روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: سرنوشت انتخابات آمریکا با پیروزی قاطع ترامپ در روز اول مشخص شد. اگرچه ممکن است در افکار عمومی نظرات مختلفی درباره پیروزی دموکرات ها یا جمهوری خواهان برای ورود به کاخ سفید وجود داشته باشد، اما در میدان عمل تفاوت چندانی بین عملکرد هر دو جناح قدرت در آمریکا در تقابل با ایران وجود ندارد. .
واقعیت این است که فارغ از اینکه چه کسی در کاخ سفید قدرت دارد، در سناریوی روابط با ایران، اصل تقابل و درگیری، زمینه مشترک دیپلماسی آمریکا را از دیدگاه هر دو جناح قدرت تشکیل داده است. این بدان معناست که با وجود تفاوت در انتخاب تاکتیک ها، استراتژی عملیاتی واشنگتن در مسیر انتخاب رفتار سیاسی بر مبنای خصومت و تقابل شکل گرفت و تحریم ها و تشدید رفتار و تقابل علیه ایران مهمترین عامل اجرایی و عملیاتی است. اقدامات القاب ایالات متحده داده است.
تأکید بر این نکته ضروری است که انصافاً در برخی مواقع، اقدامات و مواضع منعکس شده از سوی ایران پرسش و انتقاد را به دنبال دارد. متأسفانه طی چند سال گذشته به ویژه پس از شکل گیری و نهایی شدن توافق برجام، به طور کلی صدای مخالفان داخلی برجام از هر تریبون و سخنوری حتی در حوزه تصمیم گیری بلندتر، گسترده تر و مستمرتر است. مراکز تصمیم گیری شنیده شده است. این نکته دردناک، به ویژه با توجه به مخالفت آشکار و پنهان اسرائیل و به ویژه جناح تندرو و کینه توز نتانیاهو، بسیار تلخ و تاسف بار بود و هست، چرا باید افرادی در داخل کشور و در مراکز تصمیم گیری، موافق با اسرائیل در مخالفت با اسرائیل باشند. برجام و سپس چگونه می توان این پدیده شوم را درک، تحلیل و پذیرفت؟ متأسفانه این دیدگاه مشکل ساز مبنای اقدامات دولت قبل در رابطه با مذاکرات برجام بود و دقیقاً مبنای استراتژی و تاکتیک عملیاتی هیئت ایرانی قرار گرفت و در واقع با نوعی تناقض در محدوده مذاکرات مواجه شد. اقدام
در واقع هیأت ایرانی از یک سو مذاکرات گذشته و نتایج آن را نپذیرفت و از سوی دیگر خواستار احیای برجام بود! اما نتیجه چنین نگاه و رفتاری در مذاکرات فیمابین، دستاورد قابل توجهی را که بتوان به مردم عرضه کرد، به همراه نداشت. البته در این بین می توان ادعا کرد که مذاکرات چندین ساله دولت قبل نیز نتیجه داده است، اما اعلام نشدن چیزی نشان می دهد که اساساً سابقه قابل دفاعی وجود نداشته و وجود ندارد وگرنه ارائه می شد. . .
قصد ما این نیست که خودمان را بی جهت سرزنش کنیم، اما تجربیات تلخ سال های اخیر به خوبی نشان داده است که برای رسیدن به موفقیت و مهمتر از آن حفظ و تضمین پایداری موفقیت ها، باید صدای واحد و موضع مشترک داشت. و موضع قوی از اینجا منعکس می شود تا هیچ طرف خارجی نتواند از درگیری های سیاسی و جناحی در کشور سوء استفاده کند و به منافع ملی ایران لطمه وارد کند.
در جریان مناظره های اخیر انتخابات ریاست جمهوری یکی از نامزدهای پزشکی رقیب مدعی شد که در حال مذاکره با ترامپ هستیم! اما همین جناح از دیدار اتفاقی دولتمردان دوران روحانی در تالارهای سازمان ملل در نیویورک با طرف آمریکایی انتقاد کرد و به آن اشاره نکرد.
با روی کار آمدن ترامپ، چه تغییراتی در زمینه بین‌المللی و منطقه‌ای رخ خواهد داد و مشخص است که روابط با آمریکا به چه سمت و سویی خواهد رفت، باید سیاست صبر و انتظار در پیش گرفت، اما اینکه آیا مذاکرات برجام در آیا در دوره ای که دولت جناح مقابل تشکیل شده بود و رو به پایان بود، آیا باز هم شاهد این گونه مخالفت ها و اعتراضات مضر آن جناح بودیم؟
پاسخ به این سوال امروز هر چه باشد، لازم است کسانی که در جایگاه و جایگاهی قرار دارند که فکر می کنند در سرنوشت کشور و منافع ملی ایران تاثیر دارد، حداقل از این پس اولویت را داشته باشند. حفظ منافع ملی و کشوری و پرهیز از برخوردهای غیراصولی با عواقب جبران ناپذیر.
تجارب روند توسعه در حوزه روابط ایران و آمریکا نشان داده است که تقابل و خصومت با ایران نقطه مشترک راهبرد هر دو جناح قدرت در آمریکاست و با وجود تفاوت در برخی تاکتیک ها، نتایج هر دو سیاست در حوزه عمل تفاوت چندانی با هم ندارند. اما اینکه ایران چگونه باید در قبال چنین رفتاری عمل کند، نکته ای است که نیازمند برنامه ریزی هوشمندانه، اتخاذ سیاست عملی و موضعی واحد است تا تنها «یک صدا» از اینجا شنیده شود.
