به گزارش رکنا، فرناز دختری 25 ساله به قدری ناراحت بود که پس از یک آه بلند وارد اتاق مشاوره شد و شروع به صحبت کرد…
نمی دانم از کجا شروع کنم یا کدام یک از اتفاقات ناگوار زندگی ام را بگویم. به هر حال دبستان را تمام کردم و وارد دبیرستان شدم. سال دوم دبیرستان بودم که یک روز بودم. سوار بر ماشین دوست پسرش با دوستم که او را به خانه برد. او با اصرار از من خواست که او را به خانه مان ببرم و من هم قبول کردم، چون نمی دانستم برای من نقشه ای دارد، مرا کشاندند و گم شدم، با گریه به خانه آمدم. و به مادرم چیزی نگفتم چون ترسیدم و دروغ ساختم و مادرم زیاد اهمیتی نداد.
به هر حال سال دبیرستان گذشت و در این مدت به دلیل کتک زدن و قضاوت های مادرم و سرزنش ها و مقایسه ها با هر دو بیشتر از پدر و مادرم فاصله گرفتم و رابطه سرد شد.
تا زمانی که کار دانشگاهی من در دانشگاه آزاد شروع شد و مجبور شدم برای پرداخت شهریه دانشگاهم برای سایت ها محتوا تولید کنم، البته پدر و مادرم بخشی از شهریه را قبول کرده بودند، اما من را به خاطر پرداخت آن سرزنش می کردند و به خود می بالیدند که زیاد می گذارم. رشته دار همچنین باید بگویم در این فواصل به دلیل اینکه تنش و مشاجره زیادی بین من و پدر و مادرم وجود داشت، به توصیه پزشک به روانپزشک مراجعه کردم و از دارو برای اختلال دوقطبی و افسردگی استفاده کردم. ترم سوم دانشگاه به پیشنهاد مدیرمان که جوانی 30 ساله بود و برای سایت محتوا تولید می کرد، در گروهی شرکت کردم که دانشجویان دانشگاه هم بودند و متأسفانه در آنجا مورد تجاوز قرار گرفتم. سیگار و مشروبات الکلی مصرف کرده بودم و مرا به اتاقی بردند و وقتی به خودم آمدم دیدم چه بلایی سرم می‌آید و دیر به خانه آمدم و مادرم فکر می‌کرد من از مصرف دارو و او مریض شده‌ام. خیلی غر می زدم و نمی توانستم صدایم را بلند کنم چون پدرم خواب بود. اون داستان متاسفانه متوجه شدم زگیل تناسلی مریض شدم و دکتر رفتم و دارو مصرف کردم.
در ضمن به خاطر ماجراها و اتفاقاتی که برایم پیش آمده بود و افسردگی هایی که داشتم و اتفاقات رخ می داد، نمی توانستم آنها را با کسی در میان بگذارم و از زندگی بیهوده و پوچی که داشتم بسیار ناراحت و ناامید بودم. خودکشی قرص های دیازپام زیادی را امتحان کردم و مصرف کردم اما موفق نشدم و الان واقعا از زندگی ناامید شده ام، نمی دانم چه کنم؟
نگاه تخصصی
سهیلا فرجی، کارشناس ارشد مشاوره
مرجع: دختری 25 ساله با مدرک دانشگاهی در خانواده ای پرجمعیت با سطح اقتصادی پایین زندگی می کند. روابط نسبتا سرد و خشکی بین اعضای خانواده حاکم است و صمیمیت کمی در خانواده وجود دارد. رابطه با فرزندانشان
مورد مورد بحث ناشی از پوچی شدید عاطفی والدین و تحقیر و توهین و سرزنش مداوم والدین و مقایسه های پی در پی کودک با همسالان و کتک های وارده در دوران کودکی و عصبانیت و نفرت شدید کودک است. نسبت به والدین به خصوص مادر و به دلیل دو مورد تجاوز جنسی در دوران دبیرستان و دانشگاه، ضعف در اعتماد به نفس و عزت نفس، افسردگی و اضطراب و داشتن اختلال دوقطبی، داشتن طرحواره شکست و شرم و بی اعتمادی و عدم کنترل هیجانات. . ، احساس بی ارزشی و بی فایده بودن، ناتوانی در راه حل مشکلات و عدم کنار آمدن با شرایط سخت زندگی، دست به خودکشی زد که خوشبختانه ناموفق بود.
امروزه یکی از مسائلی که بیش از همه برای خانواده ها و جامعه اهمیت دارد، افزایش خودکشی در بین نوجوانان است. پیشگیری از این حوادث نیازمند دانش کافی در این زمینه است.
دلایل خودکشی در میان نوجوانان از جمله مشکلاتی است که بسیاری از خانواده ها و جامعه را درگیر خود کرده است. نوجوانی دوره ای پر استرس و پر از فشارهای جسمی و روحی و تغییرات شدید است. نگرانی های زیادی برای والدین نوجوان و نحوه برخورد با این تغییرات ایجاد می کند. خودکشی دومین عامل مرگ و میر در میان نوجوانان است.
مشکلاتی مانند فشار تحصیلی و روابط عاطفی بیمارگونه از عوامل اصلی این حادثه تلقی می شود. نقش خانواده، مدرسه و گروه همسالان نوجوان در ایجاد افکار خودکشی بسیار مهم است. تلاش برای جلوگیری از تفکر خودکشی بهترین راه برای مبارزه با این پدیده است.
دلایل خودکشی نوجوانان:
خودکشی نوجوانان علل روانی و اجتماعی مختلفی دارد.
اختلالات خلقی، مانند افسردگی شدید و افسردگی دوقطبی، می تواند عامل اصلی خودکشی باشد. نوجوانانی که افسردگی دارند اغلب افکار منفی زیادی دارند، فکر می کنند که مشکلات آنها هرگز حل نمی شود، احساس تنهایی می کنند و در صورت بروز مشکلات نمی توانند مشکلات خود را به درستی حل کنند. نوجوانان مبتلا به اختلالات افسردگی دوقطبی به دلیل دوره های شیدایی و انرژی بالایی که تجربه می کنند در معرض خطر بیشتری برای خودکشی هستند.
سوء مصرف مواد، الکل و مواد توهم زا می تواند بر قضاوت فرد تأثیر بگذارد و نوجوانانی که این مواد را مصرف می کنند دچار انحرافات شناختی و رفتاری می شوند، این افراد قادر به تصمیم گیری نیستند و بیشتر در موقعیت های مضر و خطرناک قرار می گیرند .
عدم اعتماد به نفس عامل مهم دیگری است که در بروز این مشکل نقش دارد. نوجوانی که اعتماد به نفس ندارد بسیار بیشتر از سایر نوجوانان در معرض خطر است.
شکست های فردی مانند پایان یک رابطه عاطفی یا افت تحصیلی می تواند احساسی را در فرد ایجاد کند که پوچی و بی معنا بودن زندگی را در نوجوان تقویت کرده و منجر به خودکشی می شود.
معصومه مرادپور
