عطر حسین – در حدیث نبوی آمده است که «حسبوا انفوساکم قبله عن تهاسبوا» یعنی برای خودت کاری کن! قبل از اینکه دیگران این کار را برای شما انجام دهند. همانطور که در این حدیث آمده است، همه ما در هر شغل و شغل و حرفه ای که هستیم باید قبل از ارزیابی و راهنمایی دیگران برای رشد و تعالی ما به فکر اصلاح و بازنگری در اعمال و کارهای خود باشیم. معلمانی که شغل و حرفه حساس و مهمی در تربیت دانش آموزان دارند، باید برای دستیابی به رشد حرفه ای و موفقیت بیشتر در تعلیم و تربیت دانش آموزان، خودارزیابی کنند.
در زمانی که اینترنت دسترسی سریع به دانش را برای دانش آموزان فراهم می کند، معلمان برای موفقیت در آموزش و یادگیری باید دائماً رویکردهای خود را تجدید و اصلاح کنند. اما چگونه می توان این کار را انجام داد؟ پاسخ در خودارزیابی نهفته است. همانطور که یادگیری در قرن بیست و یکم پویاتر می شود، معلمان نه تنها باید دانش آموزان خود را ارزیابی کنند، بلکه باید از ذره بین برای تمرین خود استفاده کنند. در نتیجه، خود ارزیابی معلم از یک گزینه به یک ضرورت تبدیل شده است. وقتی معلمان مهارتها و روشهای تدریس خود را ارزیابی میکنند، بهتر میتوانند به نقاط قوت خود بپردازند و زمینههای رشد را شناسایی کنند. معلمانی که در خودارزیابی شرکت می کنند، درک عمیق تری از محتوا، نیازهای دانش آموزان و محتوای آموزشی لازم برای آموزش مؤثر دارند. این معلمان همچنین در انطباق با نیازهای متنوع دانش آموزان ماهرتر هستند و برای شناسایی راه های مناسب برای پیشرفت شغل آموزشی خود مجهزتر هستند.
خودارزیابی معلم مزایای بسیار دیگری برای مربیان دارد:
آنها ممکن است چالش ها و مهارت هایی را که معلمان ممکن است نادیده گرفته باشند و یا به طور کامل به رسمیت شناخته نشده اند را کشف کنند. کاوش عمیق تر در تمرین تدریس شما می تواند زمینه های توسعه بیشتر را روشن کند.
آنها می توانند به معلمان در شناسایی مشکلات فوری کمک کنند. برای مثال، معلمان ممکن است نیاز به اولویتبندی برخی مسائل مهم برای دانشآموزان را تشخیص دهند و دانشآموزان را به همکاری با هماهنگکننده آموزشی راهنمایی کنند تا به نگرانیهای خاص از طریق راهحلها و بهبودهای خاص رسیدگی کنند.
آنها می توانند به معلمان اجازه دهند تا جنبه های مختلف تدریس خود را کشف کنند.
ابزارهای خودارزیابی معلمان می توانند از هر یک از ابزارهای مختلف از جمله خود اندیشی، نظرسنجی و پرسشنامه برای خودارزیابی استفاده کنند. به عنوان مثال، آنها می توانند از چک لیست هایی استفاده کنند که معیارهای تدریس را توصیف می کند. قبل از شروع سال تحصیلی، معلم چک لیستی برای اندازه گیری زمینه هایی مانند برنامه ریزی، محتوای درس، سازماندهی کلاس، ارائه آموزش، مشارکت دانش آموز و مدیریت کلاس ایجاد می کند. در طول سال، آنها خود را رتبه بندی می کنند و زمینه های بهبود را شناسایی می کنند.
این ابزارها سوالاتی را مطرح می کنند که جنبه هایی از تدریس مانند دانش موضوعی، مهارت های برنامه ریزی و اثربخشی در ارائه آموزش و حتی مدیریت کلاس را پوشش می دهد. معلمان خود ارزیابی می کنند و بازخورد شخصی دریافت می کنند.
روش دیگر خودارزیابی معلم، همکاری با دیگران است. به این ترتیب معلم می تواند از دانش آموزان خود در مورد درک آنها از آنچه به آنها آموزش داده می شود، محیط کلاس، میزان مشارکت و میزان رضایت آنها سوال کند. دانش آموزان می توانند نظرات خود را از طریق نظرسنجی یا پرسشنامه ارائه شده توسط معلم به اشتراک بگذارند.
خودارزیابی معلم می تواند پتانسیل معلمان را برای پیشرفت حرفه خود باز کند. خودارزیابی می تواند به معلمان کمک کند تا بر چالش ها غلبه کنند و نقاط قوت خود را تقویت کنند. آنها ابزار قدرتمندی هستند که می توانند یادگیری مادام العمر را تقویت کنند و معلمان را قادر می سازند تا با چالش ها سازگار شوند و به سمت حرفه ای شدن آموزش و یادگیری حرکت کنند.
