به گزارش «تابناک» به نقل از خبرآنلاین، در آستانه انتخاباتی دیگر در فضای سیاسی ایران و اگرچه رقابت ها بیشتر در درون اردوگاه اصولگرایان ایجاد می شود، اما زمزمه هایی از گفت وگو میان طیف های مختلف سیاسی به گوش می رسد. این یک حادثه بی‌سابقه است و قبلاً جلساتی برای گفت‌وگو بین طیف‌های مختلف سیاسی برگزار شده بود. موضوعی که هم مخالفان و هم طرفدارانی دارد.
مصطفی هاشمی طبا، فعال سیاسی اصلاح طلب که به خبرآنلاین گفت؛ مردم حاضرند با هم صحبت کنند، اما در نهایت خودشان حرف می زنند، بنابراین من این صحبت ها را عملی و واقعی نمی دانم».
این در حالی است که احمد مازنی، فعال سیاسی اصلاح طلب که زمانی آغازگر مذاکرات ملی بود و مردم را از چپ و راست زیر یک چادر آورده بود، درباره از سرگیری این مذاکرات به خبرگزاری خبرآنلاین گفت: در شرایط کنونی این جلسات را با کسانی که اعتقاد به قانون اساسی فعلی کافی نیست. در آن زمان ما از افرادی که این قانون اساسی را قبول دارند می خواهیم که در مورد مسائل مشترک بحث کنند. آن زمان بر اجرای دقیق قانون اساسی اصرار داشت، امروز معتقدیم که این قانون باید اصلاح شود و بر رفراندوم پافشاری می‌کنند».
وی همچنین تاکید کرد: اگر قرار است گفت وگو شود باید فضای گفت وگو برای همه کسانی که به فکر ایران، اسلام و ادیان الهی، منافع ملی هستند و وابسته به بیگانگان نیستند فراهم شود.
مشروح گفتگو با حجت الاسلام احمد مازنی نماینده سابق مجلس را در خبرگزاری خبرآنلاین می خوانید.
آقای مازنی! شما یکی از پیشگامان گفت وگوهای سیاسی بین طیف های مختلف بودید و جلساتی برگزار کردید، آن جلسات گفت وگو به کجا رسید، آیا این جلسات همچنان برگزار می شود؟
گفت و گوهای ملی در سطح پیشنهادی متوقف نشده و جلسات در فواصل دورتر برگزار می شود. در نتیجه فضای سیاسی و اجتماعی کشور به سمتی پیش رفته است که نیاز به گفت و گوی صبورانه دارد و من بر پسوند صبور برای گفت و گو تاکید می کنم.
خود گفت و گوی ملی به صبر نیاز دارد، صبر بیشتر. در حال حاضر در مقطعی هستیم که نسبت به سال 95 که طرح گفت و گوی ملی را در مجلس دهم مطرح کردم، تغییرات زیادی کرده است. در آن زمان نشستن آقای دکتر عارف در کنار مهندس بهنار تابو بود و این دو نفر در دو طرف یکدیگر بودند. مشاهده می شود که آقای بانر در این سال ها مواضع سیاسی خود را تغییر داده و با دیدی بازتر به مشکلات برخورد می کند. آقای عارف و دیگران هم همینطور.
اگر گفت‌وگوی ملی به معنای واقعی انجام شود، در شرایط فعلی برگزاری این جلسات با معتقدان به قانون اساسی کافی نیست. در آن زمان از افرادی که این قانون اساسی را قبول دارند می خواهیم که در مورد مسائل مشترک بحث کنند. امروز نه مسائل مشترک برای گفت و گوی ملی به عنوان مبنا کافی است و نه ایمان به قانون اساسی. بسیاری از کسانی که در آن زمان بر اجرای بدون مصالحه قانون اساسی اصرار داشتند، امروز معتقدند که این قانون باید اصلاح شود و بر رفراندوم اصرار دارند.
