اگه بهترین دوستت بهت بگه سرطان داره چیکار میکنی؟

به گزارش خبرآنلاین، سالانه صدها هزار نفر در سراسر جهان به سرطان مبتلا می شوند. اگرچه شکل کلی سرطان در هر فرد دارای شباهت های پزشکی است، جزئیات و روایت های شخصی بیماران می تواند بسیار متفاوت از یکدیگر باشد.

یورو نیوز در خبری نوشت: در حالی که فرد با بیماری و عواقب آن مبارزه می کند، باید ارتباطات اجتماعی خود را نیز مدیریت کند. که می تواند بسیار دشوار باشد.

در این میان، دوستان و آشنایان فرد مبتلا می توانند با رعایت توصیه های به ظاهر ساده اما مؤثر، آرامش بیشتری را در طول برنامه درمانی خود فراهم کنند.

در زیر پنج نکته از چنین رفتاری آورده شده است:

1- تماس بگیرید، اما انتظار پاسخ نداشته باشید

پیامک، ایمیل یا پیام صوتی بهترین راه برای برقراری ارتباط است که نیازی به پاسخگویی ندارد. چیزی شبیه، «نیازی به ارسال پاسخ ندارید: فقط می‌خواهم بدانید وقتی به من نیاز دارید، اینجا هستم» یا «دوستت دارم. “من فقط می خواستم این را بگویم.”

اگر فرد هرگز پاسخی نداد یا بعد از چند روز، هفته یا ماه جوابی نشنید ناراحت نشوید.

هنگامی که سرطان برای اولین بار تشخیص داده می شود و درمان می شود، فرد باید بداند که مردم به آن اهمیت می دهند. اما پاسخ دادن به هر پیام، نامه یا ایمیل در حالی که پیچیدگی های درمان را پشت سر می گذارد و خود فرد تحت فشار است، می تواند طاقت فرسا باشد و فشار بیشتری را بر او وارد کند.

باید بدانید که در اینجا فرد نیازمند، فرد بیمار است و نه شما. به او عشق بفرستید و به او بفهمانید که بدون هیچ فشاری برای برقراری تماس در کنار او هستید.

2- به غذای آماده دسترسی آسان بدهید

اگر به فکر هدیه دادن هستید، به جای پتو و شمع، اشتراک سرویس تحویل غذا گزینه خوبی برای دوست شما خواهد بود.

سفارش غذای بیرون بری برای دوست بیمارتان می تواند راه خوبی برای خوشحال کردن آنها باشد. عکس: Canva.

در حالی که تغذیه خوب بخش مهمی از درمان است، پخت و پز در طول درمان می تواند آنقدر سخت شود که فرد انرژی لازم برای انجام آن را نداشته باشد.

در همین حال، حس بویایی فرد را می توان در طول شیمی درمانی تقویت کرد. این بدان معنی است که بوهای قوی مانند بوی پیاز یا سیر خرد شده می تواند تهوع آور و کاملاً ناخوشایند باشد.

تحویل غذای آماده می تواند در این مواقع یک گزینه عالی و مفید باشد.

3- کمتر ابراز همدردی کنید

کارشناسان می گویند اگرچه نشان دادن همدلی خوب است، اما بیش از حد می تواند تأثیر معکوس داشته باشد. بنابراین توصیه می شود در نشان دادن احساسات خود احتیاط کنید زیرا ممکن است فکر کنید برای بیمار متاسف هستید.

یکی از قربانیان می گوید: «وقتی با شما طوری رفتار نمی کنند که در حال مرگ هستید، بسیار مایه آرامش است. این واقعاً سرگرم کننده است که بتوانید با یکدیگر بخندید و شوخی کنید یا در مورد مسائل عادی زندگی صحبت کنید بدون اینکه همیشه به سرطان فکر کنید.

کمک به بیماران سرطانی نباید با احساس تاسف برای آنها ترکیب شود. عکس: کانوا.

گاهی وظیفه خویشاوندان این است که حواس بیمار را پرت کنند; حتی گاهی اوقات فقط ارسال یک کلیپ خنده دار یا صحبت در مورد یک موضوع ساده در زندگی که به آنها اجازه می دهد از روال عادی زندگی لذت ببرند.

بیماران عموماً دوست ندارند همیشه در گوشه ای با اخم و چشمان اشک آلود منتظر دلسوزی ما بنشینند.

4- داستان تجربیات وحشتناکی که شنیده اید را بازگو نکنید

اگر فردی را می شناسید که نوع مشابهی از سرطان را تجربه کرده است، می توانید چیزهای مثبتی که به او کمک کرده از این بیماری جان سالم به در ببرد، با دوستان خود در میان بگذارید.

با این حال، این بسیار حساس است و باید مراقب انتقال آگاهی باشید، نه تجربیات وحشتناک. سوختگی عمیق با تشعشع یا مواجهه با حالت تهوع شدید در طول شیمی درمانی به دوست شما کمکی نمی کند و او را مضطرب می کند.

در بیشتر موارد، بهترین کار این است که داستان‌هایی از این قبیل، جایی که مشکلی پیش آمده است را برای خود نگه دارید.

5- دوست خود را به افرادی با تجربه مشابه معرفی کنید

معرفی بیماران به کسانی که تجربه مشابهی را تجربه کرده اند می تواند تاثیرات مثبتی داشته باشد.

اگر فردی را می شناسید که تجربه سرطان داشته است و دوست دارید تجربه خود را با یک فرد تازه تشخیص داده شده در میان بگذارید، می توانید او را به دوست خود معرفی کنید. انتقال تجربه دست اول می تواند تا حد زیادی اضطراب فرد را از بین ببرد.

علاوه بر این، صحبت با فردی که تجربه مشابهی داشته است می تواند به فرد کمک کند تا با شرایط کنار بیاید و کنترل آن را در دست بگیرد.

در نهایت، یک نکته را نباید فراموش کرد: تعداد زیادی پرس و جو را محدود کنید.

هنگامی که عزیزان شما تحت درمان سرطان هستند، از پرسیدن سوالات زیاد در مورد بیماری و درمان خودداری کنید. به آنها زمان بدهید، اگر بخواهند به روی شما باز خواهند شد.

به طور کلی وظیفه ما در این شرایط این است که دوست بیمار خود را در همان حالتی که او از نظر روحی یا جسمی دارد دوست داشته باشیم. در این شرایط، پاسخ به تمام سوالات ممکن است برای شما خسته کننده باشد.

۴۷۲۱۷