بازار؛ گروه بین الملل: در مقاله ای از سیلویا بولتوک ، سایت Specialeurasia نوشت: پتانسیل غیر منتظره برای پیشرفت دیپلماتیک بین ایران و مصر ریشه در تغییر پویایی منطقه ای دارد ، به ویژه رویکرد اصلاح شده مصر به سوریه تحت رئیس جمهور السسی و روند گسترده آشتی. عربستان سعودی. اگرچه این دو کشور فاقد تراز ایدئولوژیک هستند ، اما منافع مشترک منطقه ای به عنوان یک نیروی محرک برای چشم انداز بهبود روابط در حال ظهور است.
ترجمه متن مقاله در زیر آمده است.
تماس تلفنی اخیر ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور ایران و عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهور مصر، لحظه مهمی است که بر ظهور احتمالی فصل جدیدی در روابط ایران و مصر تأکید می کند.
این تحول در پس زمینه روابط نزدیک تهران و ریاض که یک تغییر بزرگ منطقه ای است، صورت می گیرد. علاوه بر این، خاورمیانه با بحران عمیق ناشی از درگیری فلسطین و اسرائیل مواجه است که با عملیات نظامی تل آویو در نوار غزه تشدید شده است. گفتگوهای رهبران حاکی از ارزیابی مجدد استراتژیک روابط در مواجهه با این شرایط چالش برانگیز است و به تلاش های مشترک برای رسیدگی به نگرانی های مشترک منطقه ای و تقویت ثبات در خاورمیانه ناآرام اشاره می کند.
روابط بین ایران و مصر از زمان انقلاب اسلامی سال 1979 قطع شده است و تنها 11 سال بعد آنها در سطح دیپلماتیک از سر گرفته شده اند. علیرغم خوش بینی اولیه در دوران رهبری اخوان المسلمین مصر، اختلافاتی بر سر حمایت ایران از بشار اسد پدیدار شد. اما ابراهیم ریزی ، رئیس جمهور مصر ، عبدال فاتاه السیسی را در یک تماس تلفنی در 23 دسامبر 2023 به انتخاب مجدد خود تبریک گفت. گفتگو بین این دو شامل نه تنها موضوعات دو جانبه بلکه وضعیت ظریف در نوار غزه بود ، و این نشانگر تکامل تکامل است پویایی ژئوپلیتیک در منطقه
خاورمیانه، ایران و مصر
پتانسیل غیرمنتظره برای پیشرفت دیپلماتیک بین ایران و مصر ریشه در تغییر پویایی های منطقه ای دارد، به ویژه رویکرد تجدید نظر شده مصر در قبال سوریه در زمان رئیس جمهور السیسی و روند آشتی گسترده تر بین ایران و عربستان سعودی. اگرچه دو کشور فاقد همسویی ایدئولوژیک هستند، اما منافع مشترک منطقه ای به عنوان نیروی محرکه برای چشم انداز بهبود روابط در حال ظهور است.
با در نظر گرفتن حمایت تاریخی ایران از آرمان فلسطین و نگرانی های اخیر امنیتی در منطقه، رویارویی احتمالی تهران و تل آویو یک تهدید بزرگ برای ثبات خاورمیانه است.
در میان این تحولات، نقطه کانونی خاورمیانه، وضعیت نوار غزه است، جایی که هدف عملیات نظامی اسرائیل ریشه کنی حماس و جهاد اسلامی فلسطین در پی حملات سازماندهی شده توسط جنبش مقاومت اسلامی در 7 اکتبر 2023 است. با در نظر گرفتن شرایط ایران. حمایت تاریخی از آرمان فلسطین و نگرانی های اخیر امنیتی در منطقه، رویارویی احتمالی تهران و تل آویو تهدید بزرگی برای ثبات خاورمیانه است.
پیامدهای امنیتی فراتر از بازیگران درگیر خواهد بود و مصر خود را در پیوند عواقب احتمالی می بیند. مصر که مرز با اسرائیل و نوار غزه دارد ، مستقیماً تحت تأثیر هرگونه تشدید درگیری بین ایران و اسرائیل قرار خواهد گرفت. بنابراین ، تجدید روابط بین تهران و قاهره ابعاد استراتژیک را به خود می گیرد و به طور بالقوه به عنوان بازدارنده برای ادامه عملیات نظامی اسرائیل علیه نیروهای ایرانی در خاورمیانه عمل می کند.
از سوی دیگر، بهبود روابط ایران و مصر این پتانسیل را دارد که به ثبات منطقه ای و تقویت همکاری ها در جهان عرب و اسلام کمک کند. پویایی در حال تغییر در این چشم انداز پیچیده ژئوپلیتیکی بر پیوستگی کشورهای خاورمیانه و تعادل ظریف مورد نیاز برای هدایت ثبات منطقه تاکید می کند. بازگشایی احتمالی گذرگاه رفح چالشی چند وجهی برای مصر به همراه دارد که خطرات مرتبط با پویایی پیچیده منطقه ای و موقعیت ظریف رئیس جمهور السیسی بین متحدان غربی و اتحادیه عرب را به همراه دارد.
نگرانی در مورد نفوذ حماس در میان آوارگان فلسطینی با توجه به روابط تاریخی بین حماس و اخوان المسلمین، نهادی که با به قدرت رسیدن السیسی با مخالفت روبرو شد، لایه ای از پیچیدگی را اضافه می کند. مصر با ایجاد توازن ظریف بین تعهدات منطقه ای و نگرانی های امنیت داخلی، باید عواقب احتمالی تسهیل دسترسی به نوار غزه را به دقت بررسی کند.
