به گزارش خبرآنلاین، وانگ ای وی در والدای کلاب می نویسد: اروپا بر سر دوراهی قرار دارد: چگونه می تواند با چالش های امنیتی جدی ناشی از فروپاشی احتمالی اوکراین از یک سو و بازگشت دونالد ترامپ از سوی دیگر مقابله کند. ? در کوتاه مدت، برای آنها، کشورهای اروپایی، ارتقای خودمختاری دفاعی اولویت اصلی در دستور کار است. در دراز مدت، اروپا باید طرز فکر خود را تغییر دهد و به دنبال راه حل نهایی مناسب برای مناقشات باشد.
در 24 فوریه 2022، درگیری بین روسیه و اوکراین آغاز شد. اکنون پس از گذشت دو سال، جنگ ادامه دارد. این جنگ تلفات و خسارات اقتصادی هنگفتی به بار آورده و تأثیرات گسترده ای بر محیط ژئوپلیتیک اروپا گذاشته است. بر اساس برآوردهای رسمی ایالات متحده، تا کنون حدود 70000 سرباز اوکراینی کشته شده اند که بیشتر از تعداد سربازان آمریکایی کشته شده در طول جنگ ویتنام است.
در سال 2022، اوکراین شاهد کاهش تولید ناخالص داخلی خود تقریباً 30 درصد بود. این کشور آسیب دیده است که از زمان جنگ جهانی دوم در اروپا دیده نشده است. از زمان آغاز جنگ، غرب چندین دور تحریم‌ها را علیه روسیه اعمال کرده و در عین حال کمک‌های مستمر به اوکراین را ارائه می‌کند. ایالات متحده بیشترین کمک های نظامی را به اوکراین و پس از آن نهادهای اتحادیه اروپا اهدا کرده است. با این حال، کمک های غرب برای اوکراین چشمگیر نبوده است. با وجود “وضعیت نامزدی عضویت در اتحادیه اروپا”، بخش قابل توجهی از خاک اوکراین که قبل از سال 1991 تحت کنترل شوروی بود، اکنون تحت کنترل روسیه است. در حال حاضر درگیری وارد مرحله جنگ محلی و جنگ فرسایشی شده است. در دومین سالگرد این درگیری ژئوپلیتیکی، شایسته است ببینیم از منظر اشکال جنگ، نظم بین‌المللی و روایت‌های جنگ چه درس‌هایی می‌توان گرفت.
1. اشکال جنگ و توسعه ملی ممکن است به صورت خطی تکامل پیدا نکنند، و ترکیب شکل های قدیمی و جدید جنگ، عدم قطعیت ها را به امنیت منطقه می افزاید. اگرچه جنگ سایبری، جنگ اطلاعاتی و هواپیماهای بدون سرنشین به طور گسترده در طول جنگ مورد استفاده قرار گرفته است، اما غرب آنطور که امیدوار بود در فناوری پیشرفته از روسیه پیشی نگرفته است. اشکال متعارف جنگ در درگیری ها به شدت قابل مشاهده است. کمک های نظامی غرب به اوکراین هنوز به شدت به تانک ها، سلاح های ضد تانک و هواپیماهای جنگنده نسل سوم متکی است، بی شباهت به مدل جنگ جهانی دوم. در سطح کلان، ذهنیت غرب محور در جریان درگیری تحت تأثیر قرار گرفته است. کشورهای غربی اگرچه خود را پیشرفته ترین می دانند، اما هنوز نتوانسته اند روسیه را که آن را کشوری مستبد می نامند، در مدت کوتاهی شکست دهند.
2. ذهنیت جنگ سرد ریشه یک جنگ گرم است و پیگیری «امنیت مطلق» به یک معضل امنیتی منجر شده است. ذهنیت جنگ سرد یکی از دلایل اصلی درگیری روسیه و اوکراین است که اساساً یک جنگ نیابتی است که توسط کشورهای غربی آغاز شده است. تاکنون 45 کشور مستقل به اوکراین کمک کرده اند. در ژانویه 2024، ارزش تعهدات کمک دوجانبه به اوکراین توسط نهادهای اتحادیه اروپا، ایالات متحده و آلمان به ترتیب به 84 میلیارد یورو، 68.7 میلیارد یورو و 22 میلیارد یورو رسید. این مقدار آنقدر زیاد است که آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده، علناً اعلام کرد که جنگ دفاعی اوکراین علیه روسیه بدون کمک ایالات متحده در خطر خواهد بود.
