به گزارش خبرآنلاین، اگزما یک بیماری پوستی است که به دلایل مختلفی بروز می کند و باعث خارش، قرمزی، تورم و لایه برداری لایه بیرونی پوست می شود. این بیماری مزمن پوستی که با نام درماتیت آتوپیک نیز شناخته می شود، از هر پنج کودک در کشورهای صنعتی یک کودک را تحت تاثیر قرار می دهد.
سلامت نیوز در خبری نوشت: عواملی مانند رژیم غذایی سرشار از مواد فرآوری شده و قرار گرفتن در معرض مواد شوینده و برخی مواد شیمیایی خطر ابتلا به اگزما را افزایش می دهد. زندگی در کنار کارخانه ها، جاده های اصلی یا آتش سوزی جنگل ها نیز از عواملی هستند که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند. در خانه، قرار گرفتن در معرض رنگ، مواد پلاستیکی، دود سیگار یا پارچه های مصنوعی مانند اسپندکس (نوعی الیاف مصنوعی)، نایلون و پلی استر می تواند باعث این عارضه شود.
محققان بیشتر روی نقش ژنتیک در این بیماری تمرکز کرده‌اند، اما ژن‌ها بهترین گزینه برای پیش‌بینی اگزمای کودک نیستند، بلکه محیطی که کودک سال‌های اول زندگی را در آن سپری می‌کند بسیار مهم است.
برای اینکه بفهمند چه تغییرات محیطی باعث اگزما می شود، محققان در ایالات متحده به مناطقی از کشور رفتند که میزان اگزما بسیار بالاتر از میانگین ملی بود. آنها سپس داده‌های پایگاه‌های اطلاعاتی آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده را بررسی کردند تا ببینند کدام مواد شیمیایی در آن مناطق رایج‌تر است.
در مورد اگزما، علاوه بر بیماری های آلرژیکی که معمولاً با آن همراه است (حساسیت به کره بادام زمینی و آسم)، دو دسته از مواد شیمیایی بسیار موثر هستند: دی ایزوسیانات ها و زایلن.
دی ایزوسیانات ها برای اولین بار در دهه 1970 در ایالات متحده برای تولید اسپندکس (نوعی الیاف مصنوعی)، فوم بدون لاتکس، رنگ و پلی اورتان (پلیمر) توسعه یافتند. تولید زایلن همزمان با تولید پلی استر و سایر اقلام افزایش یافت.
بخش فعال شیمیایی دی ایزوسیانات ها و مولکول های زایلن نیز در دود سیگار و آتش سوزی جنگل ها یافت می شود. پس از سال 1975، زمانی که همه خودروهای جدید به فناوری جدیدی مجهز شدند که گازهای خروجی اگزوز را به مواد شیمیایی کمتر سمی تبدیل می کرد، ایزوسیانات و زایلن راه خود را به اگزوز خودروها باز کردند.
طبق تحقیقات، قرار گرفتن موش ها در معرض ایزوسیانات ها و زایلن می تواند به طور مستقیم فعالیت گیرنده های دخیل در احساس خارش، درد و دما را افزایش داده و باعث تحریک و تحریک اگزما، خارش و التهاب شود. این گیرنده‌ها در موش‌هایی که رژیم غذایی ناسالم داشتند، فعال‌تر بودند.
بدن انسان از میلیون ها میکروارگانیسمی که روی پوست زندگی می کنند پوشیده شده است که میکروبیوم پوست نامیده می شود. این میکروارگانیسم ها انواع خاصی از چربی ها (لیپیدها) یا روغن ها را تولید می کنند که پوست را در یک محیط سرپوشیده نگه می دارد و از ورود آلودگی جلوگیری می کند. سرامیدهای خانواده لیپیدها نقش محافظتی مهمی در پوست دارند.
مقدار سرامیدها و ترکیبات مربوط به آن در پوست نوزاد در هفته های اول زندگی می تواند پیش بینی کننده ثابت و قابل توجهی برای ابتلا یا عدم ابتلا به اگزما باشد. هر چه میزان سرامید در پوست شما کمتر باشد، احتمال ابتلا به اگزما بیشتر می شود.
محققان باکتری های مفید پوست را که مستقیماً سرامیدها را تولید می کنند در معرض ایزوسیانات ها یا زایلن قرار دادند و دریافتند که این باکتری ها تولید سرامیدها را متوقف کرده و در عوض اسیدهای آمینه ای مانند لیزین تولید می کنند که به باکتری ها در مبارزه با سموم کمک می کند، اما مزایای سلامتی سرامیدها را ندارند. .
محققان سپس ورقه های ساخته شده از ایزوسیانات یا زایلن و تأثیر آنها بر باکتری های پوست را بررسی کردند و دریافتند که باکتری های مضر روی نایلون، اسپندکس و پلی استر رشد می کنند، اما نمی توانند روی پنبه یا بامبو زنده بمانند. باکتری هایی که به حفظ سلامت پوست کمک می کنند می توانند روی هر پارچه ای زندگی کنند، اما مانند آلودگی هوا، میزان چربی های مفید آنها در مقایسه با چربی هایی که روی پارچه های نخی رشد می کنند به نصف کاهش می یابد.
برای افزایش تعادل میکروبیوم پوست (باکتری های مفید) باید از محصولاتی که از رشد باکتری های سالم پوست جلوگیری می کنند خودداری کرد. اینها شامل برخی از محصولات مخصوص مراقبت از پوست، شوینده ها و پاک کننده ها می شود. برای کودکان زیر چهار سال، به ویژه توصیه می شود از دود سیگار، پارچه های مصنوعی، فوم های بدون لاتکس، پلی اورتان ها و برخی رنگ ها خودداری کنند.
۲۳۳۲۱۷
