنیتی، بیت حاکمه و رهبری که رئیس صداوسیما از سوی او منصوب می شود، نهادهای مذهبی (چون در نظر دارد) حفظ کند. که نظام ایدئولوژیک و ایدئولوژیک آنها (این نهادها رهبران عقیده محسوب می شوند) موضوع مهمی است.
* مهمتر از اینکه مدیر صدا و سیما موفق عمل کرده یا خیر، این سوال مطرح است که آیا نظام حاکمیتی برای مشکلات کلان کشور راهبردهای مشخص، هماهنگ و غیر متضاد دارد یا خیر؟ آیا در مسائل سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، داخلی و خارجی راهکار خاصی مطابق قانون اساسی برای انطباق صداوسیما با نظام حکومتی وجود داشته است؟
* ابتدا باید راهبردهای نظام حاکمیتی دقیق و شفاف باشد و سپس صداسایما آنها را به زبان رسانه ها و برنامه های صدا و سیما تبدیل کند. اولین نقص وجود دارد.
*احزاب حقیقی باید با سازوکارهای مشخص و از درون اتحادیه ها و تشکل های تخصصی در دانشگاه ها و جامعه ایجاد شود. احزاب راستین باید راه حل روشن، ملموس و عملی برای مشکلات کشور داشته باشند و زمانی که در قدرت نیستند، نقد جدی، آکادمیک و مستمر از جریان حاکم داشته باشند. در این صورت نظارت جامعه بر جریان حاکم از طریق این احزاب و رسانه های آزاد صورت می گیرد. این دو الزام مشارکت سیاسی مردم است.
* مثلاً در اعتراضات اجتماعی اگر رسانه ملی بخواهد این اعتراضات را پوشش دهد، چون نگاه امنیتی در سیستم های کشور پررنگ شده است، مسئولان پاسخی نمی دهند. چون می گویند وقتی رسانه ملی به آن نوع اخبار می پردازد، آن رفتار را قانونی می کنند و تبلیغ می کنند و ادامه می دهند. اگر رسانه ملی اعتراضات را پوشش ندهد، میدان به دست رسانه های ماهواره ای و شبکه های اجتماعی می افتد.
*اگر کمی به این موضوع بپردازیم باید بگوییم که آیا اجازه اعتراض بدهیم یا نه. از این نظر، بندهایی از قانون اساسی وجود دارد که هرگز اعمال نشده است. تا زمانی که تکلیف این سیاست های کلان روشن نشود، صداوسیما برای مقابله با هر نوع اعتراضی مشکل خواهد داشت.
*چند سال است که در صدا و سیما نیستم و احتمالاً منظور شما به طور کلی مسئولین سازمان است. البته همیشه در صدا و سیما به همین شکل انجام نشده است. در آن زمان یکی از اولین سوالاتی که از سران و خانواده ایشان مطرح کردم این بود که این اصل قانون اساسی در مورد اعتراضات اجرا شود و فضاهایی ایجاد شود تا کسانی که مخالفت دارند حرف خود را بزنند.
*البته این کار در زمانی که من مسئولیت داشتم برای صداسیما در حد امکان انجام شد. مثلاً در سال 88 که من معاون برون مرزی سازمان بودم، پوشش گسترده ای برای نامزدهای ریاست جمهوری در شبکه های برون مرزی ایجاد کردیم. به طور خاص، ما به طور کامل تمام جلسات و رویدادهای تبلیغاتی شما را در پرس تی وی پوشش می دهیم.
*البته ظرفیت تلویزیون برای این کار کم بود به همین دلیل اعتراضات را در شبکه های اجتماعی که داشتیم بازتاب گسترده تری داشتیم. در آن زمان فعالیت چهار نامزد را پوشش می دادیم.
* زمانی که فعالیت ها به اعتراض به نتایج انتخابات در تهران تبدیل شد، پوشش مستقیم هم دادیم. اما پس از روز اول رئیس جمهور وقت صداسیما علیه SNG [سامانه پخش زنده] ما را در خیابان گرفتند و ادامه این فعالیت ممکن نبود.
دید من همیشه اینطور بوده است. در زمان ریاست صداوسیما یکی از اولین کارهایم افزایش پخش زنده از شبکه خبر بود. شبکه خبر باید پخش زنده زیادی داشته باشد و این پوشش زنده فقط برای هواداران جمهوری اسلامی نباشد.
در انتخاب مدیران یکی از مشکلات صدا و سیما این است که اکثر مدیران ارشد آن ها بر اساس خواست قدرت های بیرونی سازمان انتخاب می شوند یا اساس انتخاب بر این است که به کدام سمت و سوی سیاسی گرایش دارند یا از چه سمت و سویی هستند. کجا می شمارند و کجا امتیاز می دهند.
