خبرگزاری مهر – گروه دین و اندیشه: فردا سالروز آغاز امامت حضرت بقیع الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف است.
در ادیان یهود، مسیحیت، زرتشت و اسلام صحبت از انتظار برای منجی موعود است که بیاید و تمام جهان را اصلاح کند، یهودیان و مسیحیان مشتاقانه منتظر بازگشت حضرت عیسی مسیح (ع) هستند. این کلمه از کتاب «اشعیا» باب شصت و یکم انتخاب شده است.
در دین یهود، مسیح و زرتشت قبل از ظهور منجی از نیروهای شر، برای یهودیان حمله یأجوج و ماجوج، برای مسیحیان اژدها یا جانور «یوحنا» و پیامبر دروغین، برای زرتشتیان «مار» ظاهر می‌شوند. ضحاک» که «دجال» مسلمانان است.
امامت اصل اساسی تشیع است. اعتقاد به امتحانی که خداوند متعال برگزیده است، نشان دهنده تفاوت های اساسی با سایر مذاهب اسلامی است، نه تنها در عقاید شیعه، بلکه در فقه و سایر زمینه های دینی. اگر امامت را از اندیشه شیعه جدا کنیم، چیزی از آن باقی نمی ماند و این فقدان افراطی در اندیشه شیعه، در واقع حکایت از آن دارد که نفس حیات فکری و معرفتی شیعه حجت الهی و به عبارتی وحی الهی است. و از دیگر جلوه های حاکمیت روح توحید است و این اندیشه است، نه اینکه این ضرورت را نشانه ضعف اندیشه شیعی دانست.
بلکه نشانه حاکمیت روح بندگی در این زندگی است که انسان چیزی غیر از خدا نیست. در واقع دیگران باید پاسخگوی این گستاخی باشند. قفل ها آنها باید از جانب خدا و آزمایش های برگزیده او باشند. البته با در نظر گرفتن این موضوع، اصل اضطرار ثبوت در هندسه معرفتی شیعه جایگاه دیگری پیدا می کند. ناشناخته بودن ارزش و منزلت امتحانات الهی و از سوی دیگر عدم درک عمیق نیازهای خود، باعث کم توجهی شده است. و ایجاز نسبت به آزمایشات الهی به گونه ای که بسیاری از آزمایشات الهی در طول تاریخ را به زندگی پنهانی و تاریکی کشانده است، این ناسپاسی نشانه ناسپاسی نسبت به کسانی است که کاملاً به آنها وابسته بودند، به جایی رسیده است که یازده شیعیان امامیه به شهادت رسیدند.
یکی از عوامل مهم عقب نشینی، کم توجهی مردم به امام زمان است و علت اصلی این غفلت، عدم درک نیاز به حجت الهی است. افرادی که علمشان به حجت الهی، علم ظاهری است و حجت الهی را انسان هایی مانند خود می دانند و از طرفی نیازهای خود را تنها در خوراک و پوشاک و مسکن می بینند، چگونه می توانند به حجت الهی نیاز داشته باشند؟ نمی توان انتظار داشت این گونه افراد در مسیر دولت ثابت قدم بمانند، این ناسپاسی جز دور نگه داشتن بیگناهان مجازات دیگری ندارد. تا زمانی که این اضطرار درک نشود و حجت منجی انحصاری تلقی نشود، هیچ اقدامی برای رسیدن زودتر به آسایش نمی‌خواهیم و اتخاذ نمی‌شود و دست‌هایی به سوی بهشت بلند نمی‌شود تا ظاهر او را نه از روی سیری، بلکه از روی تشنگی التماس کنند.
در زیارت جامعه کبیره می خوانیم «اُولُمُّهُمْ»، امامت یعنی یک نفر جلو می رود و مرکب را پشت سرش می کشد، بر خلاف رانندگی که مرکب را جلو می گذارد و پشت سرش می برد. هر دو شکلی از رهبری هستند. اما راه هدایت حجت الهی از نوع رهبری است.
