به گزارش رکنا، شاید اولین وزیر آموزش و پرورش ایران یا بنیانگذار اولین مدارس مدرن این کشور را نشناسیم، اما کمتر کسی است که با آموزش و پرورش سروکار دارد که جبار باغچه بان و خدمات آن به دانش آموزان ناشنوا و ناشنوا را نشناسد. از کار افتاده است.
در زمانی که آموزش و پرورش بر دانش آموزان سالم از نظر جسمی و روانی متمرکز بود، فردی به نام جبار باغچه بان اولین دوره را آغاز کرد. مدرسه ناشنوایان در ایران
او عاشقانه تلاش کرد تا تمام دنیای سکوت کودکان ناشنوا را به تجربه لمس اصوات و خواندن حرکت لب ها نزدیک کند و حواس و توانایی های دیگر را در وجود آنها تقویت کند و ابعاد زندگی این کودکان را با شرایط یک زندگی عادی همه چیز ممکن است
تلاشی که نام او را برای همیشه در تاریخ آموزش و پرورش این سرزمین جاودانه کرد. بدون شک جبار باغچه بان با تأسیس مدرسه خصوصی برای کودکان توانای ذهنی و جسمی به راحتی می توانست شاگردان خود را تربیت کند.
اما او راه دشوار اما موثر را برای نجات سرنوشت هزاران دانش آموزی که نیاز به توجه بیشتری داشتند انتخاب کرد و اینگونه نامش در تاریخ آموزشی ما ماندگار شد. نتایج بررسی های من و همکارانم از پلیس پایتخت نشان می دهد که آگاهی مجرمان خاص بالاست، اگرچه اکثر مجرمان با طیف وسیعی از جرایم توسط این پلیس دستگیر و به مراجع قانونی تحویل داده شده اند. داستان ها همه در یک نقطه مشترک در گذشته به هم مرتبط هستند.
تجربه آموزشی مشترک! این افراد در گفت و گو با من به عنوان روانشناس پلیس گفتند: پس از ارتکاب رفتار قانون شکنانه در مدارس در نوجوانی از محیط آموزشی طرد و در جامعه رها شدند. شرایط عالی خدمات بدون نگرانی را ایجاد می کند. زندگی برای معلم، مدیر یا سرپرست، اما بدون شک این شرایط رسالت اصلی نظام آموزشی نیست.
بسیاری از افراد بزهکار در دوران کودکی و نوجوانی علائم اولیه اختلالات و بیماری های روانی را در محیط آموزشی نسبت به همسالان، والدین مدرسه و اطرافیان خود نشان می دهند، اما به جای دریافت خدمات حمایت روانی و برنامه آموزشی اصلاحی، به سرعت طرد می شوند و اخراج کرد. مدرسه و مدرسه با این روش آرامش و رضایت مطلوب را به محیط آموزشی باز می گرداند.
اما در سوی دیگر این ماجرا، نوجوانی نیازمند درمان است که در جامعه رها شده و به فراموشی سپرده شده و دیگر دیده نمی شود تا اینکه با آخرین حلقه مبارزه با آسیب ها و جرایم، یعنی پلیس روبرو می شود دیگر امکان دریافت حمایت روانی و درمانی زیادی را ندارد. اختلالات روانی و تمایلات ضداجتماعی در سیستم روانی او ریشه دوانده است و ارتکاب برخی جنایات مانند قتل و تجاوز به او فرصتی برای بازگشت به جامعه باقی نگذاشته است.
بیایید تا دیر نشده در برنامه های آموزشی خود تجدید نظر کنیم و این نوجوانان را به چشم دلسوزانه جبار باغچه بان ببینیم و با انرژی و احساس مسئولیت و قبل از اینکه بخواهیم جلوی افتادن انسان را بگیریم با آنها رفتار و اصلاح و تربیت کنیم. پرتگاه بگذار تخریب دیر بیاید، مشکلات نوجوانان را با مهربانی و حمایت روانی در حد استانداردهای دانش آموزان عادی مرتفع کنیم و به رسالت خود در تربیت افراد سالم، با اخلاق، وظیفه شناس و قانون مدار برای جامعه عمل کنیم.
شاید گذاشتن مهر اخراج روی پرونده یک دانش آموز بیش فعال، پرخاشگر یا ناسازگار، ساده ترین واکنش به مشکلات باشد، اما بیایید نسلی سالم و آگاه با بالاترین سطح سلامت و سلامت روان، نگاهی پرمهر، مهربان تربیت کنیم. و فداکاری لقب خود را جبار باغچه بان بگذاریم.
نگارش: سرگرد سمانه مهربانی – معاونت اجتماعی پلیس تهران بزرگ
