پس از دوره های آموزشی نظامی و پرواز، برای تکمیل تحصیلات خود به ایالت آریزونا اعزام شد.
به گزارش صبح به نقل از همشهری، توانایی ای که از خود نشان داد باعث شد از او برای ماندن در آمریکا دعوت شود اما «سیدعلی اقبالی دوگاه» جوانی نبود که تعصب ملی اش را زیر پا بگذارد.
سید علی اقبالی دوگاه خلبان نابغه در سن 27 سالگی از افسران ارشد نیروی هوایی بود.
با شروع جنگ؛ در ماه اول چنان ضربه مهلکی به تاسیسات نفتی عراق وارد کرد که درآمد نفتی خود را به صفر رساند.
کینه صدام
این باعث شد که بذر نفرت در دل بعثی ها کاشته شود. سرانجام در 10 آبان 1359 طی عملیاتی هواپیمایش دچار سانحه شد و به اسارت نیروهای عراقی درآمد و پس از شکنجه های فراوان به شهادت رسید.
به مناسبت چهل و دومین سالگرد شهادت، از همسرش فریده هاشمی دعوت می کنیم تا خاطرات این خلبان را برایمان تعریف کند.
تندیس شهید سید علی اقبالی در ساحل سفیدرود در کنار هواپیمای اف 5 نصب شده است. درست در ورودی شهر رودبار. دیدن آن هر ایرانی متعصبی را به وجد می آورد، چه رسد به رودباری ها که هر روز با نگاه به مجسمه صلواتی روح خلبان هم استانی خود را فدای آن می کنند.
کودکی علی
هاشمی درباره دوران کودکی همسرش می گوید: «علی بسیار خوش تیپ و مهربان بود، خانواده اش تعریف می کردند که از کودکی به خلبانی علاقه داشت.
دبستان که تمام شد برای ادامه تحصیل به تهران آمد. در سال 1346 در نیروی هوایی استخدام شد.
وی پس از گذراندن دوره های تخصصی پرواز به دلیل نبوغ فراوان به ایالت آریزونا در آمریکا اعزام شد.
او 2 سال در آنجا بود و توانایی های زیادی از خود نشان داد تا جایی که مقامات نظامی آمریکایی به او پیشنهاد کردند که برای همیشه در آنجا بماند. اما قبول نکرد و به ایران بازگشت».
از استاد خلبان تا فرمانده گردان 23 شکاری
علی اقبالی یکی از آن خلبانانی بود که وجودش امتیاز بزرگی برای نیروی هوایی محسوب می شد.
با توجه به مهارت هایی که در پروازهای تاکتیکی و عملیاتی از خود نشان داد، توانست خیلی زودتر از حد انتظار به سطح لیدر ارتقا یابد.
سرلشکر عباس بابایی و سرلشکر مصطفی اردستانی از شاگردان ممتاز وی هستند.
او مسئولیت های زیادی را تجربه کرده بود. استاد خلبان تا فرماندهی گردان 23 جنگنده و در همه آنها گل کاشت.
ازدواج علی
همسرش تعریف می کند: من و علی در سال 54 با هم ازدواج کردیم، تا به حال مودب تر از او ندیده ام، ثمره زندگی مشترک ما پسرم افشین است که پزشک حاذقی است.
با شروع جنگ، شهید اقبالی تمام توان خود را برای دفاع از کشور به کار گرفت. گاهی پروازهایش برای شناسایی بود تا بهتر بتواند موقعیت ها را بررسی کند.
با اینکه سنی نداشت، یکی از زبده ترین و جوان ترین خلبانان جنگنده به شمار می رفت.
همسرش می گوید: سال 59 نزدیک فرودگاه مهرآباد زندگی می کردیم، یک روز انفجاری رخ داد، دود سیاه همه جا را پوشانده بود.
یک ساعت بعد علی به خانه آمد و گفت جنگ شده است. عراق چندین پایگاه هوایی ایران را مورد حمله قرار داده است. گفتم حالا چی میشه؟ گفت: باید بروم. این!” بلافاصله آماده رفتن شد.
وقتی می خواست برود بیرون، پسرش افشین خیلی حوصله نداشت و بهانه می گرفت. هیچ راهی برای آرام کردن او وجود نداشت. اما علی رفت.
در ماه اول جنگ، طرح های عملیاتی سازندگی را اجرا کرد. او با هدف قرار دادن تاسیسات نفتی عراق، صادرات 350 تن نفت را به صفر رسانده بود. علاوه بر این که بیشتر پمپ ها و نیروگاه های عراق از کار افتاده بودند.
کینه ای که بعد از 22 سال فاش شد
خسارات پی درپی که شهید اقبالی به صنعت دشمن وارد کرد، بعثی ها را از او کینه توز کرد. ناظران این فرصت را دارند که خسارت وارده را تلافی کنند.
تا اینکه آن اتفاق سرنوشت ساز رخ داد. شهید اقبالی در 10 آبان 1359 در یک مأموریت برون مرزی با هدف انهدام سایت های راداری موصل شرکت کرد.
وی توانست این عملیات را با موفقیت انجام دهد، اما در هنگام بازگشت، رادارهای راهبردی دشمن هواپیمای شهید اقبالی را هدف قرار داده و با موشک به سمت وی شلیک کردند.
هواپیما آسیب دید و خلبان جوان توانست آن را به 30 کیلومتری شرق موصل نزدیک مرز ایران برساند.
اما هواپیما سقوط کرد و شهید اقبالی با چتر به زمین نشست. اسیر عراقی ها شد. بعثی ها با به اسارت گرفتن او زمان مناسبی برای سرازیر شدن کینه خود دانستند. او را به دو ماشین بستند. با حرکت ماشین ها بدنش به دو نیم تقسیم شد.
نیمی از آن در نینوا و نیمی دیگر در قبرستان موصل به خاک سپرده شد. اقدام وحشیانه عراق از چشم صلیب سرخ جهانی پنهان ماند، اما با پیگیری های مستمر همسرش و تلاش کمیته جستجوی اسرا و مفقودین، جسد وی پس از 22 سال دوری در مرداد 1380 به ایران بازگردانده شد.
نوشته داستان تلخ خلبان شجاع ایرانی که صدام برای اولین بار صبح جسدش را دو نیم کرد. ظاهر شد.
