پیش‌بینی‌های اشتباه پوتین درباره امکان تسخیر اوکراین از طریق یک «عملیات نظامی ویژه» سریع منجر به اقدامات فاجعه‌باری شد.
به گزارش ساعت 9:00، شمار زیادی از مقامات ارشد ناتو نسبت به رویارویی نظامی مستقیم اروپا و روسیه در آینده نزدیک هشدار می دهند. کرملین هرگونه قصد حمله به ناتو را رد می کند و این ایده را القای ترس به نفع ارتش های غربی و سازندگان دفاعی می داند. ناظران می گویند حمله به قدرتمندترین اتحاد نظامی تاریخ عواقب فاجعه باری برای روسیه خواهد داشت. مشکل اینجاست که تهاجم دو سال پیش به اوکراین نیز برای منافع امنیتی مسکو نتیجه معکوس داشت، اما ولادیمیر پوتین این راه را انتخاب کرده است. طرح رئیس جمهور روسیه برای اوکراین اکنون بزرگترین تهدید برای امنیت اروپا (و روسیه) محسوب می شود.
پیش‌بینی‌های اشتباه پوتین درباره امکان تسخیر اوکراین از طریق یک «عملیات نظامی ویژه» سریع منجر به اقدامات فاجعه‌باری شد. با این حال، پس از شکست‌های دردناک و تعدیل‌های پرهزینه، به نظر می‌رسد روسیه دست برتر را در جنگ فرسایشی آینده خواهد داشت. رئیس جمهور روسیه که علاقه زیادی به وقایع جنگ جهانی دوم دارد، معتقد است که اکنون در اواخر سال 1942 در وضعیتی مشابه جوزف استالین قرار گرفته است: سخت ترین نبردها ممکن است هنوز در راه باشد، اما مسیر انتخاب شده این است. پیروزی در سال اول جنگ، برخی از نخبگان روسیه به طور خصوصی خرد پوتین را زیر سوال بردند. اکنون این زمزمه های متزلزل، به ویژه پس از پایان آتشین یوگنی پریگوژین، رهبر واگنر و مرگ آلکسی ناوالنی، رهبر مخالفان در زندان، خاموش شده اند. با توجه به اینکه پوتین قرار است دوره ریاست جمهوری خود را برای شش سال دیگر تمدید کند، دشوار است که مانعی بر سر راه این رهبر سالخورده وجود داشته باشد.
به گزارش فایننشال تایمز، پوتین جنگ را نه علیه اوکراین، بلکه علیه ناتو و هژمونی جهانی ایالات متحده توصیف می کند. نقل قول های مقامات غربی در مورد لزوم نابودی رژیم پوتین و تحقیر مسکو و همچنین تحویل تسلیحات غربی به اوکراین و به اشتراک گذاری اطلاعات از جمله داده های مربوط به اهداف، روایت پوتین را تقویت کرده است که این در مورد یک جنگ وجودی است. رئیس جمهور روسیه امیدوار است به عنوان مردی که انتقام تحقیر فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی را گرفت، جایگاهی در تاریخ به دست آورد، اما بدون بررسی محاسبات نادرست خود، حاکم سالخورده روسیه که توسط تحسین کنندگان محاصره شده است، ممکن است گام های جسورانه تری بردارد.
کرملین می خواهد ناتو را آزمایش کند
اگر کرملین بر این باور باشد که هیچ قدرت بزرگ غربی منابع و اراده لازم برای جنگیدن برای متحدان کوچکی مانند کشورهای بالتیک را ندارد، ممکن است وسوسه شود که تعهد ماده 5 ناتو به دفاع جمعی را آزمایش کند. لفاظی‌های رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده و نامزد احتمالی جمهوری‌خواه دونالد ترامپ نیز این توهم خطرناک را ایجاد کرده است که اگر پوتین از نیروی نظامی برای تجزیه ناتو استفاده کند، ایالات متحده مداخله نخواهد کرد، اگرچه احتمال تحقق این سناریوها هنوز کم است. جدی نگرفتن آن دعوت به مشکلات آینده است. هیچ راه حل سریع دیگری جز سرمایه گذاری اروپا در قابلیت های بازدارندگی نظامی وجود ندارد که به عنوان بیمه پرهزینه اما ضروری در برابر ماجراجویی بدخواهانه پوتین عمل کند.
پیروزی اوکراینی که توسط رئیس جمهور ولودیمیر زلنسکی تعریف شده است – از جمله بازگشت به مرزهای اوکراین در سال 1991 – در حال حاضر غیر واقعی به نظر می رسد و به هیچ وجه مشکل اروپا را حل نخواهد کرد. حمایت نظامی بیشتر غرب از اوکراین هم برای کیف و هم به عنوان یک استراتژی برای محدود کردن منابع روسیه ضروری است، اما برای تامین امنیت اروپا کافی نیست. این سنگر در برابر پوتین نه تنها پرهزینه خواهد بود، بلکه پیامدهای سیاسی نیز برای رهبران اروپایی خواهد داشت. هزینه‌های نظامی باعث ایجاد شغل و رشد تولید ناخالص داخلی می‌شود، اما از آنجایی که این قاره پس از چندین دوره تسهیل در تلاش برای صدور بدهی‌های پایدار جدید است، بودجه‌های دفاعی بالونی مراقبت‌های بهداشتی، آموزش و منابع اجتماعی را تحت فشار قرار می‌دهد. پایان یافتن دستاوردهای صلح در کنار افزایش تورم یکی از اثرات منفی جنگ با پوتین است. ایجاد تعادل مناسب بین هزینه های ایمنی و اجتماعی نیازمند تصمیم گیری های دشوار است.