3. تنش‌های قومی با تنش‌های دولتی در هم تنیده است و بین دکترین حاکمیت و فقدان خودمختاری در واقعیت شکاف وجود دارد. از آغاز درگیری روسیه و اوکراین، غرب با یادآوری خاطرات خود از جنگ سرد و حتی جنگ جهانی دوم، این جنگ را گسترش امپراتوری روسیه توصیف کرده و آن را نبردی بین «دموکراسی و خودکامگی» جلوه داده است. ” . با این حال، روایت دوگانه دموکراسی – استبداد ممکن است تنش‌های قومی پیچیده پشت درگیری را توضیح ندهد. علاوه بر این، درگیری روسیه و اوکراین این واقعیت را برجسته کرده است که برخی از دولت‌های مستقل ناتوان هستند و مدت‌ها است که توسط قدرت‌های بزرگ فریفته شده‌اند، و این امر بر تقسیم‌بندی بین دولت‌های ملی و دولت‌های مستقل تاکید دارد.
4. رویکرد دیپلماتیک a la carte (انتخاب و انتخاب) اتخاذ شده توسط غرب بر اساس سیاست قدرت واقع گرایانه است. غرب به نام آزادی و برابری، برای صدور ارزش های خود، انقلاب های رنگی را علیه سایر کشورها از جمله اوکراین سازماندهی کرده است تا در نهایت به امنیت اروپا آسیب برساند. شرایط مشابه در خاورمیانه رایج است. اکنون، از طریق درگیری روسیه و اوکراین، غرب به ژئوپلیتیک و بازی های قدرت های بزرگ بازگشته است و کاهش ریسک و جنگ سرد جدید را به عنوان روایت دیپلماتیک خود در نظر گرفته است. ماهیت رویکرد (انتخاب و انتخاب) کشورهای اروپایی فقدان خودمختاری و قضاوت جامع و پایدار در مورد سیاست بین‌الملل است. این اغلب باعث می شود که سیاست خارجی کشورهای اروپایی کورکورانه از روندها پیروی کند و بین دو افراط حرکت کند.
5. با وجود اهمیت روایت های دوران جنگ، روایت های غربی غیرقابل دفاع به نظر می رسند. در آغاز درگیری بین روسیه و اوکراین، کشورهای اروپایی از موضع اخلاقی فرضی کمپین های تبلیغاتی را آغاز کردند، اما نتوانستند مردم روسیه را متقاعد کنند. دلایل اصلی این شکست را می توان در سه بعد روایت، کنش و ظرفیت خلاصه کرد. اولاً، با از دست دادن نفوذ سیستم‌های غربی، روایت‌های اروپایی برای مخاطبان نه سازگار است و نه قانع‌کننده. ثانیاً، حتی خود کشورهای غربی نیز در چند مورد از جمله جداسازی انرژی، تحریم‌های اقتصادی و کمک‌های نظامی آشکارا اختلاف نظر دارند و آن را قادر به بازدارندگی سایر کشورها نمی‌دانند. ثالثاً کشورهای اروپایی به سختی به دنبال خودکفایی در عرصه دفاعی هستند. حتی برخی استدلال می کنند که اروپا امروز بیش از سال 1999 در طول جنگ کوزوو به امنیت آمریکا وابسته است. این عوامل در کنار هم به بی اعتمادی به روایت های دوران جنگ اروپا کمک کرده است.
6- پدیده «توخالی شدن صنعت» به پایه های دفاعی آسیب می زند. “انزوا” و “ریسک زدایی” تهدیدهای دیگری برای صلح و ثبات هستند. داستان سرایی موفق در زمان جنگ شامل مهارت و اخلاق است. با این حال، درگیری روسیه و اوکراین آسیب‌پذیری دفاعی اروپا را برجسته کرده است، به این معنی که اروپا فاقد پایه‌ای برای ایجاد «خود مختاری استراتژیک» است. در واقع صنعت دفاعی اروپا نمی تواند این روند را برای مدت طولانی ادامه دهد. شرکت های اروپایی عرضه مورد نیاز برای پاسخگویی به تقاضای زمان جنگ را ندارند و بازسازی صنعت در طول جنگ دشوار خواهد بود. حتی سفارش های کوچکتر به خارج از کشور ارسال شده است، به مکان هایی مانند ایالات متحده و حتی کره جنوبی. اروپا برای افزایش استقلال استراتژیک خود تلاش کرده است از نظر انرژی از روسیه جدا شود، اما نتایج بسیار اندک بوده است: واردات گاز طبیعی اروپا از روسیه با قیمت های بالاتر افزایش یافته و انتقال انرژی را دشوارتر کرده است. اروپا برای بازسازی صنعت نظامی خود باید به استقلال انرژی دست یابد و زنجیره های صنعتی کاملی داشته باشد. در حال حاضر، اروپا هنوز راه درازی در پیش دارد.
