به گزارش صبح ؛ صدرالدین حجازی متولد 25 مرداد 1327 در اصفهان بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون ایران بود.
به گفته خودش دوران نوجوانی را در خانواده ای مذهبی گذرانده است. وی پس از اخذ دیپلم به قصد ادامه تحصیل وارد دانشگاه شد و در رشته هنرهای نمایشی از دانشگاه هنر فارغ التحصیل شد.
ظهور استعداد:
در دوران دانشجویی که 25 سال بیشتر نداشت، در حدود سال های 1348-1349 نمایش های «تله»، «ماهیگیران» و… را به عنوان کارگردان روی صحنه برد و در آثاری چون «منطقه جنگی» به ایفای نقش پرداخت. “، “معلمان” و… نوید ظهور استعداد جدیدی را می داد.
سرانجام در سال 1356 به عنوان بازیگر نقش اول مرد جایزه «اسب طلایی» را دریافت کرد.
مسئولیت ها:
وی از سال 1359 تا 1363 مسئولیت مجموعه مراکز علمی هنر را بر عهده داشت و در سال 1364 مدیریت تالار آبگینه را بر عهده گرفت.
صدرالدین حجازی، همسر و فرزندانش:
صدرالدین حجازی مدتی پس از انقلاب با همسر اول خود ازدواج کرد و ثمره این زندگی یک دختر به نام یلدا و دو پسر به نام های کسری و سینا است.
ایشان پس از جدایی از همسرش با سونیا شکیبا فارغ التحصیل روانشناسی بالینی با بورد تخصصی پوست و زیبایی ازدواج کرد. پارسا حجازی آخرین فرزند استاد از این ازدواج عاشقانه است.
لازم به ذکر است که «سونیا شکیبا» تجربیاتی در عرصه هنر و ادبیات داشته است. او کتابی به نام کلام در کنج نوشته و با بازی در فیلم آخرین خون بازیگری را تجربه کرده است. او همچنین در چندین کار به عنوان طراح گریم کار کرده است.
از فرزندان صدرالدین حجازی، سینا حجازی از نوازندگان فعال کشور و پارسا حجازی آخرین فرزند او مترجم، پژوهشگر ارشد علوم سیاسی و نوازنده گیتار الکتریک است.
ورود به سینما و تلویزیون:
صدرالدین حجازی برای اولین بار در تلویزیون ظاهر شد و در سال 1362 در سن 35 سالگی در سریال «هنگامه شیرین وصل» به کارگردانی «ماهوش جزایری» به ایفای نقش پرداخت و در فیلم زنجهی ابریشمی در سال 1382 به کار خود ادامه داد. 1964.
او اولین فیلم خود را در «نخدا خورشید» با اثر درخشان «ناصر تقوایی» بازی کرد و تاکنون آخرین فعالیت خود در سینما را با بازی در فیلم پر سر و صدا «علی سنتوری» ساخته داریوش مهرجویی به ثبت رسانده است.
بی شک ایفای نقش درخشان «خولی» در سریال «مختارنامه» داود میرباقری در راس فعالیت های او قرار دارد.
صدرالدین حجازی در سال 1390 در سن 63 سالگی این نقش را ایفا کرد به گونه ای که اکنون مرجع هنرجویان بازیگری هنرستان های داخلی و خارجی است.
من نقش های منفی را دوست دارم
در میان تمام آثاری که از استاد به جا مانده، نقش خولی در مختارنامه سوگلی یکی از کارهای اوست و معتقد است: نقش های منفی را به دلیل پیچیدگی دوست دارم. نقش های منفی ابعاد مختلفی دارند و می توان با آن ها بحث کرد. سیاهی و زشتی پایانی ندارد و دست بازیگر در ارائه چنین نقش هایی باز است. در عین حال دوست دارم شخصیت ها قهرمان یا ضدقهرمان متفاوتی باشند. من هر نقش منفی را به گونه ای خاص و متفاوت بازی می کنم زیرا هر کدام کنش ها و واکنش های خاص و منحصر به فردی دارند. فقط به کارنامه هنری من مراجعه کنید تا ببینید هیچ یک از نقش های منفی من اصلا شبیه من نیست.
خولی در مختارنامه
مردم ما ذهنیت خاصی در تخیلات خود دارند. به همین دلیل ایفای چنین نقش هایی به گونه ای که با تصورات مردم همخوانی داشته باشد بسیار دشوار است. اینها نقش هایی هستند که باید برای مدت طولانی مورد مطالعه و تحقیق قرار گیرند. برای رسیدن به نقش «خولی» بر اساس رساله «ستانیس لاوسکی» با «کار بازیگر روی خودش» شروع کردم و سپس در کنار بازیگران نقشی را در ذهن مخاطب بازی کردم. سری.
ستایش و قدردانی
او به زودی نشان درجه یک هنری معادل دکتری را از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای بیش از 50 سال فعالیت هنری دریافت می کند.
نسبت به ناصر حجازی
از رابطه خانوادگی صدرالدین حجازی و مرحوم ناصر حجازی اطلاعات روشنی منتشر نشده است و ظاهراً این موضوع تنها یک شباهت ساده خانوادگی است.
فیلم‌شناسی صدرالدین حجازی
سینما
نیم (1393، بهمن کامیار)
خرس (1390، خسرو معصومی)
شک (1387، واروژ کریم مسیحی)
موهای کوتاه (1385، جمشید حیدری)
رستگاری در هشت و بیست دقیقه (1383، سیروس الوند)
مزاحم (2010، سیروس الوند)
مثلث آبی (1378، هادی صابر)
روز شیطان (1373، بهروز افخمی)
سه مرد معمولی (1372، سیامک تقی پور)
از بلور خون (1371، جمشید عندلیبی)
نبرد بزرگ (1369، علی اصغر شادروان)
تفنگ های سحرگاه (1367، بهروز افخمی)
شاخه های بید (1367، امرالله احمدجو)
ناخدا خورشید (1365، ناصر تقوایی)
زنجیر ابریشم (1364، حسن کاربخش)
منبع: Nam Nam