موضوع اختلاف نظر در جبهه اصلاحات
ما در جبهه‌های مختلف می‌بینیم که فقط اسم جبهه دارند، در حالی که در آن جبهه‌ها گروه‌هایی هستند که با دیگر جناح‌ها تفاوت‌های اساسی دارند. مثلاً در آن زمان در جبهه اصلاح طلبان گروهی داشتیم که علیرغم همه اختلاف نظرها در مورد انتخابات و حضور در پای صندوق های رای، نظر داشتند که در چارچوب قانون اساسی کار کنند، در حالی که امروز بسیاری از این افراد معتقدند. در اصلاحات در قالب فعالیت های اجتماعی. به عبارت دیگر، آنها معتقد به اصلاحات جامعه محور هستند. برخی دیگر معتقد به اصلاحات انتخابات محور هستند.
مردم از جریانات سیاسی موجود عصبانی بودند.
در جبهه اصولگرایان نیز همین تغییرات ایجاد شد، اما از سوی دیگر مردم مسیر دیگری را در پیش گرفتند و با جریان های سیاسی موجود مبارزه کردند. فکر نمی‌کنم مردم از جریان‌های سیاسی عبور کرده‌اند اما انتظاراتشان برآورده نشده است.
مردم انتظار داشتند که پشت هر کدام از این جریان های سیاسی باشند، بعد از انتخابات همه با هم همکاری کنند و مشکلات کشور را حل کنند، اما شاهد بودند که یک جریان پیروز شد و جریان دیگر در چرخ جریان پیروز یک پره گذاشت و اجازه کار داد. به پیشرفت او نمی دهد. مردم ناراحت شدند و از طرفی فشارهای خارجی با خروج ترامپ از برجام افزایش یافت و شاهد هیچ گام جدی برای بازگشت به برجام در داخل و خارج نبودیم و قیمت ها سر به فلک کشیده است. تحریم های طاقت فرسا باعث ایجاد تورم در جامعه و ایجاد هرج و مرج شده است.
از سوی دیگر سال گذشته اتفاقاتی رخ داد که کشور را پس از وقایع 2016، 2018 و… در وضعیت خاصی قرار داد. توقعات، توقعات و مطالبات مردم افزایش یافته است، بنابراین اگر قرار است گفت وگو شود، باید فضای گفت و گو برای همه کسانی که به فکر ایران، اسلام و ادیان الهی، به منافع ملی هستند و وابسته به بیگانگان نیستند، فراهم شود. شرایط فعلی نسبت به قبل این تغییرات را داشته است.
ما به گفتگوی ملی صبورانه نیاز داریم
* آقای مازنی! یکی از انتقاداتی که به دیالوگ ها می شود این است که یا نمادین هستند یا به هدف نمی رسند، به نظر شما لازمه یک دیالوگ خوب چیست؟
راه‌های مختلف حل مشکلات می‌تواند راه بی‌تفاوتی، انفعال و سکوت، یا راه خصومت، خشم و خشونت و یا راه سوم گفتگو باشد. اگر جامعه ما راه گفت و گو را برای حل اختلافات انتخاباتی انتخاب کند، به معنای حل مشکل است. بنابراین اگر گفت و گو گاهی به نتیجه مطلوب نمی رسد، به این دلیل است که کسانی که در جامعه تاثیرگذار بودند، گفت وگوی ملی را به معنای واقعی اجرا نکردند و همچنان نیازمند گفت وگوی ملی با گسترش صبور هستیم.
جلسات گفتگوی ملی ادامه دارد
* اشاره کردید که نشست های گفت و گوی ملی همچنان برگزار می شود، چه موضوعاتی را در این نشست ها مطرح می کنید؟ چه کسانی در این جلسات حضور دارند؟
همان افرادی که نامشان در گذشته اعلام شده بود در این جلسات حضور دارند. فاصله جلسات زیاد شده و امسال هیچ جلسه ای نداشتیم. وضعیت کرونا باعث توقف جلسات شد و بعد از کرونا جلسات متعددی برگزار شد و برخی از آن ها مشکلات تقویمی داشتند که در فواصل زمانی برگزار می شود. ما هنوز جلسه ای برای انتخابات این دوره نداشته ایم.
