داروی ایدز از فضا به زمین آمد

گزارش کردن آکنگار به نقل از دنیای اقتصاد; این ممکن است در ابتدا مهم به نظر نرسد، اما در واقع یک موفقیت حیاتی بود، زیرا نشان داد که داروهایی را که نمی‌توان در زمین تولید کرد، می‌توان در مدار تولید کرد و به زمین بازگرداند. ریتوناویر دقیقاً طبق پیش بینی تولید شد و در طول بازگشت به زمین پایدار ماند. همان شکل دارویی که قبلاً روی زمین تولید می شد کمترین ثبات را داشت.

بر اساس یک مقاله تحقیقاتی منتشر شده در سایت Chemrxiv، نتایج آزمایش نشان داد که شکل سوم ریتوناویر تولید شده در ماموریت فضایی فوق، در مقایسه با فرم کریستالی اول و دوم این دارو و همچنین در مقایسه با فرم آمورف آن (غیر- فرم کریستالی). این حادثه نه تنها نشان داد که فناوری شرکت واردا قادر به تولید دارو در فضا است، بلکه می توان آن را سالم به زمین بازگرداند. آدریان رودز، مدیر علمی واردا می گوید: «تحلیل ما نشان می دهد که کنترل های مورد استفاده در تولید داروی مذکور در فضا و زمین دقیقاً یکسان است.

اما چرا کسی بخواهد در فضا دارو تولید کند؟ این بسیار گران است و موشک ها ارزان نیستند. پاسخ به این سوال در فرآیند تبلور نهفته است. در ساخت بسیاری از داروها، فرآیند کریستالیزاسیون مهمترین تأثیر را بر کیفیت کلی دارو و همچنین اثربخشی آن در بیماران دارد. در عین حال این فرآیند نشان می دهد که آیا داروی مورد نظر را می توان به صورت قرص تولید کرد یا خیر. همانطور که مشاهده می شود، به دلیل وجود گرانش بسیار کم، تولید کریستال های خاص در فضا نسبت به زمین آسان تر است و می توان کنترل دقیق تری بر روی پارامترهای تولید اعمال کرد.

همچنین شایان ذکر است که در بیشتر موارد، فرآیند کریستالیزاسیون مهمترین عامل موثر بر هزینه ساخت یک دارو است. به همین دلیل، تبلور پروتئین بیش از 20 سال است که در ایستگاه فضایی بین المللی انجام می شود. سال گذشته دو غول بزرگ داروسازی «بریستول مایرز» و «الی لیلی» نیز تولید آزمایشی پروتئین های خود را در این ایستگاه انجام دادند.

دلیان آسپاروف، یکی از بنیانگذاران واردا، در مورد موفقیت کلیدی دیگری صحبت کرد که از تجربه همکاری در تولید داروی ضد سرطان “کیترودا” با مرک در ایستگاه فضایی بین المللی در سال 2019 حاصل شد. این تجربه نشان داد که این امکان وجود دارد. برای تولید اشکال پایدار از کریستال های دارویی در فضا که در عین اینکه قابل تزریق هستند، می توانند به راحتی در دمای اتاق ذخیره شوند. این یک موفقیت بزرگ بود، زیرا فرم های تولید شده در این زمینه باید در یخچال نگهداری می شدند و به سرعت در رگ تزریق می شدند.

از سوی دیگر، به گفته آسپاروف، تجربه مذکور محدودیت‌های استفاده از ایستگاه فضایی بین‌المللی را نیز آشکار کرد، زیرا «در این ایستگاه که اساساً محل اصلی انجام این نوع تحقیقات است، سرعت کار بسیار کند است. و هزینه ها بسیار زیاد است.” دلیل این امر این است که ایستگاه فضایی بین المللی یک فضاپیمای پیچیده است که برای دریافت گواهینامه معتبر انتقال ایمن انسان به فضا هزینه های زیادی صرف شده است، در حالی که نیازی به ساخت اقلام پزشکی توسط انسان نیست. در فضا، حتی نیازی به حضور یک فضانورد در کشتی نیست.

شرکت واردا در سال 2020 سرمایه گذاری خطرپذیر خود را 54 میلیون دلار افزایش داد و امروز این میزان به 149.5 میلیون دلار رسیده است. چشم انداز شرکت واردا ساخت ماهواره های ویژه «تولید خودکار» است که بتواند داروها و مواد تشکیل دهنده آنها را در فضا تولید کند و محصولات تولیدی را بدون حضور فضانوردان به مشتریان برساند. با توجه به اینکه شرکت واردا در اولین ماموریت خود به موفقیت بزرگی دست یافت، آسپاروف اعلام کرد که آماده است تولید محصولات برای مشتریان را در پلت فرم تولید خود در مدار زمین آغاز کند و لزوماً محموله های درخواستی کم نیستند.

به عنوان مثال، یکی از کشتی های واردا توانایی بهینه سازی خود را دارد و هر بار که در فضا است، 200000 دوز دارویی مانند کیترودا تولید می کند و آن را به زمین منتقل می کند. آسپاروف گفت: “من فکر می کنم واردا اولین شرکتی خواهد بود که واقعاً نشان می دهد که اتم ها با سفر بین زمین و فضا ارزشمندتر می شوند.”