جدیدترین درمان های میاستنی گراویس

توسط دانیل دراچمن، دکتر، همانطور که به استفانی واتسون گفته شده است

میاستنی گراویس (MG) نزدیک به 100 سال است که قابل درمان است. در سال 1934، دکتر مری برادفوت واکر، پزشک اسکاتلندی، کشف کرد که داروی فیزوستیگمین عملکرد عضلات را در افراد مبتلا به این بیماری بهبود می بخشد.

در بیماری میاستنی گراویس، آنتی‌بادی‌های غیرطبیعی تعداد گیرنده‌های استیل کولین را روی سلول‌های عضلانی کاهش می‌دهند. برای عملکرد طبیعی عضلات به گیرنده های استیل کولین نیاز دارید. آنتی بادی ها در ارسال سیگنال شیمیایی از عصب به عضله ای که باعث انقباض عضله می شود، اختلال ایجاد می کنند.

امروزه، پیریدوستیگمین (Mestinon)، دارویی که از بستگان فیزوستیگمین است، برای کاهش سرعت تجزیه استیل کولین استفاده می شود. این دارو به علائم MG کمک می کند، اگرچه مشکل خود ایمنی زمینه ای را درمان نمی کند. یه جورایی شبیه بانداژه

ما همچنین داروهایی داریم که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند، از جمله استروئید پردنیزون، آزاتیوپرین (Imuran)، سیکلوسپورین (Sandimmune، Neoral)، مایکوفنیلات موفتیل (CellCept)، و تاکرولیموس (Prograf). این داروها به طور موثر با مشکل خود ایمنی مقابله می کنند. اما به دلیل عوارض جانبی آنها نیاز به نظارت دقیق و مدیریت دقیق توسط پزشک دارند.

پلاسمافرزیس، که به آن تبادل پلاسما نیز گفته می شود، برای افرادی استفاده می شود که به شدت بیمار هستند و به درمان های دیگر پاسخ نداده اند. در طی این روش، قسمت مایع خون (پلاسما) که حاوی آنتی بادی های غیرطبیعی است برداشته شده و جایگزین می شود. اخیراً، ما از ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIg) استفاده کرده‌ایم که تزریقی از آنتی‌بادی‌های خون خالص شده از اهداکنندگان است.

تیمکتومی

تیمکتومی جراحی برای برداشتن غده تیموس است. مدت زیادی است که وجود داشته است، اما تنها در سال 2016 یک مطالعه کامل تایید کرد که برای میاستنی گراویس کار می کند.

تیموس بخش مهمی از سیستم ایمنی است و در حدود 75 درصد از افراد مبتلا به میاستنی گراویس غیرطبیعی است. با برداشتن تیموس، یکی از منابع اصلی خودایمنی که باعث میاستنی گراویس می شود را از بین می برید. پس از جراحی تیمکتومی، بسیاری از بیماران به تدریج بهبود می یابند. تیمکتومی تنها درمانی است که گاهی به درمان منجر می شود.