در این بیانیه که بعد از ظهر چهارشنبه در پایان اولین نشست سران دو طرف منتشر و نسخه ای از آن در سایت اتحادیه اروپا منتشر شد، آمده است: ما بر اهمیت تعامل دیپلماتیک با ایران برای کاهش تنش در منطقه و کاهش تنش در منطقه تاکید می کنیم. ما از ایران می خواهیم که مسیر تنش را در پیش بگیرد و به دنبال تمرکززدایی در منطقه باشد.
آنها همچنین تاکید کردند که به یک راه حل دیپلماتیک در رابطه با موضوع هسته ای ایران متعهد هستند. کشورهای صادرکننده این بیانیه بدون اشاره به مقصر اصلی وضعیت فعلی برجام و اقدامات ایران در چارچوب قانون راهبردی مجلس شورای اسلامی (قانون اقدام راهبردی رفع تحریم‌ها و حفظ منافع ایران) تأیید کردند. ملت: ما متأسفیم که پیشرفت‌های هسته‌ای ایران طی پنج سال گذشته، بازگشت به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) را به طور فزاینده‌ای دشوار کرده است.
سران اتحادیه اروپا و شورای همکاری خلیج فارس اعلام کردند که علیرغم همکاری های مستمر و گسترده ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی، ما از ایران می خواهیم که به تمام تعهدات پادمانی خود ذیل معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای پایبند باشد و به کاربرد پروتکل الحاقی بازگردید.
آنها با تکرار ادعاها درباره برنامه صلح آمیز هسته ای ایران، تصریح کردند: مصمم هستیم که ایران هرگز به سلاح هسته ای دست پیدا نکند. بر این اساس، ما بر اهمیت قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد و تعهد مستمر خود برای اطمینان از عاری بودن خلیج فارس و منطقه وسیع تر از سلاح هسته ای تاکید می کنیم.
آنها در بخشی از این بیانیه با تکرار ادعاهای واهی و بی اساس امارات در مورد جزایر سه گانه ایرانی در خلیج فارس، تصریح کردند: از ایران می خواهیم جزایر سه گانه امارات اعم از تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی را اشغال کند. که ناقض حاکمیت امارات متحده عربی و اصول منشور ملل متحد است.
ایران بارها ادعاهای مطرح شده در این زمینه را محکوم کرده و تاکید کرده است که جزایر سه گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک جزء لاینفک خاک و تمامیت ارضی ایران هستند و هرگونه اظهار نظر شخص ثالث در مورد آنها اساساً فاقد اعتبار و مردود است.
وزارت امور خارجه ایران پیش از این اعلام کرده بود: تکرار ادعاهای بی اساس امارات در مورد جزایر سه گانه ایرانی و صدور بیانیه های سیاسی در این زمینه بی اساس است و تأثیری بر وضعیت حقوقی این جزایر متعلق به ایران و اعمال حاکمیت جمهوری اسلامی ایران ندارد. جمهوری ایران بر سر جزایر مذکور.
اما در مورد ادعای برنامه صلح آمیز هسته ای کشورمان باید گفت که این موضوع در وهله اول با ابزاری سازی ناموجه آمریکا تحت نفوذ رژیم صهیونیستی بر اساس قطعنامه های سازمان ملل تبدیل به یک بحران غیرضروری شد. شورای امنیت شورا و همدستی تروئیکا. غربی ها قبل از امضای توافقنامه برجام، برنامه هسته ای ایران را بر اساس فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد به عنوان تهدیدی برای صلح و امنیت بین المللی معرفی کردند و سعی کردند با امنیتی کردن این مسئله، راه حل آن را با اقدامات نظامی و تحریم مرتبط کنند.
در نتیجه تلاش های مذبوحانه آنها، پرونده هسته ای ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی PMD (مخفف ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران) نام گرفت و غربی ها تا آنجا که ممکن بود سعی کردند نشان دهند که اقدامات مختلف علمی و صنعتی ایران تلاش هایی با هدف تولید تسلیحات هسته ای صورت گرفته است
در عین حال کارشناسان بین‌المللی هسته‌ای دریافتند که پرونده هسته‌ای ایران بسیار جدی است و امکان حل آن جز با روش‌های سخت و پرداخت هزینه‌های سنگین توسط ایران وجود ندارد، اما این پرونده در سال 94 بسته شد و آژانس به طور رسمی به این موضوع رسیدگی کرد. . در قطعنامه تایید شده به این ترتیب سند و تمسخری که برای خطاب به ایران در حوزه نظامی و امنیتی بود از دست غربی ها ربوده شد.
پس از امضای برجام در سال 2014 با هدف لغو تحریم‌های ظالمانه، ایران به‌عنوان یک کشور مسئول، بدون مشکل به تعهدات خود عمل کرد و این موضوع در 16 گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تأیید شد. اما پس از ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید، تحریم هایی که به دلیل برجام برداشته شده بود، با تصمیم یکجانبه وی مبنی بر خروج از این توافق در 18 می 2018 (8 مه 2018) دوباره برقرار شد.
جمهوری اسلامی ایران در سال 2018 مکانیسم حل اختلاف در کمیسیون مشترک برجام را در سطح وزرای امور خارجه اعضای باقیمانده این توافق فعال کرد. در نتیجه این نشست با صدور بیانیه ای، طرف های برجام 11 تعهد برای جبران خسارات اقتصادی ناشی از اقدام یکجانبه آمریکا را پذیرفتند.
اما اجرای نامتوازن این توافق از یک سو و فشارهای ناشی از اعمال و تشدید تحریم های یکجانبه آمریکا از سوی دیگر، شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را بر آن داشت تا تصمیماتی را برای توقف اجرای آن اتخاذ کند. اقدامات گام به گام پذیرفتن داوطلبانه تعهدات هسته ای با دادن فرصت های 60 روزه برای دیپلماسی.
ایران تا یک سال پس از خروج آمریکا از برجام به تمامی تعهدات خود در این توافق عمل کرد تا کشورهای اروپایی که قول جبران آثار خروج واشنگتن از این توافق را داده بودند، بتوانند به این وعده عمل کنند. اما با توجه به اینکه کشورهای اروپایی به وعده های خود عمل نکرده اند و ایران نیز تعهدات خود در چارچوب برجام را چند مرحله کاهش داد.
پس از روی کار آمدن جو بایدن در ژانویه 2021، دولت دموکرات جو بایدن اقدام یکجانبه دولت قبلی آمریکا برای خروج از توافق با ایران و گروه 1+5 را محکوم کرد، اما هرگز هیچ گام معتبری برای جبران سیاست های نادرست دولت ترامپ برنداشت.
در 8 دور مذاکرات وین، ایران نهایت شجاعت و بصیرت خود را با پذیرفتن گفت‌وگو درباره حفظ برجام نشان داد و امیدوار بود طرف‌های غربی متقابلاً رویکردی مسئولانه اتخاذ کرده و مسیر تحریم‌های غیرقانونی را تغییر دهند. اما تجربه مذاکرات نشان داد که به همان اندازه که باراک اوباما (رئیس جمهور سابق آمریکا) برای انعقاد برجام و دونالد ترامپ آماده فسخ این توافق بود، جو بایدن (رئیس جمهور آمریکا) اراده لازم برای تصمیم گیری را نداشت. در این مورد و به همین دلیل مذاکرات وین به تعویق افتاد.
ایران به عنوان یک کشور مسئول همواره اعلام کرده است که آماده انعقاد توافقی با ثبات و قابل اعتماد است که تحریم ها را به صورت تضمینی رفع کند و در آینده به عنوان اهرم فشار علیه ایران عمل نکند.
