منو
افسانه ها و حقایق اوتیسم
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک ناتوانی رشدی با علائمی است که از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. کودکان و بزرگسالان مبتلا به ASD ممکن است متفاوت یاد بگیرند، معاشرت کنند و در جهان حرکت کنند.
در حالی که جامعه اوتیسم بیش از 2٪ از جمعیت را تشکیل می دهد، بسیاری از مردم این وضعیت را اشتباه درک می کنند. کارشناسان برای اصلاح باورهای غلط در مورد معلولیت تلاش کرده اند تا بتوانیم چالش های پیش روی افراد مبتلا به ASD را بهتر درک کنیم.
افسانه: دختران معمولا به اوتیسم مبتلا نمی شوند.
کاترین لرد، دکترا، روانشناس بالینی با تمرکز بر اوتیسم در دانشکده پزشکی دیوید گفن در UCLA، می گوید که دختران کمتر به اوتیسم مبتلا می شوند، اما هنوز شایع است. پسران چهار برابر بیشتر از دختران در معرض ابتلا به ASD هستند. در حالی که این درست است که دختران در صورت ابتلا به ASD بیشتر به اشتباه تشخیص داده می‌شوند، پسران همچنان احتمال بیشتری دارد که با آن به دنیا بیایند.
ASD همچنین می تواند در خانواده ها اجرا شود. لرد می گوید: “یک جزء ژنتیکی وجود دارد.” اگر خواهر یا برادری داشته باشید که به آن مبتلا باشد یا مثلاً یکی از اقوام نسل دوم مانند خاله یا عمه، احتمال ابتلای شما به ASD بیشتر است. به گفته لرد، کودکانی که پدرانی در سنین بالاتر پدری دارند نیز بیشتر در معرض ابتلا به ASD هستند، اگرچه این خطر فقط اندکی افزایش می یابد.
افسانه: تجربه همه افراد با ASD مشابه است.
افراد مبتلا به اوتیسم طیف وسیعی از علائم و طیف وسیعی از تجربیات را دارند. آریانا اسپوزیتو از اوتیسم اسپیکز خاطرنشان می کند که مجموعه مهارت ها، رفتارها و چالش ها در افراد مبتلا به ASD ممکن است از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. او می گوید: «تجربه هر فردی با اوتیسم متفاوت است زیرا ASD به طیف وسیعی از شرایط اشاره دارد.
اسپوزیتو می‌گوید ASD تفاوت‌هایی در مغز ایجاد می‌کند که به‌خوبی درک نشده‌اند، و علائم می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. هیچ دو نفر تجربیات زندگی مشابهی ندارند زیرا علائم آنها می تواند بسیار متفاوت باشد. او می‌گوید: «اگر شما یک فرد مبتلا به ASD را می‌شناسید، این واقعاً به این معنی است که فقط یک نفر را می‌شناسید که به این بیماری مبتلا است.
در سال 2013، اوتیسم تغییر نام داد و به اختلال طیف اوتیسم (ASD) تبدیل شد. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی 5 (DSM-5). نام جدید برای شامل افراد با درجات مختلف ناتوانی انتخاب شد.
باور غلط: اکثر افراد مبتلا به ASD دارای ناتوانی ذهنی شدید هستند.
خیر. لرد می گوید، در ایالات متحده، اکثر افراد مبتلا به ASD ناتوانی ذهنی شدیدی ندارند و می توانند به طور نسبتاً عادی در جامعه عمل کنند. اما این در مقیاس جهانی درست نیست. در کشورهایی مانند هند که سیستم‌های پشتیبانی تخصصی ندارند و به جز در موارد شدید، کمتر احتمال دارد آن را تشخیص دهند، افراد مبتلا به ASD تقریباً منحصراً دارای ناتوانی‌های ذهنی هستند.
همچنین این یک افسانه است که اکثر افراد در طیف اوتیسم مهارت های چشمگیری مانند حافظه عکاسی یا مهارت های موسیقی ولخرجی دارند. لرد می گوید: «این اتفاق می افتد، اما بسیار نادر است
افسانه: واکسن ها باعث اوتیسم می شوند.
نه، اسپوزیتو می گوید، کاملا وجود دارد بدون مدرک ارتباط بین هر گونه واکسیناسیون و افزایش خطر ASD.
افسانه: چیزی در محیط باعث می شود که کودکان بیشتری به اوتیسم مبتلا شوند.
اوتیسم بیشتر از گذشته تشخیص داده می شود. طبق گزارش CDC، از هر 44 کودک در ایالات متحده، 1 کودک مبتلا به ASD است، در حالی که یک دهه قبل از هر 88 کودک، 1 کودک افزایش یافته است. اما این افزایش احتمالاً محیطی نیست.
لرد می گوید که بیشتر شواهد به چند عامل اشاره دارند. اول، نحوه توصیف ما از کودکان مبتلا به اوتیسم تغییر کرده است و ناتوانی در حال حاضر شامل مجموعه ای از شرایط از جمله اختلال اوتیسم، اختلال رشد فراگیر، و سندرم آسپرگر است. آگاهی بیشتر در مورد این بیماری نیز احتمال تشخیص را افزایش داده است. این دو عامل احتمالاً مسئول بیشتر این افزایش هستند.
افسانه: شما را فقط در دوران کودکی می توان تشخیص داد.
نه. در واقع، با بهبود درک ما از این بیماری، افراد بیشتری در بزرگسالی مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می شوند. این به این دلیل است که بر خلاف شرایطی مانند فشار خون بالا، لرد می گوید، هیچ نشانگر بیولوژیکی برای تشخیص ASD استفاده نمی شود. در نتیجه، بسیاری از افراد به عنوان کودکان مبتلا به بیماری هایی مانند ADHD و اضطراب به اشتباه تشخیص داده می شوند زیرا پزشکان متوجه نمی شوند که ASD علت اصلی علائم آنها است.
لرد همچنین می گوید که تحقیقات او نشان داده است که برخی از افراد ممکن است در محدوده ASD شناور باشند، اما با افزایش سن علائم آنها به دلیل شرایط زندگی آنها آشکارتر می شود.
