راهپیمایی 22 بهمن امسال نیز با حضور گسترده مردم در سراسر ایران برگزار شد. اهمیت این راهپیمایی از آن جهت است که یک ملت بزرگ در آن ضمن جشن گرفتن پیروزی انقلاب خود، از مسئولان هر دوره نظام، اجرای شعار اساسی انقلاب یعنی استقلال، آزادی و اسلامی را مطالبه می کند. جمهوری”. . بنابراین 22 بهمن مراسمی نیست که دولت ها و جناح ها بخواهند آن را مصادره و به نفع خود بهره برداری سیاسی کنند.
عصر ایران نوشت: راهپیمایی 22 بهمن امسال با حضور گسترده مردم در سراسر ایران برگزار شد. این راهپیمایی از آن جهت حائز اهمیت است که در آن یک ملت بزرگ، همزمان با جشن پیروزی انقلاب خود، از سوی مسئولان هر دوره از نظام، اجرای شعار اساسی انقلاب که «الفاستقلال، آزادی و جمهوری اسلامیبنابراین 22 بهمن مراسمی نیست که دولت ها و جناح ها بخواهند آن را مصادره کنند و به نفع خود از آن بهره برداری سیاسی کنند.
مشکلی که می خواهیم به آن بپردازیم این است که هر سال عده ای از بعدازظهر 22 بهمن یا روز بعد شروع به بازی با اعداد می کنند. از یک سو مخالفان و مخالفان جمهوری اسلامی هستند که اصرار دارند که هیچکس نیامد و شرکت کنندگان از روی تعهد یا خرید تنقلات در راهپیمایی حضور داشتند. ادعایی که مطرح شده اما چاره ای جز تکرار آن ندارند.
از طرفی عده ای به گونه ای دیگر خود را با این آیین تطبیق می دهند و با اعداد فضایی و تخیلی میزان مشارکت را برتر از واقعیتی که در مقابل چشمان مردم است نشان می دهند و لذا اصل حضور مردم – نه. مهم است چقدر وسعت دارند: آنها را به لبه بازی های تعدادشان ببرید،
برای مثال به تصویر زیر که مربوط به صفحه اول سال روزنامه کیهان است نگاه کنید. 1389 بالای تیتر اصلی نوشته بودند 50 میلیون نفر در راهپیمایی 22 بهمن شرکت کردند.
سال گذشته (1401) همه کهان نوشت: حضور حماسی مردم رکوردهای قبلی را شکست و باشکوه ترین و پرشمارترین راهپیمایی 22 بهمن برگزار شد.
او البته تعداد نفرات شرکت کننده را یادداشت نکرد اما با تاکید بر شکستن رکوردهای قبلی تعداد شرکت کنندگان در راهپیمایی باید در سال 1401 از مرز 50 میلیون نفر گذشته باشد.
امسال (1402) هم کیهان نوشت نرخ مشارکت نسبت به سال گذشته 40 درصد افزایش داشته است که طبق اطلاعات قبلی همین روزنامه با احتساب 40 درصد افزایش نسبت به سال گذشته باید گفت بیش از 70 میلیون نفر شرکت کردند. در راهپیمایی 22 بهمن 1402 تنها 15 میلیون نفر گرفتار نشدند که قطعا عدد اشتباهی است.
در عین حال معاون امنیتی وزارت کشور نیز آماری از افزایش 20 درصدی مشارکت در راهپیمایی نسبت به سال قبل به 25 میلیون نفر اعلام کرد.
مسئولین باید بسیار خوشحال، قدردان و قدردان باشند که مردم با وجود این همه سوء مدیریت و فساد در راهپیمایی 22 بهمن شرکت می کنند. اما جایگاه این اعداد در میان اعراب چیست؟ آیا این اصل حضور مردمی را خدشه دار نمی کند؟ نمونه آن اعداد و ارقام کیهانی هستی است که احتمالا در یکی دو سال آینده میزان مشارکت در راهپیمایی را به بیش از جمعیت ایران خواهد رساند. آیا نتایج مضحکی را که می‌گیرند وقتی مثل اینها اعداد و ارقام را بیرون می‌کشند و یک موضوع ملی را کنار می‌گذارند، می‌بینید؟
در دنیا روش های علمی و قابل اعتمادی برای محاسبه تعداد شرکت کنندگان در یک جلسه وجود دارد که بدون اغراق و اغراق می توان به یک عدد قابل اعتماد با ضریب اطمینان بالا دست یافت. در ایران هم می شود این کار را کرد، اما همین که موضوع را سیاسی کرده اند بس است، هر کدام به جای بررسی علمی و مستند، یک عددی را از نظر خودشان می گویند و همان را مبنای تحلیلشان می کنند.
و سوال آخر اینکه اگر واقعاً پنجاه میلیون نفر در راهپیمایی 22 بهمن سال 1388 شرکت کردند و اکنون طبق اعلام رسمی وزارت کشور این رقم به 25 میلیون نفر رسیده است، آیا مسئولان نباید به اینها فکر کنند. سوالات؟ چرا نیمی از شرکت کنندگان آن سال امسال شرکت نکردند؟ چه اعتراضی داشتند که نرسید؟ کدام یک از خواسته های برحق آنها نادیده گرفته شده و از چه کسانی شکایت و انتقاد می کنند؟ چرا با وجود اینکه «قطار پیشرفت» به سرعت در حال حرکت است، این اتفاق افتاده است؟
اگر نه آن رقم 50 میلیونی درست است و نه این سند 25 میلیونی، بهتر است در هیچ چیز گیج نشوید و به یاد داشته باشید که در ایران این رقم احترامی ندارد و کسی آن را جدی نمی گیرد، خواه مربوط به تعداد باشد. شرکت کنندگان در مراسم: طرح اقتصادی یک رئیس جمهور 7000 صفحه، آمار تورم، اشتغال و گردشگری چه می شود و میزان رضایت عمومی از دولت و…
فقط به یاد داشته باشید که ارزش نداشتن عدد منشا بسیاری از مشکلات در ایران است.
