انواع سنگ کلیه و درمان های تغذیه ای آنها

به گزارش ایسنا، سنگ کلیه یکی از شایع ترین بیماری های سیستم ادراری است و تشکیل سنگ کلیه یک مشکل جهانی است که به هیچ گروه نژادی، جغرافیایی و فرهنگی محدود نمی شود و سومین بیماری شایع دستگاه ادراری محسوب می شود. . بروز سنگ کلیه در 30 سال گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است و این مشکل احتمالاً به دلیل تغییرات محیطی مانند تغییر در عادات غذایی است.

بیماری سنگ کلیه با شیوع بالا و افزایش تدریجی بروز در هر دو جنس در سراسر جهان مشخص می شود که اغلب با بیماری های مختلف مانند بیماری های قلبی عروقی و کلسیفیکاسیون عروقی، افزایش شاخص توده بدن، دیابت، سندرم سنگ کلیه و افزایش خطر ابتلا همراه است بیماری مزمن کلیه

علائم و عوارض سنگ کلیه بسته به محل و اندازه سنگ می تواند متفاوت باشد. سنگ کلیه می تواند باعث انسداد شدید در مجاری ادراری و عوارضی مانند هیدرونفروز شدید، آسیب به بافت کلیه و افزایش خطر عفونت شود. سنگ کلیه به صورت درد شدید در پهلو یا شکم همراه با حالت تهوع و استفراغ ظاهر می شود. خون در ادرار در 90 درصد موارد وجود دارد، اما عدم وجود آن وجود سنگ کلیه را رد نمی کند. سنگ کلیه بسیار شایع است. سنگ های ادراری علاوه بر ایجاد درد شدید و انسداد در هنگام عبور سنگ ها، می توانند باعث نارسایی کلیه شوند.

انواع سنگ کلیه

از نقطه نظر بالینی، شناسایی نوع سنگ مهم است. زیرا بر این اساس پیش آگهی و انتخاب رژیم پیشگیری ایده آل شکل می گیرد. سنگ های کلیه شامل اگزالات کلسیم، فسفات کلسیم، اسید اوریک، استروویت و سیستین هستند. 80 درصد سنگ های کلیه از کلسیم تشکیل شده است که شایع ترین آن اگزالات کلسیم است. علاوه بر این، سنگ های غیر کلسیمی 15 تا 20 درصد سایر سنگ های کلیه را تشکیل می دهند که به ترتیب شامل سنگ های اسیدی به میزان 8 درصد، «استرووایت» به میزان 1 درصد و «سیستین» کمتر از 1 است. ٪. .

به گفته دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، سنگ‌های «اگزالات کلسیم» زمانی تشکیل می‌شوند که دفع اگزالات از طریق ادرار افزایش می‌یابد و به کلسیم موجود در ادرار متصل می‌شود و «کمپلکس اگزالاتی کلسیم» ایجاد می‌کند. از آنجایی که حلالیت اگزالات کلسیم بسیار کمتر از اگزالات است، رسوب آن و تشکیل سنگ کلیه امکان پذیر خواهد بود. توصیه پزشکی در این مورد این است که غذاهای حاوی اگزالات بالا را محدود کنید. علاوه بر این، مصرف محصولات لبنی می تواند به کاهش جذب اگزالات کمک کند. زیرا کلسیم حاصل از رژیم غذایی اگزالات در روده به صورت اگزالات کلسیم است که قابل جذب نیست و از طریق مدفوع دفع می شود.

درمان های تغذیه ای برای سنگ کلیه

شواهد قانع کننده زیادی نقش مهم رژیم غذایی را در بیماری سنگ نشان داده است. بنابراین، تاریخچه رژیم غذایی باید شامل اطلاعاتی در مورد عادات غذایی معمول (وعده‌های غذایی و میان‌وعده)، دریافت کلسیم، مصرف غذاهای غنی از اگزالات (اسفناج، ریواس، سیب‌زمینی) و مصرف مایعات باشد، مانند مقدار نوشیدنی‌های خاص که معمولاً مصرف می‌شوند. . باشد

مصرف زیاد سدیم باعث افزایش دفع کلسیم از طریق ادرار می شود. رژیم های غذایی با اگزالات بالا و مکمل های ویتامین C با دوز بالا (بیش از 1000 میلی گرم در روز) سطح اگزالات ادرار را افزایش می دهند. رژیم های غذایی با پروتئین بالا می توانند کلسیم ادرار را افزایش دهند، pH ادرار را کاهش دهند و سطح اسید اوریک ادرار را افزایش دهند. بنابراین، رژیم های غذایی با پروتئین بالا ممکن است خطر سنگ های اگزالات کلسیمی و سنگ های اسید اوریک را افزایش دهد.

