ربطی به صحبت ها و احادیث چند ساعت اخیر درباره دیدار پرسپولیس و آلومینیوم در اراک ندارد. امیررضا رفیعی از نظر فنی هیچ تفاوتی با 24 ساعت قبل ندارد. او همان مهارت ها و نکات مثبت را دارد، اما فاقد تجربه و یک سری ویژگی های ضروری دیگر است.
امیررضا رفیعی در 360 دقیقه و 4 بازی لیگ برتر گلی دریافت نکرد. همه از آلبوم او نوشتند و آنقدر آن را تبلیغ کردند که شاید این جوان یک لحظه احساس غرور کرد. هضم این همه تعریف و تمجید برای یک جوان ۲۲ ساله واقعا سخت است.
حالا امیررضا رفیعی در یک بازی به اندازه چهار بازی قبلی گل زده است. گل هایی در دقایق مختلف مسابقه که سرنوشت پرسپولیس را در جام حذفی رقم زد. رفیعی دروازه خود را در اراک تا دقیقه 85 بسته نگه داشت، با شمارش 90 دقیقه روی کاغذ، زمان یک مسابقه فوتبال، پس از 445 دقیقه بازی، اولین گل پرسپولیس را به ثمر رساند. سپس در دقیقه پنجم وقت تلف شده بازی یعنی همان نود به اضافه 5 گل دوم و مساوی را به ثمر رساند تا بازی به وقت اضافه کشیده شود. او در وقت اضافه اول باز هم دروازه خود را بسته نگه داشت و تیمش یک بار دیگر مثل نیمه اول دو گل به ثمر رساند و سرنوشت در نیمه دوم وقت اضافه هم مثل نیمه دوم تکرار شد! ابتدا گل دقیقه 112 بعد گل در دقیقه دوم وقت تلف شده در وقت اضافه دوم یعنی در دقیقه 122 نتیجه و 4-4 مساوی که منجر به ضربات پنالتی شد. رفیعی در یک بازی جام حذفی به اندازه 4 بازی لیگ گل زد اما همچنان 4 کلین شیت در لیگ دارد.
اما از نظر فنی در تحلیل عملکرد دروازه بان پرسپولیس حداقل در گل های اول، دوم و چهارم خط دفاع مقصر اصلی بود. در گل سوم اصول دروازه بانی روی کاغذ می گوید. که دروازه بان مالک بلامنازع محوطه جریمه است و باید برای جمع آوری وسایل هوایی دروازه را ترک کند. او می توانست از دروازه عبور کند، اما این کار را نکرد، که برای یک دروازه بان جوان و کم تجربه خیلی بد نیست. دفاع باید ملاقات می کرد اما نشد.
حالا پرسپولیس مقابل آلومینیوم شکست خورد و از جام حذفی کنار رفت. یک مسابقه و یک پیروزی و یک شکست که در فوتبال و در همه ورزش ها دو روی سکه است اما چرا باید در سرنوشت یک بازیکن تعیین کننده باشد؟ چرا که رفتار کارشناسان و فوتبالیست ها نسبت به رفیعی و عملکرد خودش از این پس مشخص می کند که آیا او می تواند آینده درخشانی داشته باشد یا خیر. چیزی که باعث نگرانی کارشناسان، رسانه ها و فوتبالیست ها می شود این است که به همان اندازه که مقصر بوده از او انتقاد کنیم. چیزی که او را نگران می کند این است که هم تعریف و تمجیدهای بعد از چهار بازی لیگ را بپذیرد و هم انتقاد امروز و فردا و از این به بعد از این بازی.
حقیقت این است که یک بازیکن جوان برای کسب تجربه باید اشتباه کند. امیررضا رفیعی هنوز جوان است و حق تجربه دارد، اما حق ندارد از واقعیت ها فرار کند و از تجربیاتش استفاده نکند!
