خبرآنلاین به نقل از جماران نوشت: آیت الله علی اکبر مسعودی خمینی عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در گفتگویی به نکاتی در این خصوص اشاره می کند فساد چای ، شایسته سالاری ، برخورد مسئولان با فساد و … مشروح این گفتگو را در ادامه می خوانید.
این روزها مسائل زیادی بین مردم و جامعه پیش می آید که هر کدام قابل بحث است. تعجب می کنم که اختلاس سیصد میلیارد تومانی یعنی چه؟ مگر می شود جایی سیصد هزار میلیارد تومبا داشته باشد و یکی اختلاس کند؟
چیزی که می توانم به طور کلی بگویم این است که ما از همان روز اول که انقلاب کردیم بحث داشتیم و باید شایسته سالاری باشد. از زمانی که انقلاب شروع شد تا الان، سال‌ها می‌گذرد، ما شایسته‌سالاری را نفهمیدیم و نتوانستیم آن را اجرا کنیم و اگر گاهی اجرا می‌شد، چند بار بود. از دیدگاه انقلاب اسلامی، شایسته سالاری به معنای ثروتمند بودن افراد نیست، بلکه شایسته سالاری به این معناست که افرادی که می خواهند در مناصب منصوب شوند، باید سنجیده شوند و ببینند آیا شایسته این کار هستند یا خیر. اما متأسفانه دوستی، همسایگی، تقابل و… باعث می شود مردم اصل اولیه را رها کنند. باید از همان روز اول شایسته سالاری را به تمام معنا اعمال می کردیم، مثل زمان حضرت. بزرگان شایسته سالاری را در زمان امام و اهل بیت، خویشاوندی، دوستی، ثروت و… تعریف کردند. در مسائل دخالت نمی کردند. بنابراین باید بررسی کرد که آیا موقعیتی که به یک فرد اختصاص داده می شود توانایی انجام آن را دارد یا خیر.
وقتی شایسته سالاری و رفاقت نبود، رفاقت یا مسائل دیگر ملاک انتصابات شد، اوضاع اینگونه خواهد بود. برای من معنی ندارد سیصد هزار میلیارد تومان کجا بود؟ چند نفر توانستند اختلاس کنند و به فلان مرد کمک کنند؟
بنابراین اگر به عقب برگردیم می بینیم که در انتصابات شایسته سالاری رعایت نشده است. حتی اگر بخواهیم رفتگر انتخاب کنیم باید ببینیم این فرد می تواند با ساکنان محله تعامل داشته باشد یا خیر؟ فقط جارو زدن نیست، چون اهالی محله باید ببینند کار درستی می کنی یا خیابان را به صورت رسمی و نصفه و نیمه جارو می کنی و راه می افتی و می گویی کارم را خوب انجام دادم، پس چرا نمی گیری. آی تی؟ مواظب من باش؟ !
اولاً شایسته سالاری را درست درک کنیم و ثانیاً مراقب شایستگی فردی که می خواهیم منتشر کنیم باشیم. مثلاً اگر بخواهیم رئیس معاونت دانشجویی را انتخاب کنیم باید ببینم دانشجو را می شناسد یا نه و برای مسئولیتی که می پذیرد تجربه لازم را دارد؟ واقعیت این است که اینطور نیست و ملاک بر دوستی، دوستی، دستور و یا مسائل دیگر است.
به همین دلیل است که به طور کلی می گویم که ما در این حدود چهل سالی که از انقلاب می گذرد، شایسته سالاری را رعایت نکرده ایم. گفتیم پست هایی هست و فلانی باید این پست ها را حذف کند در حالی که نباید اینطور باشد. باید یک گروه ده پانزده نفری باشند که بفهمند، بدانند و ارزش قائل باشند و اگر فلانی قرار است وزیر فلان وزارتخانه شود، بررسی کنند که آیا آن سمت با تخصص، کار و روشی که دارد سازگار است یا خیر. آن مرد داشت یا نه؟
بنابراین اساس مشکلات و ناتوانی ما عدم شایسته سالاری و وجود دوستی و تقابل و جناح بندی است. الان جناح هایی دست به کار شده اند که نمی خواهم اسمشان را ببرم، اما اگر فرصت شد ببینم واقعاً به انقلاب حمله می کنند، به شما می گویم اینها چه کسانی هستند و چه می کنند. بعضی ها بعضی دیگر را فلانی و … گرفتند اینها چیست؟ اینها را کنار بگذارند و ببینند اسلام و قرآن و انقلاب و امام خمینی (ره) از انقلاب چه می خواستند. مردم آنچه امام فرمودند را می خواستند. امام می فرمود: قرآن، اسلام، اخلاق و عدالت باید حاکم باشد. آن زمان شایسته سالاری بود. متأسفانه عده ای که لایق انقلاب بودند مثل بهشتی و مطهری و رجایی از ما گرفتند اما امروز قومیت و خویشاوندی و رفاقت و …. آنها نباید درگیر شوند. اگر یکی گفته من می خواهم در فلان پست کار کنم، باید ببینیم آیا لیاقت آن شغل را دارد یا نه. بنابراین کلمه شایسته سالاری بر امور ما حاکم نیست.
