تمام گل هایی که «ون گوگ» کشید

مخاطب 24- گل و دسته گل از جمله تم های پرطرفدار است.ونسان ون گوگاین بود. هنوز مشخص نیست که چند پانل با موضوع دارد. گل نقاشی شده بسیاری از موزه های معروف در سراسر جهان حداقل یکی از نقاشی های گلی ون گوگ را در خود جای داده اند. البته برخی از نقاشی های ون گوگ، به عنوان مثال، در طول جنگ جهانی دوم نابود شدند، برخی دیگر از بین رفتند، و برخی دیگر هنوز در مجموعه های خصوصی نگهداری می شوند.

گل برای این هنرمند هلندی معانی زیادی داشت. اول از همه، گل ها انواع خاصی از احساسات و عواطف را بیان می کردند. آفتابگردان این نمادی از اشتیاق به زندگی، عشق به تابستان و قدردانی بود. این تابلوها منبع درآمدی نیز برای این هنرمند بود. در حالی که ون گوگ برای تامین مالی خود تلاش می کرد، نقاشی های زیادی از گل ها را خلق کرد که فروش آنها آسان تر بود. علاوه بر این، گل ها موضوع خوبی برای تمرین بودند و می توان گفت که این نقاشی ها بر ون گوگ در تکامل هنر تأثیر گذاشته اند. در نهایت خلق این تابلوها نوعی روان درمانی به کمک هنر بود.

گل آفتابگردان، معروف ترین گل های ون گوگ

بدون شک گل های آفتابگردان این هنرمند اولین تصویری است که از مجموعه نقاشی های گل «ون گوگ» به ذهن خطور می کند. اما آیا می توانید بگویید در این تصویر ذهنی چند گل در گلدان وجود دارد یا رنگ پس زمینه نقاشی چیست؟ احتمالا نه. زیرا چندین نسخه از این تم در قالب دو مجموعه نقاشی وجود دارد. «ون گوگ» چندین نسخه از یک موضوع را نقاشی می کرد. مجموعه دوم «آفتابگردان ها» احتمالاً مشهورترین و محبوب ترین مجموعه نقاشی های او در جهان است. مجموعه دوم او شامل هفت نقاشی است که پنج تای آنها همان دسته گل را در یک گلدان زرد نشان می دهد. این نقاشی ها بین سال های 1888 و 1889 و همزمان با اقامت ون گوگ در آرل خلق شدند. او این گل های آفتابگردان را برای تزئین اتاق مهمان که پل گوگن در آن اقامت داشت ایجاد کرد.

در ذهن ون گوگ، گل آفتابگردان نماد تابستان و اشتیاق به زندگی بود. به نظر این هنرمند گل آفتابگردان بازتاب مستقیم خورشید بود. این گل ها همچنین نماد دوستی، قدردانی و چرخه زندگی بودند.

پاریس در سال 1886

سال 1886 سال مهمی برای آثار هنری گل ون گوگ بود. در این سال بود که «ون گوگ» به پاریس رفت و موفق شد از موزه «لوور» دیدن کند. نقاشی های «اوژن دلاکروا» و طبیعت بی جان از جمله آثاری بود که در این موزه مورد توجه «ون گوگ» قرار گرفت. ون گوگ تصمیم گرفت که ایجاد نقاشی هایی با تم های گل، خریداران را جذب کند، بنابراین شروع به ساختن نقاشی هایی با تم های دسته گل رنگارنگ کرد.

متأسفانه، او در آن زمان شانس زیادی برای فروش آثار هنری سفالی خود نداشت. با این حال، این نقاشی ها بر تکامل هنری او تأثیر گذاشت. ون گوگ نه تنها نقاشی های دلاکروا، بلکه سبک و نظریه رنگ های او را نیز تحسین می کرد. به عنوان مثال، ون گوگ با الهام از این آثار، از ضربات قلم مو سریعتر و نرم تری در نقاشی های خود استفاده کرد.

اعتقاد بر این است که در تابستان 1886، ون گوگ بیش از 35 نقاشی با موضوع گل خلق کرد.

“گلدان از گل های ستاره و گلایول.”

