سحر دولتشاهی مورد عجیبی است. زن ۴۴ ساله محبوب سینمای ایران که در یک دهه اخیر اشتباه نکرده است. با این حال نه در سینما، نه در تئاتر و نه در سریال های خانگی به او فرصت بزرگی داده شده است. درخشش جدید او در افعی تهران در نقش خانم روانکاو یادآوری کرد که او پیش از این در دو سریال کاملا متفاوت خوش درخشیده بود. رعنا اثر هومن سیدی و می خواهم زنده بمانم اثر شهرام شاه حسینی.
او در تمام این سریال ها نقش اول زن را بازی کرده و بازی اش بسیار چشمگیر بوده است. دولتشاهی در خانواده ای تحصیل کرده به دنیا آمد که گفته می شود از همان دولتشاهی های معروف دوره قاجار و رضاشاهی (عصمت دولتشاهی و سایر چهره های معروف) است، اما در اوایل جوانی به نظر می رسد از برادرانش عقب افتاده است. دقیقاً شرایطی که علی مصفا در جوانی داشت. دولتشاهی مهندسی شیمی را رها کرد و از دانشگاه آزاد در رشته زبان ادامه داد و با فیزیک خوبش آرام آرام به تئاتر تجربی راه پیدا کرد و نامی برای خود دست و پا کرد.
در یکی از این نمایش ها مانی حقیقی و عسگرفرهادی او را دیدند و در 23 سالگی برای ایفای نقش مکمل در فیلم چهاربان سوری انتخاب شد. اما رابطه او و تئاتر تا سال 1396 و نمایش بینوایان ادامه داشت و حاصل آن بیش از 30 نمایش بود که اکثر آنها موفق بودند.
اما حضور او در سینما با جذابیت زیادی مورد استقبال قرار گرفت. سازندگان فیلم برای انتخاب نقش اصلی به او اعتماد نکردند. در میان انبوه ستارگان زن رنگارنگ دهه 80، دولتشاهی در ایفای نقش های فرعی متخصص شده بود. در فیلم هایی که نقش اول به هدیدا تهرانی، ترانه علیدوستی، باران کوثری، هانیه طوسلی، مهتاب کرامتی، نگر جواهریان و… داده شد و دولتشاهی نقش دوم را ایفا کرد (چهارراه استانبول، عرق سرد، آسمان زرد کم عمق، یخ). عصر، شکاف، طلا و مس، وقتی همه خوابیم و…) و چندین بار نامزد نقش دوم و برنده دو نقش مکمل سیمرغ بلورین شد.
استعداد متفاوت او برای بازی در نقش های کمدی و درام را می توان حتی در سریال فانتزی مسافران جستجو کرد، اما عجیب است که در سی و حتی سی و پنج سالگی این بازیگر فوق العاده هنوز نقش اصلی را به او پیشنهاد نکرده اند. او در سال 1392 پس از شش سال زندگی مشترک از رامبد جوان جدا شد و به یکباره فعالیت سینمایی او به شدت افزایش یافت.
در سال 1372 و 1373 در دو فیلم مستانه و نیمرخها به ایفای نقش پرداخت. مستانه یکی از ساخته های حسین فرح بخش و یک فیلم کاملا تجاری بود و پروفایل ها فیلمی از مرحوم ایرج کریمی بود که کار بسیار سختی به حساب می آمد. دولتشاهی در سال 1394 در 5 فیلم مختلف ظاهر شد و بازیگر نقش اول فیلم وارنگی بهزادی بود و برای وارونگی نامزد دریافت سیمرغ بلورین شد و با این فیلم به جشنواره کن رفت.
استعداد او غیرقابل انکار به نظر می رسید. اما از سال 1394 تا به امروز نقش مهم و قابل توجهی در عرصه سینما به او پیشنهاد نشده است و این داستان عجیبی است. او در چند فیلم دیگر در نقش دوم ظاهر شد و مثل همیشه کارش را در حد توانش انجام می دهد. او استعداد چندوجهی خود را در بیان و حرکت و حتی خوانندگی در دو تئاتر دشوار به نمایش گذاشت، یکی کنسرت و دیگری نمایش موزیکال یک فقیر. او نقش اول زن در فیلم اتابه نیکی کریمی را بازی می کند، اما نقش او در مقایسه با هادی حجازی فر و حتی جواد عزتی بسیار ضعیف تر است، هرچند نقشی بسیار تاثیرگذار است و دولتشاهی مثل همیشه آن را با ظرافت و عمق احساسات بازی کرد. سال گذشته نیز برای بازی در فیلم اکران نشده «نوبودنت» نامزد سیمرغ شد که البته هنوز آن را ندیده ایم.
ازدواج او با همایون شجریان به عنوان مهم ترین چهره موسیقی ایران، نام سحر دولتشاهی را به یکی از نام های پرطرفدار در فضای مجازی تبدیل کرده بود و عجیب است که طنز و احساسات دولتشاهی که می تواند پیچیده ترین و ذهنیت ها را در او نشان دهد. ویژگی های چهره، او هنوز فیلم بزرگی در کارنامه خود ندارد و بهترین نسخه دولتشاهی همچنان در سینماها و سریال های سینمای خانگی او است. البته شاید سریال نمایش خانگی او را به بازیگر مطرح تری در بین عامه مردم تبدیل کرده باشد، اما همه می دانیم که مسیر سریال و تئاتر مسیری تضمین شده برای جاودانه ماندن در پانتئون بازیگران بزرگ نیست.
سحر دولتشاهی در شرایطی به اوج صلاحیت حرفه‌ای خود رسیده است که به نظر می‌رسد حداقل تا یکی دو سال دیگر هیچ فیلم مهمی در جدول پخش فیلم‌های ایران نخواهد بود و این خبر خوبی برای این بازیگر درجه یک نیست. و شاید دوباره آن را در سریال های تلویزیونی خانگی ببینند، ببینیم.