نزدیکی پیش بینی شده بین ایران و مصر بعد دیگری ایجاد می کند و شبح تشدید تنش ها با اسرائیل را افزایش می دهد. تل‌آویو می‌تواند در پاسخ به تهدیدات محسوس برای منافع خود، استراتژی تهاجمی را تدوین کند که هم حضور نظامی ایران در خاورمیانه و هم نفوذ مصر در فلسطین را هدف قرار دهد.
رویارویی تل آویو و قاهره که ناشی از افزایش همکاری‌های ایران و مصر است، می‌تواند خطرات ژئوپلیتیک منطقه‌ای را تشدید کند و پیامدهای گسترده‌ای برای لجستیک و حمل‌ونقل محلی داشته باشد.
رویارویی تل آویو و قاهره که ناشی از افزایش همکاری‌های ایران و مصر است، می‌تواند خطرات ژئوپلیتیک منطقه‌ای را تشدید کند و پیامدهای گسترده‌ای برای لجستیک و حمل‌ونقل محلی داشته باشد. این تحولات می تواند اثر موجی داشته باشد و کل منطقه اوراسیا را تحت تأثیر قرار دهد و به رویکردی ظریف برای کاهش پیامدهای بالقوه نیاز دارد.
تحلیل سناریوهای روابط ایران و مصر
سناریوی خوش بینانه این است که تلاش های دیپلماتیک و میانجی گری منطقه ای موفقیت آمیز بوده و زمینه را برای بهبود تدریجی روابط ایران و مصر فراهم کرده است. این مسیر مثبت می تواند به طور قابل توجهی به افزایش ثبات در خاورمیانه کمک کند. قاهره ، که از لحاظ استراتژیک بین تهران و تل آویو واقع شده است ، می تواند نقش واسطه گر را به عهده بگیرد و گفتگو را تقویت کند و از وخامت بیشتر در منطقه جلوگیری کند. تراز موفقیت آمیز منافع دیپلماتیک نه تنها می تواند تنش های موجود را خنثی کند ، بلکه چارچوبی برای همکاری ایجاد می کند که پتانسیل تأثیر مثبت بر پویایی منطقه ای گسترده تر را دارد.
سناریوی تداوم وضعیت موجود علیرغم تبادلات دیپلماتیک اولیه: دستیابی به پیشرفت اساسی در روابط ایران و مصر دشوار است و هر دو کشور مواضع محتاطانه خود را حفظ می کنند. فقدان پیشرفت‌های ملموس ممکن است به دلیل اختلافات مداوم، پیچیدگی‌های منطقه‌ای مداوم یا فقدان اراده برای دستیابی به توافق در مورد موضوعات کلیدی باشد. این سناریو به معنای ادامه وضع موجود با چشم انداز محدود برای پیشرفت های چشمگیر در روابط دو جانبه است و منطقه را در وضعیت عدم اطمینان قرار می دهد.
سناریوی منفی به معنای تشدید تنش های منطقه ای است که عمدتاً ناشی از مسائل حل نشده مانند گذرگاه رفح است. این تشدید نه تنها چشم انداز بهبود روابط بین ایران و مصر را مختل می کند ، بلکه منجر به بی ثباتی بیشتر در خاورمیانه می شود. عواقب چنین بی ثباتی می تواند فراتر از بازیگران فوری گسترش یابد و به طور بالقوه کل چشم انداز ژئوپلیتیک خاورمیانه را به هرج و مرج فرو کند. این به نوبه خود می تواند محیطی را برای ظهور گروه های تروریستی و شرکت های نظامی خصوصی ایجاد کند و چالش های امنیتی را در سراسر منطقه تشدید کند.
دو روند حساس اخیراً در خاورمیانه شکل گرفته است: تغییر موضع اتحادیه عرب در قبال سوریه و ایران
باید گفت که بازگشایی احتمالی عبور از رافا ، یک چالش پیچیده را برای مصر ایجاد می کند و منعکس کننده تعادل ظریف بین پویایی منطقه ای و نگرانی های امنیتی داخلی است. رابطه تاریخی بین حماس و اخوان المسلمین لایه هایی از پیچیدگی را اضافه می کند و هنگام تسهیل دسترسی به نوار غزه ، نیاز به توجه دقیق دارد. نزدیکی پیش بینی شده بین ایران و مصر بعد دیگری را ایجاد می کند که احتمالاً تنش ها با اسرائیل را تشدید می کند. برای کاهش این خطرات ، نظارت مداوم بر روی چشم انداز ژئوپلیتیکی در حال تحول برای سازگاری و پاسخ دادن مؤثر با وقایع در حال ظهور ضروری است.
از دیدگاه وسیع تر ، اخیراً دو روند مهم در خاورمیانه پدید آمده است: تغییر در موضع لیگ عرب به سوریه و ایران. بلوک عرب اکنون رویکردی واقع بینانه مبتنی بر عمل گرایی و منافع اقتصادی را دنبال می کند. غلبه بر اصطکاک بین برخی کشورهای عربی و ایران برای ثبات و توسعه منطقه ضروری است. در مورد تهران، این سناریوی جدید کاملاً با استراتژی «همسایه خوب» دولت ریاست جمهوری منطبق است. این استراتژی مبتنی بر تلاشهای شدید دیپلماتیک برای برقراری ارتباطات حیاتی و تقویت روابط دو جانبه با کشورهای قفقاز ، آسیای میانه و خاورمیانه است.
