بله، می توان انتظار کمتری داشت. به دیگران احترام می گذارید و نیکی می کنید، اما بد می بینید.
اما باید دید و گذشت. شاید آنها آگاه نبودند، همانطور که ممکن است ما به کسی بد یا بی احترامی کرده باشیم، اما آگاه نبودیم یا ناخواسته اشتباه کردیم.
فقط یه جا بی احترامی دیدی ببین و بگذر.
بخشش چیز خوبی است (فضیلت). کسی که هر جا ببیند عظمت (مقام بزرگ) می بخشد به کسی که بخشش کرده و با صبر و حوصله اهانت را ندیده و طرد شده است.
بابا سعی کن عالی باشی پاسخ بی احترامی را با بی احترامی و له کردن دیگران (طرف مقابل) ندهید.
مردم بر اساس دانش، عظمت و شخصیت به دیگران احترام می گذارند.
دنیا از آن چیزی که فکر می کنی کوچکتر است، اگر به آن بی احترامی کنی، از یک جایی آن را می خوری و یکی بدتر از آن با تو رفتار می کند.
گاهی اوقات، توهین هایی را در قبض امتحان قرار دهید.
سعی نکنید به راحتی در مورد بدی یک نفر صحبت کنید، کاملاً حق با شماست، او کارهای بدی انجام داده است، در مورد اعمال بد او در حضور دیگران صحبت نکنید.
او (کسی که به تو ناسزا گفته است) حرف تو را کلمه به کلمه بشنود و ببیند که تو آنقدر علم داری که در کنار دو بدی او ده حسنه دیده و گفته ای.
با این کار به اشتباه خود پی می برد و خوب بودن را یاد می گیرد.
من یک بار دیگر گفته ام. بزرگ بودن یعنی قناعت، صبور بودن، حلال خوردن، چشم و دست پاک داشتن، نیت خود را برای دیگران پاک و پاکیزه نگه دارید، اما زود بزرگ نشوید.
به پول و مقام و مقام نگاه نکن، به خودت افتخار کن و به دیگران سود ببر.
چون بعد به شما سلام می کنند و پشت سرتان لبخند می زنند.
روحش شاد…
باید گفت؛ این یادداشت را فرزند مرحوم محمدعلی تدینی راد از نوشته های پدرش ارسال کرده است.