این هنرمند در نقاشی‌های «گلدان گل‌های پرستاره و گلادیولی» و «بطری با گل صد تومانی و دلفینیوم آبی» دو رنگ مکمل قرمز و سبز را یکی کرده است. در نقاشی اول رنگ قرمز غالب است و در نقاشی دوم رنگ سبز رنگ اصلی است. طبیعت بی جان دیگری به نام «سبد بنفش» بر اساس تضاد رنگ زرد و بنفش ایجاد شد.

“بطری کوچک با گل صد تومانی و دلفینیوم آبی”

نمونه دیگری از اهمیت ترکیب رنگ ها در آثار ون گوگ را می توان در تابلوی “آفتابگردان با دانه ها” مشاهده کرد که در سال بعد کشیده شد. این بار کنتراست رنگ با استفاده از رنگ های آبی و نارنجی نشان داده شد.

علاقه ون گوگ به گل در هنر ژاپنی

برای ون گوگ، گل ها نیز وسیله ای برای ابراز تحسین بودند. هنر ژاپنی یکی از موضوعات مورد علاقه این هنرمند بود و او را خوشحال می کرد. «ون گوگ» خلق آثار هنری ژاپنی را آموخت و چندین اثر هنری با مضمون گل به سبک ژاپنی خلق کرد. این آثار هنری ترکیبی از نماد زندگی، عشق او به ژاپن، مهارت او در استفاده از رنگ و استفاده از روش های بدیع بود.

ون گوگ چندین نقاشی با الهام از ژاپن خلق کرد که دو مورد از آنها در موزه ون گوگ آمستردام نگهداری می شود. اولی «شکوفه بادام» است که شاخه ای را با گل های صورتی کوچک و ظریف روی زمینه آبی نشان می دهد. ترکیب بندی و خطوط سیاه به کار رفته در این نقاشی یادآور الگوی اثر هنری «سرزمین آفتاب سوزان» است، در حالی که می توان قلم موهای خاص ون گوگ را در این نقاشی تشخیص داد.

“شکوفه های بادام”

«ون گوگ» برادرش را بسیار دوست داشت و می دانست که بدون حمایت او نمی تواند به نقاشی ادامه دهد. تابلوی “شکوفه بادام” در واقع هدیه این هنرمند توانا به برادر عزیزش بود.

“ون گوگ” این تابلو را در فوریه 1890 در “سنت رمی دو پروونس” واقع در فرانسه کشید. با شروع فصل بهار درختان بادام در این منطقه شکوفا شدند. رنگ سفید گلبرگ های گل منظره زیبایی را در تقابل با هوای سرد و آسمان آبی ایجاد کرده بود و این تصویر تولد دوباره و آغاز زندگی جدید دقیقا همان چیزی است که «ون گوگ» در «درخت بادام گلی» به تصویر کشیده است. چارت سازمانی.

دسته گل برای هنر درمانی.

در اواخر عمرش، ون گوگ با مشکلات روانی دست و پنجه نرم کرد و تصمیم گرفت داوطلبانه خود را به آسایشگاه سن رمی دو پروونس بسپارد. او در آنجا به نقاشی ادامه داد و دوباره چند نقاشی گل خلق کرد.

“بنفشه”

او در سال 1889 «لیلاک» و «پروانه‌ها و شقایق‌ها» را خلق کرد. در اولین مورد، می‌توانید برس‌های معروف و رنگ‌های زنده او را ببینید. اما در شاهکار دوم، «ون گوگ» به موضوعی که قبلاً در مجموعه نقاشی های «آفتابگردان» دیده بودیم بازگشت: چرخه زندگی. در این نقاشی، برخی از شقایق ها در حال شکوفه دادن، برخی دیگر کاملاً شکفته و برخی دیگر در حال پژمرده شدن هستند.

“پروانه ها و شقایق ها.”

ست های پایانی

مجموعه نقاشی‌های نیلوفر و گل رز اثر ون گوگ را می‌توان مجموعه‌ای متشکل از چهار نقاشی دانست. «ون گوگ» تمام این نقاشی ها را در سال 1890 در آخرین روزهای اقامتش در آسایشگاه کشید.

همه این تابلوها از نظر ترکیب بندی و رنگ های متضاد یکسان هستند و حتی بوم های آنها نیز کاملا شبیه هم است. این نقاشی های طبیعت بی جان گل ها را در مراحل مختلف شکوفه نشان می دهد.

منبع: ایسنا