رقص آن پیرمرد افغانی که در فضای مجازی دست به دست هم داده بود را به خاطر دارید؟ یادتان هست چقدر تحسین را برانگیخت و ما را که از آمدن طالبان وحشت زده بودیم، امیدوار کرد که خوب نباشد؟ زیبایی و آزادی را نمی توان به این راحتی از دست داد. و یادت هست وقتی خبر دستگیری پیرمرد رسید چقدر غمگین شدیم و چقدر از طالبان متنفر بودیم؟ و این فقط احساس ما نبود. بسیاری از مردم آن شادی اولیه و اندوه بعدی را با ما در میان گذاشتند. بسیاری از ساکنان دهکده جهانی. حالا بیایید تصور کنیم که عده ای در این طرف دنیا و آن طرف دنیا خبر برخورد با یک ایرانی مسن را بشنوند. آن هم به جرم بالا بردن دست و پا زدن وسط بازار ماهی فروشان. آنها چطور هستند؟ آیا واقعاً باید بیشتر توضیح دهم؟ خوب چه کسی باعث شد که چنین تصویری از جامعه ایران و نظام مستقر در ایران به دنیا پخش شود؟ چرا کسی یقه اش را بر نمی دارد؟ چگونه می توان یک روزنامه نگار خوش شانس را به دلیل گزارش یک خبر که همه معتقدند درست است، تحت تعقیب قرار داد؟ چرا تصویری تاریک و وحشتناک از کشورش ارائه کرد و خواسته یا ناخواسته به رسانه های متخاصم دامن زد، اما هیچکس این افراد حراج گزار را نمی شناسد؟ .به آبروی این سرزمین زده اند، مهم است؟
اینکه عده ای به نام دفاع از نظام جمهوری اسلامی را معادل طالبان به دنیا معرفی می کنند اشکالی ندارد؟ یادتان هست سال ها با بهترین و نجیب ترین فیلمسازان ما به بهانه سیاه نمایی چه کردید؟ یادتان هست با رخشان بنی اعتماد که مشکلات اجتماعی را صادقانه و دردناک به تصویر می کشید چقدر مسخره بودید؟ انصافاً تلخ ترین فیلم های جشنواره تصویری تا این حد تیره و تار از وضعیت کنونی ارائه نکردند. همین اتفاقات یکی دو سال اخیر از گشت ارشاد تا تعطیلی کافه ها و دیدار با صادق بوغی را کنار بگذاریم و تمام تحقیر فیلمسازان و روزنامه نگاران و روشنفکران را به قول شما بگذرانیم. طرف دیگر. طرف دیگر. کدام یک اینقدر برای کشور هزینه دارد؟ که منجر به هرج و مرج شد؟ چه چیزی باعث لجبازی مردم شد؟ که باعث اعتراض همه جناح های سیاسی دلسوز شد؟ چه چیزی باعث شد که آبرو و حیثیت این سرزمین بی حرمتی شود؟
و در این میان چه بر سر مردم می آید؟ چه کسی به سوالات بی پایان شما پاسخ خواهد داد؟ چرا مردم باید در چنین برخوردهایی شما و خود را در یک جبهه ببینند؟ آیا کف زدن، آواز خواندن و پا زدن غیر ارادی و غیر ارادی است؟ یعنی اگر صادق بوغی به نیروهای عزت نفس پندار وصل بود باز هم این مشکلات را داشت؟ همه آنها را حفظ کرده اند و در روزهای اخیر بارها گفته اند که رقص نماینده رسمی جمهوری اسلامی در کنار برادران سعودی اشکالی ندارد، بلکه شادی یک مرد کوچه و بازار است که واقعا می تواند نشان دهنده باشد. اکثریت مردم ایران همه جا هستند. این تضادها ریشه اعتماد و همبستگی را می سوزاند. خشک می شوند نمی شود برای این گونه مفاهیم شعار همدلی و اتحاد داد و کلیپ و آهنگ تولید کرد اما اجرای ما در خیابان متفاوت است. ما نمی توانیم در خط مقدم قطب بندی های کاذب باشیم و تتلو را معیار خوبی و بدی امروز بدانیم و فردا با ساسی مانکن به عنوان نماد ابتذال رفتار کنیم. همین الان در آگهی های تایید شده توسط نهادهای رسمی چیزهایی شبیه آنچه ساسی می خواند می شنویم. ابتذال فقط در مورد الکسیس تگزاس صحبت نمی کند. آن آهنگ های سطحی، آن موسیقی های پیش پا افتاده، آن اصطلاحات و اصول گربه ای که ما را به یاد مانکن های جسور می اندازند و بدتر از مانکن های جسور هستند چیست؟
سال هاست که همه افراد مهم را از عرصه فرهنگ و هنر حذف کرده ایم و به یک مشت آدم ساده لوح و چاپلوس و مبتذل فضا داده ایم و بعد امیدواریم که اوضاع بهتر شود. تا به حال این خود مردم بوده اند که فضای زیادی به ابتذال نداده و با حمایت از صادق بوغی بازار مانکن های جسور را متوقف کرده اند. در آن لحظه در این بازار دسیسه، یک گرایش ورشکسته بدنام، همیشه طلبکار سیاسی، می کوشد تا آبادانی را فدای ابوالفضل کند و جای شاکی و متهم را عوض کند و تیترهایی بزند که: صادق بوغی ساسی مانکن را شکست داد. در حقیقت، زندگی دشوار است، کار کردن فوق العاده است، من به دنیا اهمیت می دهم.