درمان‌های تغذیه‌ای برای سنگ کلیه شامل مداخلات غذایی با هدف کاهش خطر تشکیل و عود سنگ است که ممکن است شامل مصرف مایعات، دریافت کلسیم رژیمی، کاهش مصرف اگزالات، تعادل پروتئین و کربوهیدرات‌ها، مصرف میوه‌ها و سبزیجات و تعادل پروتئین‌ها باشد. کربوهیدرات ها

مصرف مایعات و هیدراتاسیون کافی برای جلوگیری از تشکیل سنگ کلیه بسیار مهم است. نوشیدن آب زیاد به رقیق شدن غلظت مواد معدنی در ادرار کمک می کند و احتمال تشکیل سنگ را کاهش می دهد.

مصرف کلسیم و کلسیم در رژیم غذایی مهم هستند. زیرا می تواند به کاهش خطر سنگ های اگزالات کلسیمی کمک کند. خوردن غذاهای غنی از کلسیم می تواند به کاهش سطح اگزالات در رژیم غذایی کمک کند.

کاهش مصرف اگزالات برای جلوگیری از سنگ های اگزالات کلسیم ضروری است. این را می توان با پرهیز از غذاهای پر اگزالات مانند اسفناج و ریواس کاهش داد.

تعادل پروتئین و کربوهیدرات؛ حفظ تعادل پروتئین و کربوهیدرات ها می تواند به کاهش خطر تشکیل سنگ کمک کند. خوردن بیش از حد غذاهای غنی از پروتئین می تواند خطر تشکیل سنگ اگزالات کلسیم را افزایش دهد.

مصرف میوه و سبزیجات؛ افزایش مصرف میوه ها و سبزیجات می تواند به کاهش خطر ابتلا به سنگ کلیه کمک کند. رژیم غذایی سرشار از میوه ها و سبزیجات می تواند به حفظ سلامت دستگاه ادراری و کاهش خطر تشکیل سنگ کمک کند.

دریافت مواد شیمیایی گیاهی؛ برخی از فیتوکمیکال ها مانند فلاونوئیدها، پلی ساکاریدها و ساپونین ها دارای خواص ضد سنگ کلیه هستند که می توانند به پیشگیری و درمان سنگ کلیه کمک کنند.

مکمل های تغذیه ای

مقدار و دفعات مکمل های ویتامین و مواد معدنی باید به دقت ارزیابی شود. مطالعات در مورد نقش احتمالی ویتامین ها در تشکیل سنگ کلیه عمدتاً بر روی ویتامین D متمرکز شده است. داده های حاصل از مطالعات اولیه پیشگیری از سنگ کلیه نشان می دهد که اجتناب از رژیم غذایی کم کلسیم خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش می دهد زیرا مصرف کافی کلسیم باعث کاهش جذب آن می شود اگزالات در روده و غلظت آن در ادرار. با توجه به مولکول های ویتامین D، ویتامین D فعال در افراد مبتلا به سنگ کلیه بیشتر از افراد بدون سابقه سنگ کلیه است و سطح سرمی 25 هیدروکسی کوله کلسیفرول به طور کلی در تشکیل سنگ کلیه با هیپرکلسیوری بالاتر است. ارتباط بین مکمل های ویتامین D رژیمی و خطر تشکیل سنگ در حال حاضر به طور کامل شناخته نشده است. در نتیجه، اندازه گیری دفع کلسیم از طریق ادرار قبل و بعد از ویتامین D یا بدون مکمل های کلسیم برای نظارت بر خطر تشکیل سنگ کلیه کلسیم توصیه می شود.

سایر ویتامین های مورد بحث در زمینه بیماری سنگ کلیه ویتامین C و B6 هستند. زیرا هر دو در متابولیسم اگزالات شرکت می کنند. نتایج کلی مطالعات نشان داد که مصرف زیاد ویتامین C ممکن است یک عامل خطر برای سنگ کلیه در مردان باشد، در حالی که به نظر می رسد مصرف زیاد ویتامین B6 در رژیم غذایی اثر محافظتی دارد، اما فقط در زنان. بسیاری از مطالعات نشان داده اند که اسید اسکوربیک خطر ابتلا به سنگ های اگزالات کلسیمی را افزایش می دهد، زیرا به طور مستقیم به اگزالات متابولیزه می شود و در نهایت از طریق ادرار دفع می شود.

در واقع، مکمل ویتامین C باعث افزایش سطح اگزالات در ادرار می شود و اسید اسکوربیک را به یک عامل خطر برای افراد مستعد ابتلا به سنگ کلیه تبدیل می کند. شواهد نشان داد که مصرف کل ویتامین C بیش از 1000 میلی گرم در روز با 41 درصد افزایش خطر ابتلا به اولین سنگ کلیه مرتبط است.

علاوه بر این، چندین فرآورده غذایی گیاهی برای پیشگیری و درمان بیماری سنگ کلیه استفاده می شود، اما شواهدی مبنی بر اثربخشی آنها هنوز وجود ندارد. زغال اخته یک عنصر محبوب در مکمل های غذایی است و معمولا برای جلوگیری از عفونت های دستگاه ادراری استفاده می شود. مطالعات بالینی انسانی نتایج متناقضی را در مورد مکمل کرن بری و نقش آن در تشکیل سنگ کلیه گزارش کرده اند.

انتهای پیام