گاردین نوشت: “لی یکی از آن ستاره های نادری است که بزرگتر از فیلم هایش است. اگرچه او تنها 4 فیلم کامل را پشت سر گذاشت، اما در واقع یک ژانر کامل خلق کرد و کتاب اکشن هالیوود را برای خود نوشت. لی در DNA فرهنگ جهانی نفوذ کرده و بر بازی های ویدیویی، هیپ هاپ و هنرهای رزمی ترکیبی تاثیر گذاشته است. ” در این گزارش آمده است: «لی همچنین شخصیت منحصربه‌فردی داشت: جدی، مرتب، فیزیکی و در عین حال مغزی؛ چهره‌ای که سال‌های نوری از کلیشه‌های هالیوود غربی در مورد مردانگی آسیایی فاصله داشت.
او در سانفرانسیسکو به دنیا آمد، سپس در هنگ کنگ بزرگ شد و در سن 18 سالگی به ایالات متحده بازگشت. در این دوره، مردان آسیای شرقی در هالیوود به عنوان خدمتکار، شرور شیطانی، یا دزد دندان شکن که اغلب توسط بازیگران سفیدپوست بازی می شد، انتخاب می شدند. “علیرغم آموزش فهرستی از دانش آموزان مشهور هنرهای رزمی، از جمله استیو مک کوئین، جیمز کابرن و شارون تیت، لی به زودی متوجه شد که آمریکا آماده پذیرش یک مرد برجسته آسیایی نیست.” در جای دیگری از این گزارش آمده است: «آخرین بی احترامی به او در سریال تلویزیونی کونگ فو در دهه 1970 بود. علیرغم مشارکت لی در تولید این سریال که درباره راهب شائولین در غرب قدیم بود، او برای نقش اصلی تست داد، اما دیوید کارادین که اصل و نسب چینی نداشت و دانشی از هنر رزمی نداشت، در نهایت به بازیگری پرداخت. گاردین نوشت: لی با بازگشت به هنگ کنگ در سال 1971 موفق شد در مدت 2 سال 4 فیلم بسازد و به یک سوپراستار جهانی تبدیل شود. فیلم‌های لی علاوه بر نشان دادن توانایی‌های فیزیکی شگفت‌انگیز او، داستان‌هایی از استقامت بودند.
او در «رئیس بزرگ» به دفاع از کارگران مظلوم کارخانه و فساد جنایتکارانه برخاست و یک جنگ صلیبی یک نفره علیه ظلم استعماری بریتانیا به راه انداخت. در «راه اژدها»، رستوران خانوادگی را نجات دهید. اکنون دیگر فقط یک مخاطب محلی نیست، لی به نماد جهانی سرپیچی تبدیل شده است: مردی رنگین پوست که با ابزارهایی که در اختیار دارد خودنمایی می کند. هنگامی که دانشجویان هنگ کنگ در سال 2019 در برابر اقتدارگرایی چینی مقاومت کردند، از اصل لی پیروی کردند: “بی شکل باشید، مانند آب”.
در این گزارش آمده است: “موفقیت این فیلم ها در نهایت توجه هالیوود را به خود جلب کرد، اما حتی با فیلم کلاسیک او، Enter the Dragon که یک ماه پس از مرگش اکران شد، لی تنها برای یک فیلم قابل اعتماد نبود، بنابراین جیم کلی و جان ساکسون به او پیوستند.” شوق کونگ فو در دهه 70 همه چیز از کتاب های مصور گرفته تا موسیقی پاپ را در بر می گرفت. در آن زمان، لی همچنین صنعت فیلم هنگ کنگ را شروع کرد و باعث شد بازیگران زیر از آن منطقه به غرب بروند: جکی چان، جت لی، دانی ین، مگی چونگ و البته میشل یو. نیازی به گفتن نیست که جریانی از رزمی‌کاران غربی، از ژان کلود ون دام گرفته تا جیسون استاتهام، نیز از آن الهام گرفته‌اند.
صادرات فیلم‌های اکشن مانند جان وو و یوئن وو پینگ به همان اندازه قابل‌توجه بود، که دومی به ماتریکس طعم اکشن متمایز خود را داد. در قرن بیست و یکم، اکشن با طعم هنگ کنگ به یکی از اصلی‌ترین فیلم‌های سینمای اکشن تبدیل شد و از آن زمان تاکنون وجود داشته است.
تاثیر لی را می توان به عنوان مثال در شکل گیری ماموریت غیرممکن تام کروز (وو کارگردان قسمت دوم بود)، شانگچی مارول (کمیک الهام گرفته از بروس لی) یا جان ویک کیانو ریوز (که چاد استاهلسکی بازیگر و کارگردان هر دو در ماتریکس بودند) اشاره کرد. و کوئنتین تارانتینو را فراموش نکنیم که به طور کلی از سینمای هنگ کنگ وام گرفته است و این را می توان در «سگ های انبار» و «بیل را بکش» مشاهده کرد. اما تارانتینو در فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» که در آن نقش مایک مو را بازی می کرد، لی را «مرد کوچک با دهان بزرگ» خطاب کرد. بسیاری از دیالوگ ها، از جمله دختر لی، شانون، به عنوان یک کاریکاتور توهین آمیز نگاه کردند که همچنان شخصیت آسیایی را تحقیر می کند.”
گاردین در پایان نوشت: «اگرچه «سفیدشدن» فعلی محتوای آسیایی به کلیشه‌های هالیوود هنوز ناپدید نشده است، پیشرفت‌هایی حاصل شده است و ما باید از لی تشکر کنیم. فراتر از آن، دیدن آن روی صفحه هنوز هم هیجان انگیز است. اگرچه بسیاری از فیلم های او اکنون قدیمی به نظر می رسند، اما ظاهر فیزیکی و حضور لی الهام بخش است. او مردی تمام عیار خودساخته و در عین حال مردمی بود. جای تعجب نیست که او هنوز در یادها مانده است.”
