به گزارش خبرنگار بازار، برنج لنجان در استان اصفهان، سابقه کشت ۵۰۰ ساله دارد و به نوعی به دلیل سابقه زیاد، کم آبر بودن و رقم خاص آن که در هیچ نقطه دیگری قابل کشت نیست، جزو میراث معنوی اصفهان محسوب می‌شود.
از سویی اصفهان از گذشته های دور تاکنون تامین کننده بخش عمده محصولات کشاورزی کشور حتی در شرایط کم آبی بوده است به نوعی که نمی‌توان از تامین محصولات کشاورزی از این استان چشم پوشی کرد.
در طول سالهای گذشته به دلیل شرایط خاص آبی کشور این موضوع مطرح شد که در هیچ استانی به جز استانهای شمالی کشور برنج کشت نشود؛ البته برنج لنجان داستان جداگانه‌ای از این موضوع دارد چراکه هم قابل کشت در دیگر استانها نیست و یکی از دلایل این موضوع اتفاق کم آب بر بودن آن هم نسبت به دیگر ارقام برنج و هم دیگر محصولات باغی است و هم به دلیل کیفیت مرغوب آن هنوز مردم این استان و برخی استانهای دیگر تمایل به استفاده از آن دارند.
متاسفانه آنچه موجب کاهش کشت این محصول در سالهای گذشته شده، هم صحبتهای غیرعلمی درباره نسبت دادن درصد زیاد بیماری«ام. اس» در استان به این نوع خاص از برنج بود که از نظر علمی رد شده است و به نوعی شیطنت رسانه‌ای شباهت داشت و در ادامه همین نوع اشتباهات و کج فهمی‌ها، صحبتهای غیرکارشناسانه درباره آب بر بودن این برنج حاشیه ساز شد و این در حالی است که برنج‌کاری در لنجان یک سوم برنج‌کاری در فیروزآباد و خوزستان آب مصرف می‌کند.
زایش آب از ویژگی‌های خاص اراضی شهرستان لنجان
ضیا کاظمی کارشناس کشاورزی در این زمینه به خبرنگار بازار می گوید: زایش آب از ویژگی‌های خاص اراضی شهرستان لنجان است، کشاورزان لنجانی نیز بارها از شرکت آب منطقه‌ای درخواست کرده‌اند تا با اندازه‌گیری اختلاف دبی آب رودخانه در ورودی به شهرستان لنجان و خروجی آن صحت این ادعا را بررسی کند اما شرکت آب منطقه‌ای هیچ زمان به صورت رسمی نتیجه این بررسی‌ها را منتشر نکرد.
وی ادامه داد: در این راستا حمایت از کشاورزان در این زمینه می توانست با توجه به کیفیت و طعم خاص این برنج و سابقه صادراتی این محصول، توسعه اقتصادی خوبی برای استان درپی داشته باشد که متاسفانه مورد بی توجهی بوده است.
در این زمینه مهرداد مرادمند رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان اصفهان در گفت و گو با خبرنگار بازار اظهار کرد: مصرف آب برنج اصفهان کمتر از دیگر محصولات است به نوعی که بسیاری از محصولات باغی در این راستا آب بیشتری مصرف می‌کنند.
وی افزود: برنج اصفهان دوره رشد کوتاهی نیز دارد که دو تا دو ماه و نیم به طول می‌انجامد و در این دوره کوتاه مدت آب بسیار کمتری نسبت به برخی محصولات باغی مصرف می کند که بر سر کوه کاشته شده و تا ۹ ماه در سال نیازمند آبیاری و آبرسانی، آن هم در چنان شرایط ویژه‌ای است.
سابقه کشت ۵۰۰ ساله برنج لنجان و حق‌آبه در طومار شیخ بهایی
رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان اصفهان با اشاره به اینکه پیش از این سطح زیر کشت برنج در حوضه زاینده رود ۲۲ هزار هکتار بوده که اکنون به سه تا چهار هزار هکتار رسیده است، تاکید کرد: قدمت کشت برنج در این منطقه به ۵۰۰ سال می رسد و اسناد تاریخی درخصوص اراضی شالیزاری در این خطه وجود دارد به نوعی که کشاورزان حتی در طومار شیخ بهایی نیز دارای حق‌آبه هستند.
وی گفت: البته اراضی شالیزاری باقیمانده در مابین صنایع اصفهان به دلیل خرده مالکی بودن حفظ شده است مگرنه سود ساخت وساز در این منطقه بیشتر از کشت برنج است.
مرادمند تاکید کرد: از سویی باید به این نکته دقت کنیم که مناطقی که در آن هنوز برنج کشت می شود، هم سطح با رودخانه زاینده‌رود است و به همین دلیلی به این ترتیب هیچ کشت دیگری به جز برنج در آن‌ها ممکن نیست تا کشاورزان بتوانند جایگزین کرده و از منفعت آن بهره مند شوند.
