به گزارش رکنا، ژانویه 2024 گرم ترین ژانویه ثبت شده بود و این گرم شدن کره زمین را تحت تاثیر قرار داد و به نقطه عطف 1.5 درجه سانتی گراد نزدیک شد. این دما بالاترین درجه حرارت از ابتدای دوران صنعتی است و عبور از آن عواقب خطرناکی برای کره زمین خواهد داشت.
بر اساس داده‌های منتشر شده توسط ناظر آب و هوای اتحادیه اروپا، گرم‌ترین ژانویه سیاره در تاریخ، گرمایش جهانی را از نقطه عطف متفاوت و ناخوشایندی عبور داد. در طول 12 ماه گذشته، میانگین دمای جهانی بیش از 1.5 درجه سانتیگراد یا 2.7 درجه فارنهایت بوده است. بزرگتر از طلوع عصر صنعتی.
این رقم در تلاش بین المللی برای توقف تغییر آب و هوا از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بر اساس توافقنامه پاریس در سال 2015، کشورها موافقت کردند که تلاش کنند گرمایش جهانی را به 1.5 درجه سانتیگراد در مقایسه با سطوح قبل از صنعتی شدن محدود کنند یا حداقل آن را به راحتی زیر 2 درجه سانتیگراد نگه دارند.
آخرین داده های دما به این معنی نیست که ما قبلاً به این پایین رفته ایم. با این حال، این یک یادآور نمادین قوی است از اینکه در سال‌های آینده به کجا می‌رویم، بدون اینکه تغییرات گسترده در آب و هوا یا اقتصاد جهانی را ممنوع کند.
عبور از آستانه گرمایش جهانی به چه معناست؟
کلید اهداف پاریس این است که آنها در بلندمدت تعریف می شوند. بنابراین از نظر فنی، ما مطمئن خواهیم شد که به مرور زمان از آنها عبور خواهیم کرد. محققان می گویند که نباید هر بار که جیوه برای یک روز، یک ماه یا حتی 12 ماه بالای 1.5 درجه باقی نمی ماند، دلسرد شویم.
عوامل مختلفی از جمله پدیده های آب و هوایی متناوب ال نینو و لا نینا، فوران های آتشفشانی و بیماری های همه گیر، دمای دقیق سیاره را سال به سال تحت تاثیر قرار می دهند. این عوامل تاثیری بر اهداف پاریس ندارند.
آژانس های مختلف نظارت بر آب و هوا نیز بسته به نحوه ترکیب و تجزیه و تحلیل کوه های داده های آب و هوای جمع آوری شده توسط ماهواره ها، حسگرها و بالن های هواشناسی، تخمین های متفاوتی از گرم شدن کره زمین در یک مکان معین ارائه می دهند. این به این معنی است که زمان لازم برای گذراندن این نقاط بسته به اینکه چه کسی آنها را اندازه می‌گیرد می‌تواند تا حدودی متفاوت باشد.
به عنوان مثال، با توجه به خدمات تغییرات آب و هوایی کوپرنیک اتحادیه اروپا، سال گذشته 1.48 درجه سانتیگراد گرمتر از خط پایه قبل از صنعتی بود. اما به گفته برکلی ارث، یک گروه تحقیقاتی کالیفرنیا، 1.54 درجه سانتیگراد گرمتر بود.
اهداف 1.5 و 2 درجه چیست؟
قبل از هر چیز بهتر است بگوییم که این اهداف محدودیت‌های مبتنی بر قوانین طبیعت نیستند، بلکه نشان‌دهنده سطوحی از گرمایش هستند که ممکن است پیامدهای آن برای جوامع غیرقابل کنترل و خطرناک باشد. تقریباً 200 کشوری که توافقنامه پاریس را امضا کرده اند با این امر موافق هستند.
گرمای شدیدتر، طوفان های شدیدتر، خشکسالی های گسترده تر، افزایش سطح آب دریاها و از بین رفتن بیشتر تنوع زیستی تنها بخشی از پیامدهای گرمایش جهانی است که دانشمندان می گویند با ادامه این شرایط به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت. بنابراین، اهداف دمایی توافق پاریس، در واقع تدابیری هستند که باید برای حفظ جوامع، اکوسیستم ها و مناظر زمین رعایت کنیم.
با این حال، با ادامه سوزاندن سوخت‌های فسیلی و انتشار گازهای گلخانه‌ای، بسیاری از این پیامدهای فیزیکی گرمایش جهانی تشدید می‌شوند. به همین دلیل، دانشمندان و دیپلمات ها تأکید می کنند که حتی اگر روزی از مرز 1.5 درجه عبور کنیم، ارزش آن را دارد که دما را زیر 1.6، 1.7 یا 1.8 درجه نگه داریم.
چقدر به غلبه بر بحران نزدیک شده ایم؟
بسیاری از برآوردها حاکی از آن است که انسان‌ها در سال‌های اخیر پس از انقلاب صنعتی به‌طور متوسط حدود 1.2 یا 1.3 درجه سانتیگراد گرمتر شده‌اند. با توجه به نرخ فعلی انتشار کربن، تنها چند سال دیگر طول می کشد تا وضعیت جو به حدی تغییر کند که حتی کاهش شدید انتشار گازهای گلخانه ای برای جلوگیری از افزایش بیش از بیش از دما کافی نباشد. 1.5 درجه و گرمایش زمین را کنترل کند.
اولین گزارش رسمی در مورد پیشرفت کشورها به سمت اهداف پاریس که سال گذشته منتشر شد، چندان مطلوب نبود. این گزارش بیان می‌کند که تعهدات دولت‌های کنونی در زمینه آب‌وهوا و گرمایش جهانی، جهان را در مسیر افزایش 2.5 درجه سانتیگراد یا بیشتر تا سال 2100 قرار داده است. کاری دشوار پس از گذشت بیش از هشت سال از امضای توافقنامه پاریس. این نگرانی ها را در مورد ادامه گرمایش جهانی افزایش می دهد.
