به گزارش خبرآنلاین، روزنامه کیهان در ستون ویژه خبر خود نوشت: جهان نیوز با انتقاد از دو اظهارنظر نادرست سخنگوی دولت نوشت: خانم مهاجرانی در نشست خبری اخیر سخنگوی دولت سخنانی را مطرح کرد که جای بسی دارد. سخنگو در این نشست خبری گفت: رویکرد دکتر مزیکیان به عنوان رئیس دولت در بحث عفاف و حجاب کاملاً روشن و صریح است و همانطور که خود بارها گفته‌اند نمی‌توان مسائل فرهنگی را به زور تحمیل کرد. مسائل فرهنگی یک بحث اعتقادی است و ما نمی توانیم لزوماً مسئله اعتقادی را با تکلیف حل کنیم.»
نیرویی که سخنگوی دولت به آن اشاره می کند، در حقیقت همان قانون و تعهدی است که در سراسر جهان و در هر کشوری بسته به علایق، اعتقادات و آداب و رسوم آن، در زمینه های مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و … به عنوان یک اصل پذیرفته شده است. .خیلی قدرت داره زیرا قانون به معنای زور و اجبار است; وگرنه دیگر قانون نخواهد بود!
کمتر مشکلی را در جامعه می توان یافت – نگوییم مشکلی وجود ندارد – که مستقیم یا غیرمستقیم به فرهنگ برنگردد. اگر اینطور است، طبق دستور سخنگوی دولت، همه قوانین در همه کشورهای جهان باید زیر پا گذاشته شود!
کلاهبرداری، خرید و فروش و استفاده از مواد مخدر، دزدی، ارتشاء، تخلفات رانندگی و سایر آسیب های اجتماعی در هر صورت با اعتقادات مردم گره خورده است! آیا چیزی فراتر از این است که باورهای مردم در این موارد اصلاح شود؟ اما آیا با این امید می توان از قانون و اعمال قانون کیفری علیه این افراد اجتناب کرد؟
در سطح کلان، نیروی انتظامی لزوماً به دنبال اصلاح باورهای افراد جامعه با اجرای قانون نیست. به عنوان مثال، پلیس راهنمایی و رانندگی از رانندگان می‌خواهد که پشت چراغ قرمز توقف نکنند و از سرعت تجاوز نکنند.
پلیس کاری به باور یا ناباوری راننده ندارد. پلیس مسئول اصلاح باور شما نیست. از راننده انتظار دارد که قانون را رعایت کند. نه بیشتر نه کمتر؛ حال، ربطی به اعتقاد و کفر ندارد; اگر رعایت نکنید جریمه خواهید شد. دزدی و سایر آسیب های اجتماعی و عفاف و حجاب نیز همین گونه است.
تزکیه و قانون هر کدام در جای خود لازم و ارزشمندند، اما هیچ کدام نمی توانند جایگزین یکدیگر شوند. از سوی دیگر، بر اساس قانون اساسی کشور، رئیس جمهور سوگند یاد می کند که حافظ دین رسمی و نظام جمهوری و قانون اساسی کشور باشد.
سخنگوی دولت در بخشی دیگر از این نشست خبری گفت: طیف رادیکال هم طیفی از همین مردم است. بنابراین باید صدای آنها شنیده شود و نگرانی های آنها درک شود. اما هر خواسته ای که با منافع ملی و نظام همسو نباشد مورد استقبال هیچکس قرار نخواهد گرفت.
سخنگوي دولت با توجه به جايگاه ظريفي كه در آن صحبت مي‌كند، از همان واژه‌اي استفاده مي‌كند كه روزنامه‌نگار كنجكاو به تعداد زيادي از نمايندگان مجلس و در واقع بخش بزرگي از جامعه اشاره مي‌كند.
اگر به امثال آن روزنامه نگار تذکر نمی دهید، لااقل نباید از زبان نامناسب آن روزنامه نگاری که درک خود را نشان داد و برخی نمایندگان نگران مجلس را خطاب قرار داد، استفاده نکنید.
یادآوری می شود که رهبر انقلاب چند سال پیش هشدار دادند: «کسانی که امروز در خارج از مرزهای کشور خود را تندرو می خوانند، هدف و معنایی دارند که می خواهند. دوستان و برادران ما در داخل باید مراقب باشند که حرف او را تکرار نکنند. کسانی که رادیکال می گویند، کسانی هستند که در مسیر انقلاب مصمم تر و پایدارتر هستند. آنها حزب الله را تندرو می نامند. متوسط [هم] اوست که تسلیم آنهاست. در ادبیات سیاسی آمریکا و انگلیس و کشورهای مشابه، معنای رادیکال و میانه رو چنین است: رادیکال کسی است که به انقلاب پایبند باشد، میانه رو کسی است که تسلیم خواسته های آن باشد.
2323
