یکی از مهم ترین کاربردهای آویشن در بیماری های تنفسی است. آویشن درختچه ای کوتاه و منشعب است. شاخه های علفی آن در بالای ساقه با برگ پوشیده شده است. آویشن می تواند در درمان اختلالات قاعدگی و تسکین دردهای قاعدگی موثر باشد. آویشن یک پاک کننده خوب و برای درمان بی خوابی و سوء هاضمه مفید است.
یکی از شناخته شده ترین گیاهان دارویی در خانواده نعناع است. Thymus Thymus vulgaris گیاهی است علفی، با ریشه های مستقیم، کم و بیش چوبی و دارای شاخه های فراوان. شاخه ها متعدد است و ارتفاع چوب به 30 سانتی متر می رسد. ساقه آویشن چهار گوش، قهوه ای مایل به سبز تا قهوه ای مایل به ارغوانی و کرک دار است. برگها کوچک، باریک و کشیده، به رنگ سبز متمایل به خاکستری و پوشیده از کرک با طرفین برگردان و به صورت مخالف روی ساقه قرار دارند. این برگ ها دارای بوی بسیار تند و دارای دم کوچک هستند. گلها کوچک، گلدار یا سفید هستند و به صورت مجتمع در انتهای ساقه قرار گرفته و در اواخر خرداد و اوایل تیر ظاهر می شوند.
ترکیبات شیمیایی گیاه آویشن.
مهمترین ترکیب گیاه اسانس آن است که در برگهای آن به مقدار 1-2.5 درصد وجود دارد. مهمترین اجزای اسانس شامل تیمول و کارواکرول است که به ترتیب 30 تا 70 درصد اسانس و 15 تا 30 درصد اسانس را تشکیل می دهند. مواد دیگر شامل لینالول، گاما ترپینن، پاراسا یامن، تیمن و آلفا پینن است. شاخه های گلدار و برگدار این گیاه دارای تانن هستند. این ترکیبات و درصد آنها به شرایط محل رشد، زمان برداشت و سایر شرایط جغرافیایی بستگی دارد.
خواص درمانی آویشن.
– آویشن مقوی معده و اعصاب است و به دلیل عطر و طعم مطبوع، داروی اشتهاآور و هضم کننده است و از ترش شدن غذا در معده جلوگیری می کند.
– آویشن یک داروی ضد تشنج است و تعداد زیادی از بیماری های مختلف را درمان می کند که ظاهراً هیچ شباهتی به یکدیگر ندارند و همه آنها به دلیل اسپاسم سیاهرگ ها و عضلات صاف و مجاری داخلی بدن رخ می دهد.
– آویشن گازهای روده را جذب و دفع می کند و در درمان نفخ معده و روده موثر است.
– آویشن گردش خون را تحریک می کند و جریان آن را تنظیم می کند.
– آویشن هوش و ادراک را افزایش می دهد.
– آویشن باعث تحریک و تقویت اندام های جنسی بدن می شود.
– آویشن در درمان بیماری های ریوی، سرماخوردگی، برونشیت، آسم، سیاه سرفه و آنژین مفید است و خلط آور خوبی است.
آویشن برای چه کسانی خطرناک است؟
تاکنون گزارشی مبنی بر عوارض مصرف خوراکی آویشن یا محصولات مرتبط گزارش نشده است، اما در برخی موارد ممکن است باعث درد موقت یا گرفتگی شکم شود. از عوارض این گیاه تهوع، استفراغ، سردرد، گیجی و تشنج است. التهاب پوست در اثر تماس با آویشن نیز گزارش شده است.
در مصرف آویشن نباید زیاده روی کرد، زیرا باعث ظاهر شدن آلبومین در ادرار می شود. علاوه بر این، آویشن برای زنان باردار توصیه نمی شود. مقدار معمول مصرف آن برای افراد بالای یک سال 6-3 گرم برگ خشک در یک نوبت و تکرار این مقدار 1-3 بار در روز می باشد. افراد زیر یک سال می توانند بین 0.5 تا 1 گرم از گیاه یا معادل آن در فراورده های آویشن را چند بار در روز مصرف کنند. همچنین مقدار مصرف تنتور آن برای بزرگسالان 40 قطره تا سه بار در روز و برای افراد زیر یک سال تا یک ششم این مقدار است. مصرف شربت های مختلف طبق دستور سازنده می باشد. باید از مصرف خوراکی روغن آویشن فرار خودداری کنید و فقط به صورت خارجی از آن استفاده کنید.
بیمارانی که از بیماری های پوستی، بیماری های عفونی، ناراحتی های قلبی رنج می برند در استفاده از آویشن در حمام احتیاط کنند.