* برای انتخابات جلسه می گذارید؟
تلاش می کنیم جلسه را برگزار کنیم.
ما نباید به جای حداکثر جذب، جذب را به حداکثر برسانیم
* آقای مازنی! اگر قرار باشد جلسات گفتگوی ملی را از سر بگیرید، چه کسی را دوباره دعوت می کنید؟
کسانی که الان هستند باید در این گفتگو شرکت کنند، اما قطعا همه کسانی که در حال حاضر فعال سیاسی در سطح ملی هستند. آنهایی که در دولت هستند، به ویژه آنهایی که در بالاترین سطوح حکومتی هستند و قدرت دارند، گاهی فکر می کنند که نیازی به صحبت ندارند چون قدرت دارند، اما پارسال وقتی ما فریاد گفت و گوی ملی می دادیم، برخی صحبت از صحبت می کردند. نه همراهی کردند چون در موضع ضعف قرار داشتند.
وقتی در جایگاه قدرت هستند باید با هم جمع شوند و برای ساختن ایران به اجماع برسند. جریان‌های سیاسی فعال در داخل کشور، چه آزادانه کار کنند و چه آنهایی که محدود هستند، جریان‌هایی انتقادی هستند که مسائل آنها را بهتر می‌توان در قالب گفت‌وگو شنید و برای حل مشکلات کشور با آنها تعامل کرد. به جای حبس، حبس و محدود کردن این افراد، باید آنها را در فضای گفتگو قرار داد.
در کشور ما احزاب به معنای واقعی تأسیس نشده اند و افراد تأثیرگذار هستند. بنابراین افراد تاثیرگذار باید در جریان گفت وگو قرار گیرند. یعنی اگر قرار است انتخابات را با مشارکت بالا برگزار کنیم، اگر قرار است جلوی مهاجرت بی رویه نخبگان را بگیریم و با دنیا رابطه منطقی و معقول داشته باشیم، برای حل مشکلات معیشتی مردم، باید با همه عوامل تاثیرگذار صحبت کنیم. . .
هنرمندانی که سال گذشته به انتقاد و خطاب به برخی از مسئولان پرداختند، گفتند که قدر اعتراض دو میلیونی سکوت ما را نمی دانند. پس از بیان این انتقادات و انتقادات دیگر، ممنوع الکار شدند. یعنی به جای اینکه با این هنرمندان حرف بزنند و حرف بزنند و بگویند ما هموطن هستیم و تا جایی که می توانیم جذب نکنیم، آنها را از فعالیت منع کردند. پرورش دهندگان، اساتید و بازنشستگان بحرانی هستند، اما هر چند روز یک بار شاهد اخراج دانشگاهیان و استخدام افرادی هستیم که به اندازه اساتید قبلی واجد شرایط نیستند. این مشکلات با گفتگو حل می شود نه عزل.
من حاضرم با هرکسی صحبت کنم، اما زنده و در رسانه ملی.
*آیا آماده گفتگو با شخصیت های سیاسی از جمله تندروها هستید؟
اگر گفتگو باشد، حاضرم با هرکسی صحبت کنم، اما نه به این معنا که مناظره باشد و برای کاهش چهره، دو نفر از دو جریان مختلف می آیند و هر کدام سعی می کنند دیگری را از صحنه حذف کنند. . گفت و گو یعنی شما حقیقت را از دیدگاه خود بیان می کنید و طرف مقابل نیز از دیدگاه خود حقیقت را بیان می کند.
یا با آنها موافق هستید و همگرایی رخ می دهد یا در مورد دیگری اختلاف دارید و در مورد نظر مخالف اختلاف ایجاد می شود. نه اینکه با کف زدن هوادارانت را لاف بزنی و خوشحال کنی، این صحبت نیست.
من تا زمانی که پخش زنده است حاضرم با هرکسی مثل رسانه ملی صحبت کنم، اما به نظر من کافی نیست و آنهایی که توانایی های متفاوت دارند باید به این دعوت برای گفت و گوی صبورانه پاسخ مثبت بدهند.
