نوشته اولگا اروین، همانطور که به کارا مایر رابینسون گفته شده است
تاریخ دقیقی که فهمیدم HIV مثبت هستم را به خاطر ندارم، اما اولین صحبتی که با دکترم داشتم را به خوبی به یاد دارم. او تشخیص داد که من مبتلا به ایدز هستم و گفت که من فقط 3 ماه دیگر زنده هستم زیرا تعداد سلول های T من کمتر از 10 بود. این در سال 1999 بود.
وقتی بالاخره یک متخصص بیماری های عفونی را در یک کلینیک جدید در منطقه خود پیدا کردم، به من گفتند که با دارو می توانم زندگی طولانی و کاملی داشته باشم. من الان 54 هستم
در سال 2000 درمان را شروع کردم. من از آن زمان چندین رژیم مختلف را دریافت کرده ام، اما اکنون یک بار ویروسی غیرقابل شناسایی دارم.
وزن طبیعی من قبلاً حدود 190 یا 200 پوند بود، اما وقتی تشخیص داده شد، حدود 160 پوند وزن داشتم. حدود 6 ماه پس از شروع درمان، 40 پوند اضافه کردم و به وزن طبیعی خود برگشتم. من در این وزن باقی ماندم تا زمانی که برنامه دارویی متفاوتی را شروع کردم.
بعد از شروع درمان، وزنم خیلی بالا رفت و به 230 پوند رسید، که الان اینجا هستم. وقتی به رژیم فعلی ام تغییر پیدا کردم، دیگر وزن اضافه نکردم، اما وزنم را هم کم نکردم.
بیشتر وزن اضافی در ناحیه شکم من است. من باید پیراهن هایم را دو سایز بزرگتر از کتفم بپوشم. وقتی لباس میخرم باید ترکیب و تطبیق زیادی انجام دهم. اگر لباس بخرم، آنها را تغییر می دهم یا از کسی می خواهم آنها را برای من بسازد. به سختی می توان لباسی را پیدا کرد که مناسب من باشد، و همیشه هزینه بیشتری برای داشتن لباس مناسب است.
من با دکترم در مورد افزایش وزنم زیاد صحبت کرده ام. او همیشه به من می گوید که شیوه غذا خوردنم را تغییر بده و بیشتر ورزش کنم. من شرایط سلامتی دیگری دارم که وزن اضافی را حتی خطرناک تر می کند.
دکترم توصیه کرد که برای کنترل دیابت و تغییر عادات غذایی و ورزش به یک مشاور مراجعه کنم. اما ایجاد تغییرات برای من آسان نبوده است.