*هیچ درخواستی برای انتشار اعترافات وجود نداشت. از طرفی این نوع اعترافات نیز غیرقانونی است. رئیس سابق قوه قضائیه حتی تاکید کرد تا زمانی که پرونده به دادگاه نرسد و حکم صادر نشود، نه تنها حق مصاحبه، بلکه انتشار اخبار متهمان در دادگاه غیرقانونی است و آنها مجوز ویژه هم گرفتند. برای موارد اقتصادی که البته به درستی اعمال نشد. از این نظر مشکل وجود دارد و این فقط تصمیم رئیس صدا و سیما نیست.
* البته فکر می کنم در زمان خودم نه تحت فشار بودم و نه جریان خاصی بر من حاکم بود. حتی در مورد مدیران کل استان ها که برای هر گروهی از امام جمعه و معاونین گرفته تا استاندار و سایرین نظر دارند و بسته به اینکه در نتیجه کدام قدرت بیشتری داشته باشد، مدیر کل استان انتخاب می شود، اینجانب زیر بار هیچ یک از این کلمات احساس نمی کرد. چون اگر صداوسیما بخواهد درست مدیریت شود باید مستقل باشد.
*البته این اتهام نفوذ به من مربوط نمی شود. یک مورد بود که در پاسخ من به آقای طیب که در کتاب روایت یک استعفا هم آمده، همه مسائل روشن شد. زنی که 5 سال در آمریکا زندانی بود و در سازمان صدا و سیما مسئولیتی مشخص و محدود به او محول شد.
*مسئولیت ایشان در سازمان در حوزه خاصی بود و با توجه به سابقه سه پرونده خاص تصمیم به رسیدگی به این سه پرونده گرفت که هر سه هنوز مشخص نیست و درگیری و فساد مالی در آنها وجود دارد.
* یک ساختمان بسیار بلند در صداوسیما به نام مرکز داده در حال ساخت بود تا بتوان یک مرکز داده برای کشور در مناطق مختلف ساخت. این هدف گیری در جایی تصویب نشد و البته هیچ ارگانی وظیفه ارائه اطلاعات خود را به صدا و سیما ندارد مگر اینکه مصوبه دولت در این مورد باشد که چنین مصوبه ای وجود ندارد.
بعد از اینکه تلویزیون و رادیو را ترک کردم ده برابر هزینه برایم داشت و این ساختمان هنوز آنجاست و ملک تلویزیون و رادیو ندارد. اعلام شد که این پروژه تعطیل یا نیمه تمام است.
مورد دیگری که اگر مطرح می شد موضوع مهمی بود این است که 9.5 میلیون یورو برای پروژه IPTV (که در زمان و مکان لازم است) هزینه شده است. این پروژه که این همه هزینه شد به جایی نرسید و به طور کامل یا جزئی تعطیل شد. در حالی که اگر تمام می شد، حداقل مردم می توانستند انتخاب کنند که کدام برنامه و چه زمانی تماشا کنند.
* مورد بعدی پیام رسان سروش بود. که هزینه شده بود اما زیرساخت های لازم درست ساخته نشد و اگر بعداً در شورای عالی فضای مجازی تاکید کردند که پیام رسان سروش و امثال اینها جایگزین اینستاگرام و تلگرام شود، گفتم سرمایه گذاری نکنید، زیرساخت های آنها درست ساخته نشده است. گوش نکردند و پول خرج کردند و نتوانستند جای اینستاگرام و تلگرام را بگیرند.
*این سه پرونده زمانی در حال پیگیری بود که رئیس وقت اطلاعات سپاه موضوع را به چالش امنیتی کشاند. بهانه اش این بود که چرا آن خانم کتاب نوشت. آن کتاب در مورد نقض حقوق بشر در آمریکا و رفتار یک زندانی ایرانی در آمریکا است و در کتاب به تفصیل این موضوع را توضیح داده است.
* کار منطقی این بود که تصمیم را به رهبری بسپارم که کدام مسیر را انتخاب کند و بعد از چند ماه استعفای من را پذیرفتند، خیلی خوشحال و راضی بودم چون کارهایی را که می خواستم انجام داده بودم. در صد روز اول تمام اقدامات مهمی را که لازم بود انجام دادم. ساختار جایگاه عوض شد، 800 پست مدیریتی را از سازمانی که 3500 پست مدیریتی داشت حذف کردم که در این ساختار عجیب است.
*قبل از رفتن به رادیو گفته بودم که این سازمان نیاز به جراحی دارد و بدون خونریزی نمی توان عمل کرد، وضعیت کشور به همین منوال است. اگر کسی فکر می کند به راحتی می تواند وضعیت اقتصادی یا آسیب های اجتماعی و فرهنگی را به یکباره حل کند، کاملا در اشتباه است یا در مدیریت کلان دخالتی نکرده است.
