به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این قورباغه و رفتارش کاملاً حیرتانگیز است، از چنگالهای استخوانی عجیب و غریبش گرفته تا روند وحشیانه مجبور کردن خود به سوراخ کردن پوستش و حتی برآمدگیهای عجیب و غریب «مودار» که بیشتر بدنش را پوشانده است.
بیشتر بخوانید:
قورباغه های مودار که با نام های «قورباغه های گرگ» یا «قورباغه های وحشتناک» نیز شناخته می شوند. شاید یکی از غیرمعمول ترین و از نظر بصری خیره کننده ترین حیوانات در جهان باشد. حال بیایید نگاهی عمیق به قورباغه مودار، مکانیسمهای دفاعی باورنکردنی آن و آنچه میتوانیم از سبک زندگی غیرمعمول آن بیاموزیم، بیاندازیم.
قورباغه مودار که بومی جنگل های گرم و مرطوب کامرون و تعداد انگشت شماری از کشورهای آفریقایی اطراف است، تنها گونه از جنس خود، Trichobatrachus است. قورباغه های گوشتخوار برای مدتی “تا سال 1900!” آنها به دلیل ماهیت منزوی خود ناشناخته ماندند.
اگرچه مادههای این گونه شبیه قورباغههای معمولی به نظر میرسند، اما نرها پاپیلاهای پوستی یا برآمدگیهای مو مانند روی پهلوها و پاهای عقب دارند. این پاپیلاها فقط در فصل تولید مثل قورباغه ها ظاهر می شوند. اکنون محققان بر این باورند که پاپیلاها دارای شریان هایی برای کمک به تنفس هستند!
قورباغه های مودار بیشتر عمر خود را در خشکی می گذرانند، اما تخم های خود را در آب کم عمق می گذارند. نرهای این گونه تمایل بسیار کمی از بچه های خود دارند. نرها در آب می مانند و از تخم ها تا زمان بیرون آمدن از تخم محافظت می کنند و از موهای خود برای کمک به جذب اکسیژن بیشتر استفاده می کنند.
این گونه در حال حاضر به عنوان در خطر انقراض طبقه بندی نمی شود، اگرچه از دست دادن زیستگاه متأسفانه تعداد آن را کاهش داده است. آنها همچنین معمولاً توسط افراد قبیله محلی که معمولاً آنها را با نیزه شکار می کنند خورده می شوند.
آیا قورباغه های مو دار پنجه دارند؟
جالب اینجاست که قورباغه های مو دار پنجه دارند. جدا از بدن پرموی نرها، قورباغه های مودار به خاطر چنگال های جمع شونده خود که برای دفاع از آنها استفاده می کنند، شناخته شده اند. چنگال های قورباغه مودار به جای اینکه مانند بیشتر پنجه های حیوانات از کراتین ساخته شده باشند، از استخوان واقعی ساخته شده اند! این برجستگی های تیز معمولا در پوست پوشانده شده و توسط تکه های ضخیم کلاژن به گره های استخوانی کوچک متصل می شوند.
قورباغه این برجستگی های استخوانی را در صورت لزوم برای دفاع آشکار می کند. سپس پوست پاره شده را ترمیم میکنند و به آرامی پنجهها را جمع میکنند و آنها را در یک پوشش محافظ میپوشانند تا دوباره مورد نیاز باشند. و جای تعجب نیست که آنها را قورباغه های ولورین می نامند! ندول های استخوان و کلاژن به تدریج اصلاح می شوند تا از پنجه ها محافظت کنند تا زمانی که قورباغه نیاز به استفاده مجدد از آنها داشته باشد.
اکنون می دانیم که از پنجه قورباغه های مودار عمدتاً برای دفاع از خود استفاده می شود. با این حال، نظریه های دیگر نشان می دهد که قورباغه ها همچنین از آنها برای گرفتن صخره ها و سطوح دیگر برای بالا رفتن و شنا کردن استفاده می کنند. این همچنین می تواند برای قورباغه های نر مفید باشد زیرا آنها از تخم های خود محافظت می کنند.