آیا این بدان معناست که کار به افراد فاسد سپرده شده است؟
من کلمه «فساد» را نمی گویم، اما مسائلی که می شنویم فساد است. سیصد هزار میلیارد تومبی که گرفتند و خوردند کجا بود؟ من متوجه نشدم این مبلغ از کجا شارژ می شود؟ هر کی سیصد هزار میلیارد آورده، پول کمی نیست، کار باندی است. برو باند را پیدا کن، هر که هستند، جایشان بده و اعدامشان کن. مشکلش چیه؟ چرا به انقلاب لطمه زدند؟ در هشت سال جنگ تحمیلی هزاران جوان ما شهید شدند. چرا شهید شدند؟ تا اسلام و قرآن و اندیشه اسلامی حکومت کند نه دوست و رفیق من. این مشکلات وضعیت ما را به هم ریخته است.
این گونه مفاسد چه تأثیری بر اعتقادات مردم دارد؟
100% اثر منفی دارد. مردم توقع دارند شرایط مثل زمان امام خمینی (ره) باشد. در زمان امام خمینی یک مدتی آقایی رئیس جمهور شد، دیدند که نمی تواند و لیاقتش را ندارد، او را بیرون کردند. چادر بالای سرش گذاشت و با هواپیما از ایران گریخت. هر که مقصر است، اگر به انقلاب لطمه بزند، باید اخراج و مجازات شود. این فسادها ایمان مردم را خراب کرده است.
از دیدگاه جناب عالی وظیفه مسئولین در مقابله با این مفاسد چیست؟
اگر مسئولی واقعا شایسته نیست باید برود. اگر به شخصی پستی داده شد اما دید که نمی تواند این سمت را مدیریت کند، بگوید: من نمی توانم آن را اداره کنم و خداحافظ! آیا کسی این کار را در کشور ما انجام داده است؟
اگر رئیس جمهور سر کار رفت و دید که نمی تواند کار کند، اعلام کند که مردم شریف ایران، من توانایی انجام این کار را ندارم. اگر کسی را شایسته تر می دانید، او را به کار بیاورید. باید همینطور باشد. اگر رفتگر ببیند که نمی تواند جارو کند، باید بگوید که نمی تواند. آیا در انقلاب ما چنین اتفاقی افتاده است و کسی بگوید من لیاقت این شغل را ندارم؟
در کشورهای دیگر وقتی فساد در زیرگروه مدیریت رخ می دهد، مدیر به سرعت استعفا می دهد.
بله مدیر مسئول است. آیا مدیر باید کار هر یک از نیروهای خود را بررسی کند و ببیند آیا می توانند وظایف خود را انجام دهند یا خیر؟ آیا آنها قادر به انجام این کار هستند یا نه؟ آیا خودش این کار را کرده است یا شخص دیگری از طرف او این کار را انجام می دهد؟
تحلیل و ارزیابی شما از دیدار با آقای صادق بوقی، ماهی فروش قدیمی رشتی چیست؟ به گفته حضرتعالی، کار افرادی چون صادق بوقی چه جنبه های فقهی و شرعی دارد؟
من یک جایی در مورد حجاب صحبت کردم و گفتم اسلام با بت مرک و بنسین موافق نیست، با بفرما موافق است. این آقا خوشحال است که دستش را بلند می کند. من برم بهش بگم چون دستت رو بلند کردی چند سال باید بری زندان؟! این لازم نیست. دو نفر که می فهمند بروند و بگویند: کاری که کردی اشکالی ندارد اما در جامعه و بین مردم این کار را نکن. چون کار سبکی است، شخصیت داری، انسان و مسلمان هستی. برای لبخند زدن می توانید کارهای دیگری انجام دهید.
اینجوری باید باهاش رفتار کنی نه اینکه یقه اش رو بگیری، دکانش رو پلمپ کنی و ببری زندان که این حرف رو زدی!
آیا می توان چنین آداب و رسوم محلی را خلاف شرع و عفت عمومی دانست؟
دقیقاً نمی دانم چه کردند و چگونه بود.
بدون موسیقی می رقصید و آهنگ های رشتی می خواند.
می خواستم یک آهنگ بخوانم. اینها تا زمانی که خلاف شرع نباشد، مهم نیستند و خلاف عفت عمومی هستند. باید به شما بگویم که آقا شما می خواهید برید رقص، در خانه برقصید، اما در فضای عمومی که بچه ها و جوانان از آنجا عبور می کنند، ناراحت می شوند. آن کار برای شما زشت است و کار زشت برای انسان خوب نیست.
البته من ندیدم چه کردند که گفتند خلاف شرع است یا نه.
به شیوه محلی می رقصید و آواز می خواند.
از کیفیت و شکل محلی آن اطلاعی ندارم.
سیره پیامبر(ص) در برخورد با آداب و سنن مردم چگونه بوده است؟
پیامبر اسلام مواظب بود خدای ناکرده حتی یک کار خلاف اخلاق انجام ندهد. ما نباید رسول خدا (ص) را در این درجات قرار دهیم; آنها موجودات خاصی بودند که هر کاری کردند برای ما الگو بود. آنها هرگز کار کثیف یا سبک انجام نداده اند.
اگر با کسی برخورد می کردند، این کار را سازنده و محترمانه انجام می دادند.
بله، موجودات دیگری هم بودند، نباید درباره این موضوعات صحبت کنیم. آنها موجودات خاصی بودند.
منبع: خبرآنلاین
