حجت عبدالمالکی نماد وعده های محقق نشده در مناصب مختلف رهبری است. وعده هایی که قبل از مدیریت وی در دولت مشخص بود در دوران وزارت نیز وجود داشت و در سمت دبیری شورای عالی مناطق آزاد ادامه یافت.
حجت عبدالمالکی نماد وعده های محقق نشده در مناصب مختلف رهبری است. وعده هایی که قبل از مدیریت وی در دولت مشخص بود در دوران وزارت نیز وجود داشت و در سمت دبیری شورای عالی مناطق آزاد ادامه یافت.
به گزارش روزنامه خراسان، وی نوشت: اکنون که مسئولان دولت قبل پاسخگوی عملکرد خود هستند و برخی از آنها مسئولیت را به فرد بعدی واگذار کرده اند، بد نیست برخی از وعده های آقای عبدالملکی را مرور کنیم.
او در سال 1400 در اواسط انتخابات مدعی شد که دولت می تواند با تزریق ارز دلار را که در آن زمان حدود 23 هزار تومان بود به کمتر از 15 هزار تومان کاهش دهد و دو ماه در آن محدوده نگه دارد. 300 میلیون دلار در همان سال ها وعده اشتغال زایی برای هر نفر تنها با یک میلیون تومان، ساخت لامبورگینی توسط چند جوان، تحویل تمام زمین های کشاورزی به مردم برای ساخت و ساز و عدم تاثیر تحریم ها اقتصاد ایران به دلیل عدم وجود روابط تجاری بین ایران و آمریکا. از دیگر وعده ها و اظهارات وی می توان به شازی اشاره کرد که واکنش های متعددی در فضای مجازی داشت.
زنجیره سخنان و ادعاهای عجیب عبدالمالکی در دوران تصدی وی در دبیرخانه مناطق آزاد ادامه داشت. او در اواسط مردادماه سال گذشته اظهار داشت که بسته های سرمایه گذاری در مناطق آزاد ایران به اتاق های بازرگانی و رایزنان بازرگانی کشورهای مختلف ارائه شده است.
وی افزود: چینی ها تمام بسته های سرمایه گذاری ایران را که شامل 370 بسته بود در اردیبهشت ماه (1402) یک جا بردند و گفتند این بسته ها را به سرمایه گذاران چینی تقدیم می کنم و فکر می کنم بسیار استقبال شود. وی سپس ادامه داد: اتاق سرمایه گذاری خارجی امارات اعلام کرد که حاضر است تا سقف 100 میلیارد دلار در ایران سرمایه گذاری کند. همه طرح ها را یک جا بررسی کرده اند و ما رفت و آمد می کنیم.
اکنون که بیش از یک سال از آن زمان می گذرد، انتظار می رود وی پاسخ دهد که واقعا چه میزان از این رقم محقق شده است؟ همه چیز نیست، اما آیا 10 درصد به دست آمده است؟ آیا 10 درصد نیست که حتی مناطق آزاد هم 1 درصد این رقم را جذب کرده اند؟ در عین حال به او تذکر دادند که این اعداد و وعده ها کذب است، اما عجیب بود که متوجه نشد یا متوجه شد و خدای ناکرده پشت تریبون رسمی وعده های توخالی داد.
در همین نشست خبری وعده‌های غیرممکن و آشکارا غیرممکن زیادی وجود دارد، اما مشکل این فرد باتجربه نیست، بلکه نوعی مدیریت و ارتقاء در فضای مدیریتی است که افراد بر اساس عملکرد و نتایج وعده‌های داده شده ارتقا پیدا نمی‌کنند. افرادی که به وضوح در مسئولیت قبلی خود کار برجسته ای انجام نداده اند و گام بزرگی به جلو برنداشته اند، مسئولیت دیگری بر عهده دارند.
این باعث می‌شود که در هر موقعیتی، وعده‌ها و سخنرانی‌های بزرگی بدهند، زیرا می‌دانند که هیچ‌کس در پست‌های بالاتر از آنها در مورد تحقق آن وعده‌ها سؤال زیادی از آنها نخواهد کرد. عمق این مشکل در این است که برخی گروه ها و گانگسترها درگیر آن هستند و مشکل اصلی وفاداری است نه ظرفیت و کارآمدی. ترکیب این عناصر منجر به وعده های مدیریتی بزرگ اما توخالی، نتایج کوچک حتی با شکست و عقب نشینی و بهانه های فراوان برای افکار عمومی می شود.
اکنون که در آغاز دولت جدید هستیم، باید نسبت به این نوع مدیریت حساس باشیم. هزینه حرف ها و وعده های بزرگ و غیرممکن در رسانه ها باید افزایش یابد تا مردم نتوانند افکار عمومی را فریب دهند. همچنین باید نسبت به عملکرد گذشته هر مقام یا کاندیدای جدید برای مسئولیت مهمی حساس باشید، یعنی مقام بالاتری که مسئولیت مدیران را بر عهده می‌گیرد، باید نسبت به ظرفیت افراد پیشنهادی نیز پاسخگو باشد و به همه نشان دهد که این مدیر جدید چه کارایی را در مسئولیت های قبلی خود نشان داده است. در این صورت، مقام بالاتر برای هر مسئولیت باید انتظارات واقع بینانه همراه با آرمان گرایی معقول را مشخص کند. این روش به معنای حرکت پلکانی مسئولان در مدیریت بر اساس شایستگی است، یعنی با قرار دادن این قاعده در راس انتصابات، می توان انتظار داشت که موضوع انتخاب بر اساس شایستگی به مرور زمان حل شود. عناصری که ممکن است بخشی از این معضل ناکارآمدی در مدیریت باشد، اما این امر مستلزم تصمیم گیری سیاسی در رأس دولت و وزارتخانه ها نیز می باشد. متأسفانه برخی از روش های پرورش فعلی همان روش های معیوب است که همیشه وجود داشته و فقط افراد و گروه ها تغییر کرده اند.
