بر اساس گزارشی آنلاین، آلبرت انیشتین زبان شناس افسانه ای از زمان خود جلوتر بود. او که در 14 مارس 1879 به دنیا آمد، در زمانی زندگی می کرد که پلوتون کشف نشده بود و کیهان رویایی بیش نبود. با وجود محدودیت‌های مکانیکی آن زمان، اینشتین نظریه نسبیت عام خود را در سال 1915 منتشر کرد. این نظریه پیش‌بینی‌هایی درباره ماهیت جهان انجام داد که در طول 100 سال آینده بارها مورد آزمایش قرار گرفتند.
در پدیده ای به نام درهم تنیدگی کوانتومی، ذرات به ظاهر متصل می توانند سریعتر از سرعت نور با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و تنها زمانی که اندازه گیری شود می توانند حالتی را برای زندگی انتخاب کنند. انیشتین از این پدیده متنفر بود و با تمسخر از آن به عنوان “عمل شبح وار در فاصله” یاد می کرد و اصرار داشت که هیچ جسمی نمی تواند سریعتر از نور حرکت کند و اجسام، خواه آنها را اندازه گیری کنیم یا نه، بی حالت هستند.
اما در یک آزمایش جهانی در مقیاس بزرگ که اندازه میلیون‌ها ذره درهم تنیده در سراسر جهان را اندازه‌گیری کرد، محققان دریافتند که اجسام فقط زمانی حالتی را انتخاب می‌کنند که اندازه‌گیری شده باشند، نه قبل از آن.
یکی از نویسندگان این مطالعه، مورگان میچل، پروفسور اپتیک کوانتومی در موسسه علوم فوتونیک اسپانیا، در سال 2018 به لایو ساینس گفت: “ما ایده انیشتین را نشان می دهیم که اجسام دارای ویژگی هایی هستند، چه ما آنها را مشاهده کنیم یا نه، و هیچ اثری نمی تواند حرکت کند.” سریعتر از نور درست نیست، یا حداقل یکی از آنها درست نیست.”
در “نابغه بزرگ قرن بیستم چه اشتباهی کرد؟” درباره پیش بینی های شگفت انگیز این دانشمند بزرگ در مورد ماهیت جهان بیشتر بدانید.
5858
