یکی از اهداف رصدی تلسکوپ فضایی جیمز وب یک کهکشان بزرگ و قدیمی است که مرده است و ستاره های جدیدی را تشکیل نمی دهد. اکنون نتایج مشاهدات مشخص شده است و یک گروه بین المللی از ستاره شناسان می دانند که چه اتفاقی برای این کهکشان ساکت افتاده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ساینس آلرت، رشد و تکامل کهکشان ها یکی از زمینه های اصلی مطالعه در نجوم است. ستاره شناسان کشف کرده اند که سیاهچاله های کلان پرجرم (SMBHs) در مرکز کهکشان های عظیم قرار دارند و آنها را شکل داده اند. ابر سیاهچاله‌ها «هسته‌های کهکشانی فعال» را در مراکز کهکشان‌ها ایجاد می‌کنند، که اجرام قدرتمندی هستند که فرض می‌شود این قدرت را دارند که عرضه گاز سرد ستاره‌ساز را مختل کنند و سرعت تشکیل ستاره را در کهکشان میزبان به شدت کاهش دهند.
تلسکوپ جیمز وب داده های یک کهکشان باستانی بزرگ به نام GS-10578 و با نام مستعار “کهکشان پابلو” را برگردانده است که جرمی حدود 2 میلیارد برابر جرم خورشید دارد، اما یک کهکشان خاموش است. این بدان معنی است که بیشتر شکل گیری ستاره در این کهکشان بین 12.5 تا 11.5 میلیارد سال پیش رخ داده است.
گروهی از دانشمندان نتایج تحقیقات خود در مورد این کهکشان را در مقاله ای جدید منتشر کردند و خاطرنشان کردند: تلسکوپ جیمز وب برای اولین بار به ما اجازه داد تا این کهکشان های عظیم را در طول ظهور و سقوط آنها در گذشته های دور مشاهده کنیم.
دکتر فرانچسکو دوگینو، یکی از نویسندگان این تحقیق و یکی از کارشناسان موسسه کیهان شناسی کاولی در کمبریج، گفت: بر اساس مشاهدات اولیه، ما می دانستیم که این کهکشان در حالت خاموش است و ستاره تشکیل نمی دهد. “ما امیدواریم بین سیاهچاله و پایان شکل گیری ستاره ارتباطی وجود داشته باشد.”
وی افزود: اما قبل از کار جیمز وب، ما قادر به بررسی دقیق این کهکشان برای تایید این ارتباط نبودیم و نمی دانستیم که آیا این حالت سکوت موقتی است یا دائمی.
کهکشان پابلو نوعی از کهکشان است که به آن قطعه آبی می گویند، این دسته از کهکشان ها تنها در سنین اولیه کهکشان وجود دارند. قطعات آبی تحت “فشرده سازی غنی از گاز” قرار می گیرند، به این معنی که یک انفجار مرکزی از تشکیل ستاره به دلیل ناپایداری دیسک یا ادغام های بزرگ غنی از گاز وجود دارد.
محققان می گویند شواهد مستقیمی دارند که بازخورد هسته های فعال کهکشانی می تواند از تشکیل ستاره در کهکشان های اولیه جلوگیری کند.
تلسکوپ جیمز وب همچنین به سوال مهم دیگری در مورد کهکشان های خاموش پاسخ داده است. مدل‌های نظری نشان می‌دهند که وقتی شکل‌گیری ستاره در یک کهکشان متوقف می‌شود، یک رویداد متلاطم است که به شدت شکل کهکشان را از بین می‌برد.
روبرتو مایولینو از موسسه کیهان شناسی Calvi گفت: ما می دانستیم که سیاهچاله ها تأثیر زیادی بر کهکشان ها دارند و معمولاً تشکیل ستاره را متوقف می کنند. اما ما تا زمان ایجاد تلسکوپ فضایی جیمز وب قادر به تایید مستقیم این سوال نبودیم. بنابراین تلسکوپ جیمز وب نشان دهنده جهشی بزرگ در توانایی ما برای مطالعه جهان اولیه است.
