اکنون، گروهی از محققان مؤسسه‌هایی مانند دانشگاه ژنگژو، آکادمی علوم هنان، دانشگاه نیگبو و دانشگاه جیلین موفق به ساخت الماس‌هایی شده‌اند که الکتریسیته را هدایت می‌کنند.
الماس های طبیعی حداقل یک میلیارد سال قدمت دارند و به تدریج در عمق 250 کیلومتری از سطح زمین تشکیل شده اند. این مواد که به دلیل سختی و رسانایی حرارتی معروف هستند در زندگی روزمره نیز مورد استفاده قرار می گیرند.
قیمت بالای الماس منجر به ایجاد یک صنعت مصنوعی شده است که در آن کربن با خلوص بالا در شرایط سخت به الماس آزمایشگاهی تبدیل می شود.
منطقه ژنگژو در استان هنان چین بزرگترین تولید کننده الماس های آزمایشگاهی در جهان است و 80 درصد از الماس های مصنوعی صادر شده از چین در این منطقه تولید می شود. اکنون این صنعت موفق به ساخت الماس های رسانای الکتریکی با همکاری محققان شده است.
برای تولید الماس مصنوعی از تکنیک هایی مانند فشار و دمای بالا (HPHT) یا CVD استفاده می شود. البته این الماس ها ویژگی های نمونه های طبیعی را دارند و رسانای الکتریکی نیستند. بنابراین محققان در روش جدید از گرافن که نوعی کربن با قابلیت رسانایی الکتریسیته است برای ساخت الماس های رسانا استفاده کردند.
این روش شامل تشکیل کامپوزیت های الماس-گرافن به اندازه سانتی متر است. محققان با استفاده از نانوالماس، دانه های بسیار کوچکی از این ماده را با لایه هایی از گرافن ساختند. این فرآیند در دمای 1300 تا 1500 درجه سانتیگراد و فشار 12 گیگا پاسکال انجام شد.
این شرایط با روش های فعلی برای ایجاد الماس آزمایشگاهی سازگار است.
ترکیب این الماس های جدید نیز دشوار است، به این معنی که برای استفاده در محیط هایی مانند موتورهای فضاپیما مناسب هستند.