7. گسترش یک اتحاد نظامی و سیاسی می تواند خطراتی را برای امنیت منطقه اروپا به همراه داشته باشد. گسترش ناتو عامل خارجی فوری در پشت درگیری بین روسیه و اوکراین است. خورخه اف کنان در مقاله ای در نیویورک تایمز نوشت که گسترش ناتو مرگبارترین اشتباه در سیاست آمریکا در کل دوران پس از جنگ سرد خواهد بود و می توان انتظار داشت که چنین تصمیمی باعث شعله ور شدن تمایلات ملی گرایانه در روسیه شود. هنری کیسینجر، وزیر امور خارجه اسبق ایالات متحده و جان مرشایمر، دانشمند علوم سیاسی، نظرات مشابهی را تکرار کرده اند. پس از جنگ سرد، ناتو پنج دور گسترش به سمت شرق را پشت سر گذاشت. با حذف روسیه از دفاع جمعی، امنیت اروپا عملاً تقسیم شده است. از آنجایی که سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) نتوانست به وظایف خود عمل کند، امنیت روسیه حفظ نشد که منجر به درگیری بین روسیه و اوکراین شد. می توان نتیجه گرفت که به عنوان یک اتحاد نظامی، ناتو تنها می تواند صلح داخلی خود را حفظ کند، اما اثرات نامطلوبی بر امنیت کلی قاره اروپا داشته است.
8. عدم تعادل استراتژیک جهانی که پس از جنگ سرد پدیدار شد، دلیلی حیاتی برای ادامه درگیری بین روسیه و اوکراین است. در سطح جهانی، ایالات متحده تنها ابرقدرت جهان شد. در منطقه، اکثر کشورهای اروپایی به ناتو پیوستند و توازن در اروپا پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 به هم خورد. این درگیری را باید نتیجه عدم تعادل سیاسی استراتژیک جهانی و منطقه ای دانست. باید برای اصلاح این عدم تعادل تلاش کرد. برای دستیابی به این هدف، کشورهای در حال توسعه باید با یکدیگر همکاری کنند تا به تعادل جهانی جدید کمک کنند.
9. شایان ذکر است که استانداردهای دوگانه ای که توسط برخی کشورها اعمال می شود. کشورهای غربی در دهه‌های گذشته مکرراً اصل حاکمیت ملی منشور سازمان ملل را نقض کرده‌اند، اما وقتی صحبت از روسیه می‌شود، روسیه را به انجام همین کار متهم می‌کنند. در پایان قرن گذشته، ناتو ضمن موافقت با برنامه مشارکت برای صلح، نیازهای امنیتی روسیه را در چندین درگیری نادیده گرفت. در مواجهه با تهدیدات امنیتی، اروپا همیشه مخالفان خود را شیطانی جلوه می دهد، اما به ندرت به عواقب اقدامات خود فکر می کند. کشورهای اروپایی اکنون می توانند بررسی مجدد امنیت منطقه ای و جهانی را آغاز کنند، زیرا گزارش امنیتی مونیخ 2024 که در فوریه منتشر شد، بر پویایی برد-باخت تمرکز دارد. با این حال، الگوی تفکر دوگانه در گزارش همچنان ادامه دارد.
10. کشورهای سراسر جهان باید ساخت جامعه ای با آینده ای مشترک برای بشریت را ترویج دهند که نشان دهنده مسیر اساسی به سوی صلح بلندمدت است. درگیری بین روسیه و اوکراین برای روسیه، اوکراین و اروپا یک وضعیت بازنده-بازنده است. سیاست بین‌الملل باید ذهنیت جنگ سرد را که در آن امنیت یک کشور در اولویت است، کنار بگذارد و به جای آن چشم‌انداز ایجاد جامعه‌ای با آینده مشترک را دنبال کند. برای حل مناقشه روسیه و اوکراین، کشورها باید روح هلسینکی 1975 را احیا کنند، تشخیص دهند که امنیت تجزیه ناپذیر است و یک چارچوب امنیتی منطقه ای جامع و یکپارچه ایجاد کنند.
درگیری بین روسیه و اوکراین تمام نشده است. در دو سال گذشته، درگیری ها باعث تلفات غیرنظامیان زیادی در اوکراین شده است. یک نظرسنجی توسط شورای روابط خارجی اروپا (ECFR) نشان داد که اکثر اروپایی ها از اوکراین در جنگ حمایت می کنند، اما تنها 10 درصد از پاسخ دهندگان معتقدند که این کشور پیروز خواهد شد. و اکثریت اروپایی ها پایان دادن به مناقشه را با «راه حل سازش» ضروری می دانند. اروپا بر سر دوراهی قرار دارد: چگونه می تواند به چالش های امنیتی جدی ناشی از فروپاشی (بالقوه) اوکراین و بازگشت دونالد ترامپ رسیدگی کند؟ در کوتاه مدت، بهبود استقلال دفاعی در دستور کار قرار دارد. در دراز مدت، اروپا باید طرز فکر خود را تغییر دهد و به دنبال راه حل نهایی مناسب برای مناقشه باشد.
ترجمه: مهسا مژدهی
۳۱۲۳۱۱
