16 مهر به حیثیت اسرائیل، ارتش و نهادهای امنیتی این رژیم لطمه جدی زد، اما مهلک ترین آسیب این عملیات، نابودی جدی ابرپروژه عادی سازی روابط این رژیم با اعراب بود که به نوعی راه، حاصل تمام تلاش‌های 70 ساله اسرائیل از زمان پیدایش برای ایجاد تصویری عادی است و حتی خود شخص خیر در اذهان کشورهای خاورمیانه بسیار تحت تأثیر قرار گرفت.
موضوع پاکسازی قومی غزه و حمله به کل جبهه مقاومت در منطقه نه اولین موضوع و نه هدف صهیونیست ها – نه اینکه صهیونیست ها چنین ماهیتی ندارند – نبود، بلکه به این دلیل بود که آنها نمی خواستند این موضوع مطرح شود. به سوال افتتاحیه پرداخت. سفارت این کشور در عربستان و موضوع کریدور هند، عربستان سعودی، اسرائیل و اروپا که کمتر از یک ماه از عملیات 7 اکتبر باقی مانده است، تصمیم گرفته شد که با بحران مواجه شود. اما با گذشت زمان و فرسایش جنگ و کشتار غیرنظامیان در غزه، وقتی متوجه شدند که رویاهایشان عملا دور از دسترس است، تصمیم گرفتند روند پاکسازی غزه را آغاز کنند و سپس به گروه های دیگر استقامت روی آورند.
صهیونیست ها به این نتیجه رسیدند که حالا که تمام نقشه های ما از بین رفته و در این راه درگیر شده ایم، بهتر است کار حماس، حزب الله، جبهه مقاومت و سلاح های نیابتی ایران را به یکباره تمام کنیم. این تصمیم رژیم اسرائیل به دلیل عصبانیت آنها و به نوعی اجباری بود و آنها قبل از 7 اکتبر برنامه خاصی برای چنین عملیاتی نداشتند و صرفاً با قرار گرفتن در چنین شرایط سخت و بحرانی، طرح کشتار غزه را انجام دادند. و معامله با محور مقاومت و مقابله با ایران.
احتمال موفقیت آنها در چنین فرآیندی بسیار کم است. زیرا خودشان به خوبی می دانند که مقاومت یک حرکت فکری و ایدئولوژیک است و دامنه این مشکل از وجود اسرائیل بیشتر است و هدف اصلی از تشکیل و تقویت جبهه مقاومت بیرون راندن آمریکا بود. کشورهای منطقه این نکته کلیدی است، یعنی اساساً جبهه مقاومت برای آن روزها شکل گرفت و هدف ذاتی آن رویارویی گسترده با خود آمریکا بود.
خود آمریکا هرگز نتوانسته است حتی در عراق جبهه مقاومت را کنترل کند و گروه خبیث دست ساز داعش بالاخره نابود شد، چه رسد به اینکه اسرائیل زخم خورده و ذلیل امروز بتواند این جبهه را نابود کند. در نهایت آمریکا بدش نمی آید از اسرائیل برای آسیب رساندن به مقاومت و ایران درست مانند داعش استفاده کند و به نوعی اسرائیل را نیروی نیابتی خود قرار داده است تا جان سربازان آمریکایی را تا حد امکان به خطر نیندازد.
اگر اسراییل موفق شود که البته ممکن نیست، به نفع آمریکاست و اگر اسراییل موفق نشود، آمریکا اهمیتی نمی دهد و در نهایت این سربازان اسرائیلی هستند که جان باخته اند.
امروز ابربحران اصلی آمریکا رویارویی با روسیه در جبهه اوکراین و ترس از تضعیف جبهه متحدان اروپایی خود در برابر روسیه و البته رویارویی با چین در بالاترین سطح است. ایالات متحده در تلاش است تا از تعامل طولانی مدت در خاورمیانه جلوگیری کند. آنها از جنگ فرسایشی می ترسند و این را بارها نشان داده اند که بارزترین نمونه آن عدم تمایل آنها به درگیری طولانی مدت زمینی در یمن است. از آنجایی که چنین جنگی به چین فرصت طلایی برای موفقیت در کشورهای دیگری می دهد که موقعیت آمریکا به دلیل شرایط جنگی آن تضعیف شده است، باید نفوذ خود را تقویت کند و حتی جایگزین ایالات متحده شود و از طرف دیگر در طی زمانی که ایالات متحده درگیر جنگ و هزینه های مالی، انسانی و روانی آن است، چین به سرعت هم اقتصاد و هم قدرت نظامی مستقیم خود را تقویت خواهد کرد. در حالی که ایالات متحده جنگ زده از نظر اقتصادی، نظامی و اجتماعی به شدت ضعیف شده است و چین قوی تر است.
در چنین شرایطی چین به سادگی آمریکا را حذف خواهد کرد و این تصویر سیاه آینده است که آمریکا را به وحشت می اندازد. اما به نظر می رسد آمریکا هم چاره ای ندارد چون هر چقدر هم معطل کند این چین است که هر روز قوی تر می شود.
در پایان باید توجه داشت که اندازه قدرت کشورهایی مانند چین، روسیه، ایران و هند به قدری بزرگ شده و در برابر قدرت آمریکا روی هم قرار گرفته است که به نوعی به بلوک قدرت در جهان رسیده ایم. . در چنین فضایی، آمریکا حاضر به عقب نشینی از جایگاه خود به عنوان یک ابرقدرت نیست که در این صورت در سال های آینده باید شاهد حذف خود از نقشه جهان باشد و از سوی دیگر هیچ یک از اینها نخواهد بود. کشورهای اروپایی به ویژه چین حاضرند مسیر طولانی و پرهزینه‌ای را که تاکنون برای خروج طی کرده‌اند، طی کنند، زیرا در چنین شرایطی، ایالات متحده آنها را برای همیشه از نقشه جهان حذف خواهد کرد.
