رقابت سالم انتخاباتی شرطی است که متاسفانه بسیاری از مدعیان اصلاحات بر نقض و تضعیف آن اصرار دارند. این روند سیاسی در هر دوره انتخاباتی در مواجهه با موضوع انتخابات روندی تقریبا تکراری را طی می کند.
گفتن فردا | رقابت سالم انتخاباتی شرطی است که متاسفانه بسیاری از مدعیان اصلاحات بر نقض و تضعیف آن اصرار دارند. این روند سیاسی در هر دوره انتخاباتی در مواجهه با موضوع انتخابات روندی تقریبا تکراری را طی می کند.
1- در بسیاری از موارد اگرچه ظاهراً طوری رفتار می‌کنند که نمی‌خواهند در انتخابات شرکت کنند، اما در واقع خود را برای رقابت انتخاباتی آماده می‌کنند و کرسی‌های مجلس را اشغال می‌کنند.
به این ترتیب در تابستان سال جاری شاهد بودیم که با توجه به ثبت نام حضوری و الکترونیکی، متقاضیان اصلاحات بارها حضور خود در انتخابات را با هاله ای از ابهام و با شرایط فراوان ارائه کردند.
این اقدام با دو هدف اصلی انجام شد. اول از همه باید نظر عموم را جلب کنند و حضور یا عدم حضورشان را مهم و تعیین کننده کنند! و دیگری این است که توجه دولت را به سمت خود معطوف کنند.
شرایط آنها را برای شرکت در انتخابات بپذیرید یا به تعبیر عامیانه لطافت آنها را برای شرکت در انتخابات بخرید!
در پایان مهلت ثبت نام نامزدهای انتخابات مجلس، شایعاتی از محافل اصلاح طلب حاکی از آن بود که این گروه با قاچاق نامزدهای ثبت نام مواجه بوده و آن طور که فعالان این جریان سیاسی می گویند به صورت عمده ثبت نام کرده اند.
گفتنی است، بر اساس آمار رسمی، ۲۴ هزار و ۹۸۲ نفر برای انتخابات مجلس دوازدهم ثبت نام کردند که رکورد قابل توجهی است.
2- دومین مرحله مهم انتخابات، بررسی صلاحیت نامزدها است. احراز صلاحیت داوطلبان در دو مرحله اول توسط هیأت های اجرایی و مرحله دوم توسط شورای نگهبان انجام می شود.
در حال حاضر جریان اصلاحات مدعی است که اکثریت مطلق نامزدهای خود رد صلاحیت شده اند و شانسی برای شرکت در انتخابات ندارند و مدعی نظارت یک جانبه از سوی نهادهای مربوطه است. این ترفند تکراری در روزهای اخیر نیز تکرار شد.
این اظهارات در حالی مطرح می شود که بر اساس اظهارات رئیس ستاد انتخابات کشور از مجموع 24 هزار و 982 نامزد انتخابات شورای اسلامی، 14 درصد تاییدیه و 14 درصد از هیأت های اجرایی احراز صلاحیت نشده اند. و از طرفی 72 درصد نیز احراز صلاحیت شده اند.
برخلاف آفرینش‌های جنبش اصلاحات رادیکال، موضوع بررسی و احراز صلاحیت افراد برای تصدی مسئولیت‌های مهم از جمله نمایندگی مجلس، موضوعی رایج و رایج در تمام نقاط جهان است.
در بسیاری از کشورهای دنیا فیلتری برای تایید صلاحیت افراد وجود دارد و به هیچ وجه افراد بدون تایید صلاحیت نمی توانند در نهادهای مختلف از جمله مجلس شرکت کنند.
یکی از اهداف اصلی جنبش رادیکال که خواستار اصلاحات در حمله به صلاحیت ها است، توجیه شکست احتمالی در انتخابات است. این شبح از این پس با این محیط ها می خواهد القا کند که شانسی برای حضور در انتخابات نداشته است تا فردا پس از شکست احتمالی در انتخابات، این شکست را بپوشاند و القا کند که این کار را نکرده است. . در انتخابات شرکت کنند. این در حالی است که جریان اصلاح طلب همواره در انتخابات های مختلف با قاچاق نامزدها مواجه بوده است.
3. سومین مرحله جدی رقابت های انتخاباتی، مرحله ای است که در آن اعلام نامزدها انجام می شود.
با پیروی از خط رسانه ای جنبش که خواستار اصلاحات از ماه های اخیر تا کنون است، به نظر می رسد برنامه تبلیغاتی آن برای کسب رای و تخریب جنبش اپوزیسیون (که به نظر او اولی به دومی بستگی دارد!) بر سخنرانی دو متمرکز است. دسته بندی ها.
اولی کلمه کلیدی فرضی «حاکمیت واحد» است که با القای وجود آن سعی می کنند همه مشکلات را به آن نسبت دهند و با حضور خود در صحنه قدرت راه برون رفت از این مشکل فرضی را نشان دهند و دوم اینکه القای «ناکارآمدی مجلس و دولت فعلی» که به‌طور گسترده با سانسور موفقیت‌ها، برجسته‌کردن نقاط ضعف، استناد به حواشی و حتی نوشتن دستاوردها به نام دولت قبل دنبال می‌شود.
4- اما بخش رادیکال جنبش که خواستار اصلاحات است به موضوع «ممنوعیت انتخابات» در جریان مبارزات انتخاباتی نیز می پردازد. رویکردی که همواره مورد استقبال مردم ایران با بی تفاوتی قرار گرفته است. مثلاً انتخابات مجلس نهم در 21 اسفند 1391 با حضور 63 درصد مردم برگزار شد. در آن زمان عدم مشارکت طیف رادیکال خواهان اصلاحات به هیچ وجه باعث کاهش مشارکت نشد، اما نتیجه هر چه بود به مذاق اصلاح طلبان خوش نیامد.
5- رفتار اصلاح طلبان حاکی از آن است که این طیف نه جنبه شکست در انتخابات دارد و نه توان پیروزی در انتخابات. مثلاً در سال ۱۳۸۷ این گرایش سیاسی شکست در انتخابات را نپذیرفت و آن را «دروغ و تقلب» توصیف کرد و جشن حضور ۸۵ درصدی مردم در انتخابات را به آشوب و التهاب تبدیل کرد. فعالان این طیف بعداً اعتراف کردند که “کلاهبرداری رمز هرج و مرج بود.”
متاسفانه این طیف سیاسی توانایی پیروزی در انتخابات را ندارد. نشان می دهد که هم در سال 92 و هم در سال 96 پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرده اند که «ما اختیارات کافی نداریم و نمی توانیم کاری انجام دهیم».
