اگر گلسیانی و کنعانی زادگان تا همین چند هفته پیش جزو دو مدافع میانی قدرتمند لیگ محسوب می شدند و زوج آنها بهترین زوج دفاعی فوتبال ایران محسوب می شدند، عملکرد آنها در لیگ برتر نشان می دهد که مرکز چقدر آسیب پذیر است. خط دفاع پرسپولیس است.
دیگر خبری از گولسیانی باهوش نیست که می‌دانست چگونه با جانمایی‌های صحیح نقشه بازیکنان حریف را پیش‌بینی کند و از کنعانی‌های بومی که با اقتدار تمام ضربه‌های سر را زدند و هیچ پرداختی نکردند، اثری نداریم. بازیکن در زمین بود و هر پاس قطری اش می توانست وینگرها و مهاجمان پرسپولیس را در موقعیت گلزنی قرار دهد.
دو نفره خط دفاعی پرسپولیس در دیدار شب گذشته مقابل الریان بسیار ناکارآمد بودند و اوج شاهکارشان در صحنه گل الریان بود که با بی تعارف وارد محوطه شش قدم شدند و هیچ کاری نکردند. تلاش برای قطع توپ و کمک به حریف.
ماجرا زمانی برای پرسپولیس پیچیده می شود که مرتضی پورعلی گنجی نیز از شرایط ایده آل فاصله دارد و در بازی قبلی مقابل الغرافه تاثیر مستقیمی روی دروازه حریف داشت. بنابراین باید دید که آیا گاریدو با تشخیص این ضعف بزرگ در مرکز خط دفاعی خود، می تواند مدافعانش را از خواب پاییزی بیدار کند یا باید منتظر خواب عمیق تر خود در زمستان پیش رو باشد.
با این شرایط قطعا پرسپولیس در بازی بعدی مقابل الشرطه عراق نمی تواند از گل های خورده خود دفاع کند و هر لحظه باید منتظر فرو ریختن دروازه پرسپولیس به تک موقعیت حریف باشیم. همانطور که در 5 بازی اتفاق افتاد. دیدارهایی که توپ و میدان کاملاً در اختیار پرسپولیس بود اما حریفان در تک موقعیت ها پیروز شدند یا شکست را به تساوی کشاندند.