در حالی که بسیاری از گونه های دوزیستان دارای خواص احیا کننده هستند، توانایی های احیا کننده قورباغه های مودار واقعا منحصر به فرد است. هر بار که از برجستگی های استخوانی و پنجه مانند خود استفاده می کنند، باید پدهای انگشت پا را دوباره سوراخ کنند. با جمع شدن پنجه ها، بدن قورباغه برای ترمیم بافت آسیب دیده کار می کند. این یک پوشش جدید از پوست محافظ برای پنجه ها ایجاد می کند و رشته های کلاژن دوباره به هم می چسبند تا زمانی که قورباغه دوباره احساس خطر کند و کل روند دوباره شروع شود.
نیازی به گفتن نیست که این پنجه ها یک مکانیسم دفاعی غیرعادی در میان قورباغه ها هستند. قورباغه مودار می تواند شکارچیان خود را غافلگیر کند زیرا چنگال هایش اغلب درست زیر پوست انگشتان پا است. بیشتر گونه ها به پوست سمی خود یا سادگی پاهای بلند و انعطاف پذیر خود برای پریدن از شکارچیان متکی هستند.
اما آیا واقعا این قورباغه ها مو دارند؟
قورباغه های مودار نام خود را به این دلیل گرفته اند که به نظر می رسد روی پوست خود مو دارند. با این حال، “موهای” قورباغه مودار موهای واقعی نیستند، بلکه پاپیلاهای پوست هستند. فقط نرهای این گونه در فصل تولید مثل قورباغه به طور موقت آنها را دارند. این پاپیلاها دارای شریان های نازکی در داخل هستند که بسیاری از محققان معتقدند که به قورباغه ها کمک می کند تا اکسیژن دریافت کنند، به خصوص زمانی که نرها از تخم های ماده در نزدیکی سطح آب محافظت می کنند.
مانند پنجه های قورباغه مودار که در واقع استخوان هستند، موهایش که اصلا از مو ساخته نشده اند، کمی پیچیده تر از آن چیزی است که به نظر می رسد. برای سالیان متمادی، “مو” قورباغه نر برای زیست شناسان و محققان حیوانات معمایی بود.
پاپیلاهای پوستی به جای اینکه مانند مو عمل کنند، دارای شریان های نازکی هستند. قورباغه های نر از این رگ های خونی برای جذب اکسیژن بیشتر و در عین حال محافظت از تخم های ماده استفاده می کنند. شریان ها مانند اکثر آبشش های قورباغه عمل می کنند. این برای نرها بسیار مفید است، زیرا آنها باید چندین روز در آب در نزدیکی تخم ها باقی بمانند تا زمانی که از تخم خارج شوند.
این قورباغه ترسناک گوشتخوار است.
قورباغه های مودار گوشتخوار هستند و عمدتاً حشرات و نرم تنان مانند راب و حلزون ها را می خورند. اگرچه آنها از پنجه های خود برای دفاع از خود استفاده می کنند، اما قورباغه های مودار معمولاً از آنها برای گرفتن طعمه استفاده نمی کنند. این به احتمال زیاد به این دلیل است که طعمهاش به اندازهای کوچک و ضعیف است که قورباغه مجبور نیست هر بار که به غذا نیاز دارد، فرآیندی مانند گرگ و استخوان خرد کردن قورباغه را طی کند.
مانند اکثر قورباغه های گوشتخوار، قورباغه های مودار عمدتاً حشرات کوچک و بندپایان را می خورند. قورباغه های مودار بلافاصله پس از تولد خودکفا هستند. این عمدتا به دلیل بدن قوی و عضلانی قورباغه ها و ردیف دندان های تیز است.
همانطور که قورباغه ها بالغ می شوند، عادات شکار و تغذیه آنها نسبتا آرام و شبیه به اکثر قورباغه های دیگر است. به عبارت دقیق تر، آنها طعمه خود را دنبال می کنند و تقریباً هر چیزی را که در دسترسشان باشد می خورند. به جای استفاده از چنگال برای گرفتن طعمه، ممکن است برای گاز گرفتن طعمه به دندان های خود تکیه کنند.
آبنما: AZANIMALS
227323