رمزگشایی رهنمودهای «توافقنامه ملی»

ایده آل امروز – عرفان بویوک نژاد: اخیراً مسعود مزکیان رئیس جمهور کشور از ارائه بخشنامه ای بر اساس اجماع ملی خبر داده است که به تمام استان های کشور ابلاغ می شود.
رئیس سازمان نظام پزشکی گفت: دولت در حال تهیه بخشنامه ای کلی بر اساس توافقنامه ملی برای همه استانداران و مسئولان نظام است تا همه بر اساس آن عمل کرده و به استانداران و زیرمجموعه های خود ابلاغ کنند.
اما سوالی که مطرح می شود این است که چگونه می توان یک بخشنامه مبتنی بر اجماع ملی باشد؟
اگر دولت بخواهد بخشنامه ای را با محوریت وحدت ملی در سراسر کشور اجرا کند، در آن بخشنامه تاکید شده است که مدیران، معاونان رئیس جمهور، استانداران و همه دولتمردان باید آموزش دیده و متخصص باشند و ویژگی هایی مانند قومیت، جنسیت و مذهب نباید بازی کند. نقشی در تصمیم گیری او
دستورالعملی که بر اساس اجماع ملی ایجاد می شود، بیانگر آن است که مهم ترین پدیده توسعه آن استان و کل کشور خواهد بود و برای تحقق آن، همه جبهه هایی که بدون چشم داشت و صرفا برای همراهی دولت تلاش کردند. از پیشرفت کشور بهره خواهد برد.
آنچه در رویکرد وفاق به چشم می خورد این است که باید اختلافات را کنار گذاشت و به نقاط مشترک و توسعه کشور توجه کافی داشت.
نکته ای که حائز اهمیت است و شاید این دستورالعمل بتواند مفید باشد این است که این دستورالعمل به همه کارکنان دولت ابلاغ شود تا در راستای شعار دولت چهاردهم که وحدت ملی است اقدام کنند. هادی عالمی فریمان، پژوهشگر سیاسی به روزنامه آرمان امروز گفت: با وجود اینکه از طرح وحدت ملی که توسط دکتر مزکیان برای استانداران، فرمانداران و بخشداران تهیه شده دفاع می کنم، اما معتقدم که این طرح حاوی اصول مهمی است، اما تحقق مستلزم آن است. حمایت همه گروه های سیاسی». کشور برای توسعه سیاسی، اقتصادی و رفاه ملی است. وی ادامه داد: اما اگر برخی گروه‌های تندرو این پایبندی را زیر سوال ببرند، همانطور که در ۴۵ سال گذشته بارها شاهد قلدری، مزاحمت و ممانعت از سوی این گروه‌ها بوده‌ایم، اجرای موفقیت‌آمیز این طرح زیر سوال می‌رود. اساساً این گروه ها اعتقادی به توسعه سیاسی، اقتصادی و ملی ندارند و گفتمان آنها به ویژه در تاریخ انقلاب اسلامی مبتنی بر درگیری و درگیری گسترده با دنیای غرب است. این پژوهشگر مسائل سیاسی گفت: در کشور ما دو دیدگاه بزرگ وجود دارد:
1. نگاه اصلاح طلبانه و توسعه محور: این گروه شامل افراد علاقمند به توسعه ملی، آبادانی، پیشرفت و تعامل جهانی است. تلاش می کنند حداکثر عقلانیت و رفاه را در کشور پیاده کنند.
2. دیدگاه ایدئولوژیک و تعارض محور: این گروه که اساساً با توسعه و تعامل جهانی مشکل فلسفی و ذاتی دارند، به جای پذیرش توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، به تعارض با جهان اعتقاد دارند و گسترش خود را در نظر می گیرند. خود. ایدئولوژی قبل از هر چیزی وی افزود: با توجه به این دو دیدگاه بعید است گروه هایی که به وحدت ملی اعتقاد ندارند بتوانند به اصول این سند پایبند باشند. بنابراین ضروری است این گروه ها که در گذشته مانع توسعه سیاسی، جامعه مدنی، آزادی مطبوعات و پیشرفت کشور شده اند، به حاشیه رانده شده و به عنوان بازیگر جدی سیاسی عمل نکنند.
عالمی فریمان تصریح کرد: تجربه نشان داده که این گروه ها هیچ علاقه ای به عقلانیت و تعامل سیاسی ندارند و حضور آنها تنها باعث تداوم موانع پیشرفت در کشور می شود. در نتیجه گفتگوی منطقی و سازنده با این گروه ها در چارچوب گفتمان وفاق بیهوده به نظر می رسد.
وی افزود: اصلی ترین پشتوانه مفروض از اقدامات این گروه ها، سخنانی است که آقای مزیکیان شروع کرده اند؛ سخنانی که بسیار مطلوب و سازنده به نظر می رسد، پزشکان در تلاش هستند تا نوعی آشتی ملی یا به عبارتی ایجاد کنند. آشتی بین برادران در کشور، اما به نظر می‌رسد که اگرچه اکثریتی به این گفتمان معتقدند، اما اقلیتی کوچک با قدرت، نفوذ و افکار رادیکال از این گفتمان دور نمی‌شوند.
این پژوهشگر تصریح کرد: بر این اساس به نظر من آن بخشی از جامعه که به این گفتمان اعتقادی ندارد نباید جزو سند توافقنامه یا هر چارچوب مشابه دیگری باشد. وقتی این افراد به آن روایت اعتقادی ندارند، چگونه می توانند نقش مثبتی در پیشبرد بحث آشتی و همکاری ملی داشته باشند؟ این تناقض تنها مانع و تضعیف اهداف اصلی این سند خواهد شد.