بیانیه باشگاه پرسپولیس پس از محرومیت خبیری و پیروانی: چرا وقتی اتهاماتی به پرسپولیس و خود فدراسیون وارد شد، واکنشی نشان ندادید؟

باشگاه پرسپولیس با صدور اطلاعیه ای به محرومیت مدیر فنی و عضو هیئت مدیره تیم فوتبال پرسپولیس واکنش نشان داد.

در این آگهی آمده است؛ کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال با صدور حکمی افشین پیروانی و حسین خبیری را به مدت 20 روز تا رسیدگی به این پرونده محروم کرد.
به نظر می رسد؛ کمیته اخلاق نسبت به اظهارات مسئولان و مسئولان پرسپولیس حساس است چرا که وقتی با اظهارات و روش های مختلف اتهام و توهین از سوی دیگران مطرح می شود، شاهد چنین واکنش هایی نیستیم!
آیا این اختلاف نظر از نظر کمیته اخلاق منصفانه و اخلاقی تلقی می شود؟ جامعه فوتبال ایران چطور؟
هفته های پایانی لیگ را به خوبی به یاد داریم. نظرات را هم به یاد داریم. یادمان می آید که بازیکنان و مسئولان تیم های رقیب در زیر سوال بردن برتری پرسپولیس چه مسائلی را مطرح کردند. در چند مورد از جمله یکی از بازیکنان تیم های رقیب، او به طور کامل از خط قرمز عبور کرد و پشت پرده صحبت کرد. مربیان تیم های رقیب اظهارات کذبی می کردند که همان اتهام و توهین بود. اتهامات مستقیمی به فدراسیون، سازمان لیگ و داوران وارد شد، پس چرا محرومیت، محرومیت و حکم صادر نشد؟ چرا هر بار که صدایی از تخت جمشید می آید شاهد این برخوردهای چکشی هستیم؟
چرا قوانینی که به هر دلیل آشکارا بین تیم ها تبعیض قائل شده و دست و پای برخی باشگاه ها را به نفع باشگاه های دیگر بسته اند، در مقابل چنین برخوردهای خشن مورد انتقاد قرار می گیرد؟ مشکل اصلی این است که مسئولان فوتبال متهم شده اند یا مشکل اصلی این است که منافع مردم و باشگاه ها به خطر افتاده است زیرا هر کاری کرده اند دستشان در حد وظیفه نبوده است. خواسته های شما. صحبت از افرادی است که خود را پدرخوانده فوتبال و لیگ می دانند و نباید برخلاف میل آنها صحبت کنید.
این موضوع زمانی آشکارتر می شود که یکی از اعضای هیات مدیره باشگاه پرسپولیس با چنین حکمی مواجه می شود و عدم اجرای صحیح این قانون را چالش اصلی خود می داند و مهر تایید خود را بر خود قانون می گذارد. . همچنین کلیت قانون سقف بودجه در صورت وجود ابزار اجرایی برای همه باشگاه ها را تایید می کند و با وجود این با حکم تعلیق مواجه شده است. در واقع از قانون وضع شده توسط فدراسیون حمایت می کند و بر اجرای بدون تبعیض آن توسط همه باشگاه ها اصرار دارد. آیا چنین رویکردی سزاوار چنین تصمیمی است؟ یا اینکه این رای ریشه در برخورد او با افراد خاصی در برخی باشگاه ها در گذشته دارد. با این حکم در واقع طرفدار قانون مجازات شده است و طبیعی است که اجرای خودسرانه و گزینشی هر قانونی بیشترین آسیب را به آن قانون وارد می کند. بدون این آسیب شناسی ها چگونه می توان انتظار اجرای صحیح قانون را داشت؟ بنابراین ما واقعاً حکم صادر شده را درک نمی کنیم.
در این میان افشین پیروانی چه گفت؟ اگر باشگاه‌هایی مثل پرسپولیس و استقلال محکوم به اجرای این قانون شوند و سایر باشگاه‌ها راه فرار داشته باشند و فدراسیون ابزاری برای جلوگیری از دور زدن قانون نداشته باشد، با آنچه می‌گوید فرق می‌کند. آیا افراط گرایی رخ می دهد و منجر به تضعیف برخی باشگاه ها به نفع سایر باشگاه ها می شود؟
آیا این محکومیت را باید اینگونه بفهمیم که فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ در مرحله اول و کمیته اخلاق و کمیته انضباطی در مرحله بعد به همه باشگاه ها ضمانت می دهند که برای جلوگیری از تخلفات قانونی راه حلی بیابند و اجرا کنند؟ اگر اینطور است چرا مسئولان فوتبال در بیانیه رسمی خود خلاف این را گفته اند و خود را پلیس و غیره نمی دانند؟ وقتی اینها را می گویند، نگرانی اشکال دارد؟
با کدام معیار اخلاق و عدالت، ابراز ناراحتی و نگرانی از این موضوع جرم است و فردی که احتمال ارتکاب تجاوز و جنایت زیاد است، مصون است؟ آیا او فقط به این دلیل است که دزدی نکرده است؟ اگر کسی نمی خواهد عروسک این شاه و پدرخوانده را بگیرد وظیفه ما چیست؟
موارد زیادی از افترا و توهین از سوی دیگران وجود دارد که ندیدیم دستگاه های قضایی فوتبال از جمله کمیته اخلاق حساسیت نشان دهند اما اکنون که بحث مطرح شده قوانینی وضع شده و آن قوانین اصل قانون را نادرست بیان می کند. ایجاد یک زمین بازی مساوی، همه دست به کار می شوند.
از روزی که پرسپولیس عنوان قهرمانی را به دست آورد و به گواه تعداد زیادی از اعضای دیگر تیم های مدعی، به شایستگی آن را به دست آورد، آیا عوامل باشگاه هایی که در طول دوره قهرمانی مدعی بودند کمتر به طعنه و تمسخر پرداخته اند؟ آیا در این شوخی ها تهمت و افترا به عوامل و پایه های اصلی فوتبال کم بوده است؟ پس چرا کمیته اخلاق نسبت به آنها واکنش نشان نداد و حساسیتی نداشت؟ این مصونیت برای دیگران از کجا می آید؟ این قداست بعضی ها که باعث می شود به محض جرأت چنین دعوای را باور کنند، ریشه در کجا دارد؟
یا در موردی دیگر سرمربی یکی از تیم ها در گفت و گو با خبرنگاران انتقادات مشابهی را درباره محدودیت های مالی نقل و انتقالات مطرح کرد اما کمیته اخلاق واکنشی نشان نداد. البته نمی خواهیم بگوییم که اتفاقات مشابهی برای سرمربی آن تیم مدعی خواهد افتاد. مشکل ما یک سقف و دو هوا است. آن سرمربی گفته بود این مشکلات.[قوانین] برای حمله به استقلال است، تیم هایی که الان بازیکن می گیرند این آیین نامه را رعایت نمی کنند. این مسائل تیم ما را تحت تأثیر قرار می دهد تا نتوانیم افراد مورد نظر خود را بدست آوریم.»
حالا با فرض اینکه پرسپولیس مجبور شود سکوت کند تا برخی از باشگاه ها هر چه می خواهند برای قهرمانی انجام دهند، نظر شما این است که قانون و این قانون به شکلی که هست وضع شده است؟ اجرا شده، شرط برابری است و شرایط مساوی بین باشگاه ها باعث حذف رقابت شده است. آیا این امر اخلاقی و مطابق با روح قانون است؟